សំណព្វចិត្តសាតាន❥︎ ( completed✔)

part11

#សំណព្វចិត្តសាតាន

       ភាគទី១១៖
       ᯽ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ
       ᯽ជីមីន ផាកឡាវីដៀន

              រីករាយក្នុងការអាន <3

        «ម៉ោណេស!» រាងក្រាស់ស្រាយចំណងដៃរបស់ជីមីនពីលើកៅអីនោះ ដោយចាប់រាងកាយជីមីនដែរបម្រុងរត់គេចចេញពីគេនោះមកដារលើស្មា រួចលីកាយស្តើងនិងស្រាលដូចសំឡីឡើងទៅបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ ទោះរាងស្តើងព្យាយាមគោះខ្នងគេដើម្បីអោយគេដោះលែងខ្លួនក៏ដោយ ក៏គេនៅតែមិនស្តាប់ អ្វីដែរគេចង់បាន គេត្រូវតែបាន
        «ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ..លោក-នាំ-ខ្ញុំមក-ទីនេះធ្វើអី?ឲ្យខ្ញុំទៅផ្ទះវិញទៅ..ហឹក» សម្លេងដាច់ៗបន្លឺឡើងសួរទៅកាន់រាងក្រាស់ដែរបាននាំខ្លួនមកដល់លើគ្រែដ៏សែនធំរបស់គេ ប្រៀបដូចជាគ្រែស្តេចនៃចក្រវាលទាំងមូលយ៉ាងអ៊ីចឹង រាងតូចចាប់ផ្តើមភ័យបែកញើសតាមជើងសក់ចេញមកដោយសំពះអង្វរគេ មេត្តាឲ្យខ្លួនបានទៅផ្ទះវិញ
     «យើងប្រាប់ហើយ សាតានគ្មានក្តីមេត្តាសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នានោះទេ ជាពិសេសមនុស្សដូចជាឯង!» រាងក្រាស់ញញឹមសមចិត្តកាលបើបានឃើញថារាងតូចចាប់ផ្តើមចុះចាញ់នឹងខ្លួនភ្លាមៗ ទាំងមិនទាន់បានធ្វើអ្វីសោះ
     ក្នុងចិត្តរបស់រាងតូចចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាខ្លួននឹងគ្មានសុវត្ថិភាពកាន់តែខ្លាំង កាលបើបានឃើញកាយវិការរបស់រាងក្រាស់កំពុងតែដោះសម្លៀកបំពាក់លើខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួនឯងក្រវ៉ាត់ចោលទៅម្ខាងនិងបន្តសម្រាតខោរបស់ខ្លួនឯងចុះមកទៀតនោះ
     «លោក...ខ្ញុំសូម...អឹម..» ការនិយាយស្តីអង្វរកទាងប៉ុន្មានរបស់រាងតូចក៏ត្រូវលេបចូលទៅក្នុងពោះវិញទាំងអស់កាលបើមានបបូរមាត់ក្រាស់កំពុងតែអោនមកជញ្ជក់លើបបូរមាត់ស្តើងរបស់រាងតូចខ្លាំងៗមិនប្រណី ខាំញីញក់លើបបូរមាត់រាងតូចសឹងតែចេញឈាម នេះហើយជាការបញ្ចេញកំហឹងរបស់គេទៅលើរាងតូច
     «លោក..អឹម..អ្ហាស..» បបូរមាត់មិនអាចបង្ហើបបាន ត្រឹមពាក្យថា"លោក"បានមួយម៉ាត់នេះក៏ត្រូវលេបចូលទៅក្នុងពោះវិញ កាលបើទទួលបានកម្លាំងដៃដ៏មហិមារបស់គេកំពុងតែគ្រប់គ្រងទៅលើសាច់គូទរបស់រាងតូច ដែរធ្វើអោយរាងតូចមានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលនិងប្រឹងពើងហុចផលអោយរាងក្រាស់ខ្លាំងឡើងដោយមិនដឹងខ្លួន
     «អឹម..លោក..ស្រៀវណាស់..អ្ហាស..» រាងតូចស្រែកចេញសម្លេងថ្ងូរម្តងទៀត កាលបើរាងក្រាស់កំពុងតែប្រតិបត្តិមាត់ដ៏បិុនប្រសប់របស់គេទៅលើចុងឈើរីរបស់ជីមីនខ្លាំងៗសឹងតែដាច់ចុង ខាំញីញក់ធ្វើអោយអ្នកនៅក្រោមទ្រូងបញ្ចេញថ្ងូចថ្ងូរចេញមកទាំងចិត្តមិនចង់បញ្ចេញអោយគេបានឮឡើយ ព្រោះវាគួរអោយខ្មាស់ខ្លាំងណាស់...
     «អឹម..ធ្វើអីនឹង?» រាងតូចដាក់សំណួរសួរទៅកាន់គេដោយឃើញថាដៃរបស់គេកំពុងលូកចូលទៅក្នុងកេះតុយកថ្នាំអ្វីម្យ៉ាងមកដាក់ចូលមាត់របស់ខ្លួនឯង ធ្វើអោយរាងតូចឆ្ងល់ជាខ្លាំង
     «បើអោយយើងខ្លាំងតែម្នាក់ឯងមិនបានទេ ឯងក៏ត្រូវតែទទួលបានចំណង់ខ្ពស់ដូចគ្នា អឹម..» រាងក្រាស់និយាយរួចហើយប្រើអណ្តាតរបស់ខ្លួនរុញថ្នាំសម្រើបចូលទៅក្នុងមាត់របស់រាងតូច ចាប់ចង្ការបស់រាងតូចបង្ខំអោយគេលេបថ្នាំចូលទៅក្នុងពោះ ដោយវាក៏បានសម្រេចពិតៗ
     រាងក្រសស់បន្តប្រតិបត្តិការដោយប្រើមាត់នៅលើកញ្ចឹងករបស់រាងតូច បន្សល់ស្នាមត្រានៅលើកពាសពេញនៅលើនោះ បញ្ជាក់ថាជីមីនជាកម្មសិទ្ធិរបស់គេហើយ បើអ្នកណាហ៊ានប៉ះអ្នកនោះគឺត្រូវស្លាប់!
     ដៃរវាមដូចមឹកមិនអោយទំនេរ លូកចូលសម្រាតខោរបស់រាងតូចចេញម្តងបន្តិចៗ ឆ្លៀតពេលដែររាងតូចកំពុងតែភ្លេចខ្លួនឈ្លក់វង្វេងនឹងបបូរមាត់របស់គេនោះ
     រហូតសម្រាតបានសម្រេចរួចហើយរាងក្រាស់ក៏ប្រើដៃរបស់លូកទម្លុះចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូច ដែរធ្វើអោយអ្នកនៅក្រោមទ្រូងសឹងតែខក់ស្លាប់ដោយសារតែប្រវែងដៃរបស់គេនេះហើយ
     «អ្ហាស..តិចៗ..ខ្ញុំឈឺណាស់..អ្ហឹស..» រាងតូចស្រែកថ្ងូរមិនចំភាសាដោយព្យាយាមប្រាប់ទៅគេថាខ្លួនឈឺ ព្រោះវាជាលើកដំបូង រាងក្រាស់មិនបានស្តាប់គេកាន់តែផ្គើននឹងប្រើកម្លាំងដៃធ្វើសកម្មភាពកាន់តែខ្លាំងលើសដើម
     «អ្ហាស..ហេតុអីក៏វាស្រួលយ៉ាងនេះ..» រាងតូចស្រែកឡើងដោយភ្លើងតណ្ហាកំពុងគ្របដណ្តប់ពេញខ្លួនហើយ ពេលនេះមិនមែនជាខ្លួនគេទេ តែថ្នាំសម្រើបកំពុងចេញមកមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងខ្លានិងបង្កើនចំណង់អោយរាងតូចកាន់តែចង់បានការថ្នាក់ថ្នមពីរាងក្រាស់កាន់តែខ្លាំង
     «ចេញហើយ...អ្ហឹស..ហត់ណាស់..» រាងក្រាស់បន្តដកដៃរបស់ខ្លួនចេញយកមកលិឍផ្តួរខ្លួនមាំរបស់ខ្លួនឯងទៅគ្របលើរាងកាយតូចរបស់ជីមីនមួយតួខ្លួន ព្រើតែគេប្រើកម្លាំងដៃច្រើនពេក អ្នកនៅក្រោមទ្រូងមិនបានបញ្ចេញកម្លាំងអ្វីទេ គិតតែពីថ្ងូរស្រួលទាំងដែរគេនេះជាអ្នកលំបាកសោះ
     «តែខ្ញុំត្រូវការលោក..អ្ហាស...ទុកអោយខ្ញុំជាធ្វើ..» ពេលនេះលែងខ្វល់អ្វីហើយ កាត់កេរ្តិ៍កាត់ខ្មាស់យ៉ាងណាក៏ដោយអោយតែបានធ្វើរឿងនេះអោយបានលឿនបំផុត ព្រោះជាតិថ្នាំកាន់តែជ្រាបពេញខ្លួនហើយ បើទុកតែបន្តិចទៀត ជីមីននឹងអាចគាំងស្លាប់បានដោយសារតែភ្លើងកម្តៅកំពុងតែឡើងពេញខ្លួន
     «អ្ហាស..ហេតុអីពិបាកចូលយ៉ាងនេះ..អ្ហឹស..» រាងតូចប្តូរពីរាងកាយក្រាស់មកនៅក្រោមទ្រូងរួចហើយសូកវត្ថុរឹងមាំរបស់រាងក្រាស់ចូលមកក្នុងខ្លួនរបស់ខ្លួនឯង តែក៏មិនអាចចូលបានកប់ដល់ជ្រៅត្រឹមបានពាក់កណ្តាលប៉ុណ្ណោះព្រោះរបស់រាងក្រាស់ទាំងធំទាងវែង វាធ្វើអោយរាងតូចពិបាកក្នុងការចូលខ្លាំងណាស់
    «អ្ហឹស...អ្ហាស...ឈឺ..ហឹកៗៗ..» ខណៈដែររាងក្រាស់ឃើញថារាងតូចមិនអាចចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់គេបាន ទើបគេដាក់គូទរបស់ជីមីនអុកចុះមួយទំហេង ទីបំផុតក៏បានសម្រេចដល់គល់ពិតមែន តែរាងតូចឯនេះវិញឡើងចង់ចេញទឹកភ្នែកហើយ ព្រោះវាចូលមួយទំហឹងខ្លាំងពេក
     «អ្ហាស..ធ្វើលឿនទៅ..អ្ហឹស..» រាងក្រាស់មិនបានខ្វល់នឹងទឹកភ្នែករបស់រាងតូចឡើយសំខាន់ពេលនេះគេត្រូវតែមានក្តីសុខអោយបាន ពេលនេះគេមិនអាចទ្រាំបានទេ បើអោយរាងតូចគិតតែពីសម្ងំនៅក្នុងខ្លួគេបែបនេះមិនធ្វើអ្វីសោះនោះ
     «អ្ហឹស...ហឹកៗ...ឈឺណាស់..អ្ហាស..អ្ហាស..» រាងតូចវង្គើចង្កេះរបស់ខ្លួនឯងបណ្តើរយំបណ្តើរ ព្រោះវាក៏ឈឺពិតៗ តែក៏ចង់ធ្វើព្រោះវាជិតដល់គោលដៅហើយ ខ្វះតែបន្តិចទៀត ពួកគេនេងបានឡើងទៅគោលដៅព្រមគ្នា
     ពេលនេះជាពេលយប់ ម៉ាសីុនត្រជាក់ក៏បើកអស់លេចហើយដែរ វាគួរតែជាពេលដែរត្រជាក់បំផុតសម្រាប់រាត្រីនេះ តែវាបែរជាមិនអាចត្រជាក់បាននៅក្នុងយប់នេះព្រោះតែ សង្រ្គាមដ៏ក្តៅកគុកកំពុងកើតឡើង ទោះម៉ាសីុនត្រជាក់បើកអស់លេខយ៉ាងណាក៏នៅតែធ្វើអោយគេបែកញើសជោគខ្នងរៀងៗខ្លួនបានដែរ
     «អ្ហាស..លោកសម្រេចហើយ..អ្ហឹស..អឹម» ជីមីនអុកសម្រេចទឹកទីមួយដោយហត់ខ្លាំងពេកក៏ផ្តួលផ្ទៃមុខទៅលើដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់រាងក្រាស់ ជុងហ្គុកទាញរាងតូចមកនៅខាងក្រោមវិញ រួចអោនចូលទៅក្នុងប្រឡោះជើងរបស់រាងតូចដែរកំពុតតែមានទឹកដោះគោហ៊ាចុះមកនោះ គេអោនទៅលិឍអស់គ្មានសល់សូម្បីតែមួយដំណក់ ព្រោះវាមានរសជាតិប្លែកពីរាល់ដងដែរគេបានភ្លក្ស...
     សកម្មភាពរបស់គេនៅតែបន្តពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងទៀតរហូតដល់សម្រេចទឹកចុងក្រោយដែរជាទឹកទី10ដែរសម្រេចហើយនៅក្នុងម៉ោង4ទាបភ្លឺ ពួកគេសុទ្ធតែមានចំណង់រាងខ្លួនគ្មានអ្នកណាអាចឃាត់អ្នកណាបានទេ ពេលនេះគឺមានតែក្តីសុខទាំងពីរប្រាណតែប៉ុណ្ណោះ