សំណព្វចិត្តសាតាន❥︎ ( completed✔)

part12

#សំណព្វចិត្តសាតាន

         ភាគទី១២៖ ផ្គើនលោកទាល់តែគាំងបេះដូងងាប់...
       ᯽ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ
       ᯽ជីមីន ផាកឡាវីដៀន

              រីករាយក្នុងការអាន <3

         ព្រឹកថ្ងៃថ្មី*

     មាន់ងាវបន្លឺឡើង បញ្ជាក់ប្រាប់ថាពេលនេះជាពេលព្រឹកព្រលឹមដែរមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវទៅបំពេញការងាររបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនដើម្បីបំពេញក្រពះរាល់ថ្ងៃនេះ រាល់ព្រឹករាងក្រាស់តែងក្រោកពីព្រលឹមជាប្រចាំដើម្បីធ្វើលំហាត់ប្រាណ ឬក៏ពេលខ្លះគេអត់ងងុយតែក៏ត្រូវក្រោកដើម្បីទៅធ្វើការដូចគ្នា តែថ្ងៃនេះចម្លែក អ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះនាំគ្នាឆ្ងល់ ព្រោះថាពេលនេះម៉ោង10ព្រឹកទៅហើយ នៅតែមិនទាន់ឃើញចៅហ្វាយរបស់ពួកគេចុះមកដល់ទៀត តើលោកប្រុសគេកំពុងតែធ្វើអ្វីអោយប្រាកដ?
     អ្នកគ្រប់គ្នាបានត្រឹមតែងឿងឆ្ងល់បែបនេះ តែក៏មិនបានទៅដាច់ចៅហ្វាយដែរ ព្រោះវាជារឿងមួយដែរគ្មានសីលធម៌ពួកនាងក៏អាចស្លាប់បានបើសិនជាធ្វើអ្វីអោយសាតានកំណាចម្នាក់នេះខូចចិត្តនោះ
     ពន្លឺចែងចាំងចូលបន្ទប់របស់អ្នកទាំងពីរដែរកំពុងគេងអោបគ្នានៅលើគ្រែយ៉ាងស្អិតរមួតមិនលែងគ្នាសូម្បីតែមួយវិនាទីចាប់តាំងពីសម្រេចដប់ទឹកហើយនោះ
     «អឹម..» រាងតូចក្រហឹមដើមកកាលបើឃើញមានពន្លឺព្រះអាទិត្យចាំងចូលបន្ទប់ ហើយក៏ចាំងមកដល់ភ្នែកគេដែរកំពុងគេងដែរនោះ រាងតូចបើកភ្នែកឡើងប្រសព្វតិចៗ ពេលដែរក្រោកមកក៏បានឃើញថាខ្លួនកំពុងតែគេងអោបរាងកាយរបស់បុរសម្នាក់ដែរបានធ្វើឫកដ៏សែនឃោឃៅមកលើគេដែរគ្មានផ្លូវតស៊ូរួចនោះ
     រាងតូចដកដៃរបស់ខ្លួនចេញពីចង្កេះរបស់រាងក្រាស់ តែក៏មិនហ៊ានក្រោកចេញទាំងបែបនេះដែរ ព្រោះគិតថាគេអាចនឹងភ្ងាក់ដោយសារតែខ្លួន បានត្រឹមដកដៃចេញហើយយកមកអោបដើមទ្រូងរបស់ខ្លួនឯងតិចៗ ទឹកភ្នែកដែរមិនងាយនឹងបង្ហាញស្រក់ទៅកាន់នរណាម្នាក់ក៏ត្រូវបង្ហាញនៅក្នុងពេលព្រឹកនេះ គេពិតជាសោកស្តាយ ពេលនេះគេសល់អ្វីទៀត?ខ្លួនប្រាណត្រូវបានបុរសកំណាចម្នាក់នេះឆក់យកទៅបាត់ទៅហើយ តើនៅសល់អ្វីទៀតនៅក្នុងនាមជាមនុស្ស?ពេលនេះគេប្រៀបដូចជាឆ្កែធ្លាក់ទឹកយ៉ាងអ៊ីចឹងឯង វាមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានឡើយ
     «ប៉ា កូនសុំទោសកូនធ្វើខុសហើយ..» ទោះក្នុងរឿងនេះគេមិនបានសុខ ប៉ុន្តែរាងតូចនៅតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងខុសចំពើលោកប៉ាខ្លាំងណាស់ ពេលនេះមិនដឹងលោកប៉ាបារម្ភយ៉ាងណា និងភិតភ័យប៉ុណ្ណាពេលដែរខុសៗក៏បាត់ខ្លួនគេបែបនេះ មិនដឹងថាគាត់កំពុងតែបារម្ភខ្លាំងយ៉ាងណានោះទេ..
     «ថ្លង់!» ពាក្យមួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លីចេញពីមាត់របស់បុរសកំណាចដែរកំពុងនៅក្បែរខ្លួន ជុងហ្គុកភ្ងាក់ដឹងខ្លួនតាំងពីជីមីនដកដៃចេញពីចង្កេះរបស់គេភ្លាមៗម្លេះតែគេមិនទាន់ក្រោកព្រោះចង់នៅគេងបន្តយកកម្លាំងសិន
     រាងតូចបានឮថាគេនិយាយបែបនេះហើយ ក៏បម្រុងនឹងក្រោកចេញពីគ្រែរបស់ជុងហ្គុកនិងគិតថាចង់ទៅបន្ទប់ទឹកបន្តដើម្បីជម្រះរាងកាយដែរត្រូវបានបុរសស្មោកគ្រោកម្នាក់នេះប៉ះពាល់កាល់ពីយប់មិញ តែក៏ត្រូវឈប់មួយខណៈ ពេលដែរបានឮសំនួនរបស់រាងក្រាស់សួរមកកាន់ខ្លួន
     «ចង់ទៅណា?» សំណួរគ្មានក្បាលគ្មានកន្ទុយសួរទៅកាន់រាងតូច កាលបើឃើញថារាងតូចកំពុងតែព្យាយាមចេញពីលើគ្រែ បម្រុងទៅណាមិនដឹង?ចង់រត់គេចពីគេទេដឹង?មិនគិតថាវាកំប្លែងទេហេស?ស្មានថាជីមីននេះអាចរួចផុតពីរបងផ្ទះរបស់គេឬ?គិតខ្លីពេកហើយ
     «ខ្ញុំត្រូវការងូតទឹក សម្អាតរាយកាយដែរកខ្វក់មួយនេះចេញ ខ្ញុំពិតជាខ្ពើមលោកខ្លាំងណាស់!» រាងតូចនិយាយរួចហើយបម្រុងនឹងដើរចេញទៅតែដើរទៅមិនរួចពីគ្រែស្រួលបួលផងក៏ត្រូវកម្លាំងដៃរបស់រាងក្រាស់ទាញគេទម្លាក់មកលើពូកមួយទំហឹង ដោយចាប់សូកវត្ថុរឹងមាំរបស់គេចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់រាងតូចដោយគ្មានប្រាប់មុនអ្វីបន្តិច
     «នេះជាការដាក់ទោស ដែរឯងនិយាយថាខ្ពើមយើង..លើកក្រោយកុំអោយយើងឮពាក្យនេះទៀត..អ្ហាស..» រាងក្រាស់បន្ថែមកម្លាំងចង្កេះកាន់តែខ្លាំងនៅចុងប្រយោគ ចំណែករាងតូចក៏បានត្រឹមបិទភ្នែកទទួលយកវាដោយក្តីឈឺចាប់ ស្គាល់ហើយពាក្យថារំលោភបំពាន ពេលនេះទើបស្គាល់ច្បាស់ វាពិតជាឈឺខ្លាំងណាស់
     «លោក..ខ្ញុំឈឺ..អ្ហាស..» រាងតូចព្យាយាមបន្លឺប្រាប់ថាម្សិលមិញគេនៅឈឺមិនទាន់បាត់នោះទេ តែមើលទៅគ្មានអ្នកណាអាចឃាត់ជុងហ្គុកបានទេ ពេលនេះចំណង់កំពុងកើតមានទាំងព្រឹកគេត្រូវតែធ្វើវាអោយបានសម្រេចតាមអ្វីដែរគេចង់បាន
     «យើងមិនខ្វល់...អ្ហាស» រាងក្រាស់បន្តថ្ងូចថ្ងូរទៅតាមចង្វាក់យ៉ាងមានក្តីសុខ វាខុសគ្នាឆ្ងាយពីរាងតូចដែរគិតតែពីសម្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកឥតឈប់ ស្តាយរាងកាយរបស់ខ្លួនឯងដែរខំថែកន្លងមកពេលនេះបែរជាត្រូវធ្លាក់ទៅលើដៃរបស់បុរសកំណាចនេះទៅវិញ
     ~~Skip~~~
      «ទៅងូតទឹកចេញទៅ យើងថ្លង់ណាស់» រាងក្រាស់បន្លឺស្រែកប្រាប់ទៅកាន់រាងតូចដែរកំពុងតែអង្គុយយំអត់ឈប់ឈរ តាំងពីទៅងូតទឹករហូតដល់ពេលនេះគេចេញមកខាងប្តូរសម្លៀកបំពាក់រួចហើយក៏នៅតែឃើញថារាងតូចអង្គុយយំ គេឃើញពិតជាឃ្នើសនៅក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់
      រាងតូចជូតទឹកភ្នែករបស់ខ្លួនចេញ រួចហើយក៏កាន់ភួយដើរសម្តៅចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ដោយរាងកាយពេលនេះមើលមិនយល់ ស្នាមមានពាសពេញទាំងរាងកាយទាំងអស់ មិនថាត្រង់ចន្លោះក ឬត្រង់កន្លែងណាក្តីសុទ្ធតែត្រូវបានបុរសកំណាចម្នាក់នេះធ្វើដាក់ទាំងអស់
      ជីមីនសម្លឹងមើលខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់ នឹកអាសូរខ្លួនឯងកាលពីមុន កាលពីមុនគេជាមនុស្សបែបណា?ហេតុអីមិនធ្វើខ្លួនដូចពីមុន?ជាជីមីនដែរកាច ឆ្នាស់ឆ្នើមនោះអី?ហេតុអីថ្ងៃនេះគេទន់ជ្រាយម្លេះ?ហេតុអីគេបង្ហូរទឹកភ្នែកអោយបុរសម្នាក់នេះបនឃើញទៅវិញ?គេមិនគួរសោះហើយ
      «ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងឯងមិនគួរបង្ហូរទឹកភ្នែកទេជីមីន ឯងជាមនុស្សម្នាក់ដែរកាចឆ្នាស់និងមានភាពក្លាហានក្នុងការជំនះរាល់គ្រប់ឧបសគ្គ ដូច្នេះហើយឯងមិនគួរយំទេ ឯងជាមនុស្សរឹងមាំ រឹងមាំណាស់..» ជីមីនអង្គុយសម្លឹងខ្លួនឯងក្នុងកញ្ចក់រួចបន្លឺប្រាប់ខ្លួនឯងថាត្រូវតែរឹងមាំ បញ្ហាប៉ុណ្ណេះមិនគួរណាយកវាមកគិតនាំតែឈឺខួរទេ គេគួរតែធ្វើជាខ្លួនឯងពីមុន ទាន់អ្វីៗអាចកែខៃបាន គេនឹងធ្វើបែបនោះអោយបាន
      ជីមីនជូតទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់របស់ខ្លួនឯង អោយស្អាតមុននឹងញញឹមយ៉ាងស្រស់ជាថ្មីម្តងទៀត គេនឹងធ្វើជាខ្លួនឯងពីមុនវិញ ជាមនុស្សដែរកាចឆ្នាស់ឆ្នើមមិនអោយរាងក្រាស់ជាន់គេបានម្តងទៀតទេ
      ក្រោយពីប្តេជ្ងាចិត្តរួចហើយរាងតូចក៏បន្តចូលទៅទ្រាំក្នុងអាងទឹកក្តៅមួយនោះ ដែរមិនដឹងថាជាអ្នកណាជាអ្នកត្រៀមសម្រាប់គេផ្ទាល់?ចាអ្នកបម្រើឬជាបុរសកំណាចម្នាក់នោះ?ព្រោះអម្បាញ់មិញក៏បានឃើញថាមានអ្នកបម្រើចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកដែរ រាងតូចមិនខ្វល់ក៏អង្គុតសម្ងំត្រាំនៅក្នុអាងទឹកនោះមួយសន្ទុះធំ ទើបចេញមកខាងក្រៅបន្ទប់ទឹកវិញត្រឹមអាវឃ្លុំពណ៌ខ្មៅដែរជារបស់រាងក្រាស់មានមាឌធំជាងខ្លួននោះ
      រាងតូចសម្លឹងមើលជុំវិញផ្ទៃបន្ទប់ទើបដឹងថារាងក្រាស់មិនបាននៅក្នុងន្ទប់នេះទៀតទេ រាងតូចសញ្ជឹងគិតបន្តិចមុននឹងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ខោអាវរបស់ជុងហ្គុក ដែរវាធំសឹងតែស្មើនឹងភូមិគ្រឹះមួយ វាពិតជាធំពិតមែន មើលចុះខោអាវមានគ្រប់ម៉ូតគ្រប់ម៉ាកទាំងអស់ នេះបានគេហៅថាជាសាតានពិតៗ
      រាងតូចចូលទៅក្នុងកាន់តែជ្រៅដើម្បីរកជាប្រភេទឈុតគេង តែគ្មានទាល់តែសោះ វាមានត្រឹមជាអៀមដែរគេចងចង្កេះទុកពាក់នៅពេលយប់ មិនមានសម្រាប់ពាក់នៅផ្ទះឡើយ ទើបជីមីនក៏សម្រេចចិត្តយកអាវសឺមីរបស់រាងក្រាស់មកពាក់លើខ្លួនសិនតែម្តងទៅ ដោយអាវនោះមានពណ៌សវាមិនស្តើងខ្លាំងនោះទេ ម៉ាល្មមដែរយើងអាចបិទបាំងរាងកាយបាន ដោយខោក៏រាងតូចមិនបានស្លៀកដូចគ្នា ព្រោះគ្មានអ្វីសម្រាប់ស្លៀកនោះទេ រាងក្រាស់មានតែប្រភេទខោមនុស្សប្រុសដែរគេពក់ទៅធ្វើការជាញឹក់ញាប់ អញ្ចឹងហើយនៅលើខ្លួនរបស់រាងតូចពេលនេះគឺមានតែត្រឹមអាវសឺមីនៅលើខ្លួនហើយនិងខោក្នុងតែប៉ុណ្ណោះ
      ក្រោយពេលដែរស្លៀកសម្លៀកបមពាក់រួចហើយរាងតូចក៏បើកទ្វារចេញមករឹមៗតិចដើម្បីមើលថាមាននរណាដើរឆ្លងកាត់ទីនេះឬអត់?ក្រោយរកមើលមួយសន្ទុះ ឃើញថាគ្មានអ្នកណាហើយទើបរាងតូចចុះមកខាងក្រោមដោយស្នាមញញឹមនិងគិតថាចង់ទៅរកអ្វីមកញាំុព្រោះពេលនេះឃ្លានហើយ តែពេលចុះមកដល់ខាងក្រោមទើបភ្ងាក់ផ្អើល ឃើញថារាងក្រាស់កំពុងអង្គុយនៅលើសាឡុងកាន់កាសែតតែភ្នែកកំពុងតែសម្លឹងមកកាន់ខ្លួន ដោយសម្លឹងពីលើចុះមកដល់ខាងក្រោមមុននឹងដាក់សំណួរសួរទៅកាន់រាងតូច
      «ហើយស្លៀកស្អីចុះមកនឹង?ខ្វះអីស្លៀកហ៎េស?» មិនមែនចេះតែនិយាយទេ មុនដំបូងអាចមើលឃើញថាវាមិនអី តែដល់ពេលរាងតូចចុះមកដល់ខាងក្រោមហើយត្រូវកម្តៅថ្ងៃដែរចាំងចូលផ្ទះ ដែរធ្វើអោយវាបំផ្លាតពន្លឺទៅលើរាងតូចហើយធ្វើអោយកេឃើញពេញៗភ្នែកថារាងតូចមិនមានអ្វីស្លៀកទេក្រៅពីខោក្នុង(លីអូ)....
      «មកពីគ្មានស្អីស្លៀកនឹងហើយ កុំសួរនាំច្រើនខ្ញុំឃ្លានហើយ» និយាយរួចរាងតូចក៏ដើរចេញពីរាងក្រាស់ទៅបម្រុងចូលទៅក្រោយផ្ទះបាយដើម្បីទៅរកអ្វីញាំុដូចដែរខ្លួនបាននិយាយ តែរាងក្រាស់នៅមិនសុខនៅក្នុងខ្លួនទេ គេក៏ស្ទះទុកកាសែតនៅលើតុ ដោយចាប់បីរាងកាយតូចមកលីនៅលើស្មាត្រឡប់ទៅកាន់បន្ទប់វិញ
      «នែលោក..ធ្វើស្អី?លែងខ្ញុំ..ខ្ញុំចង់សីុបាយ..អាពូរោគចិត្ត..» ជីមីនគោះស្មារបស់ជុងហ្គុកខ្លាំងៗដើម្បីអោយគេដាក់ខ្លួនចុះតែគមិនស្តាប់ដោយមកដល់ពូកទម្លាក់កាយស្រាលដូចសំឡីនោះទៅលើពូកខ្លាំងៗ  មុននឹងវាចាប្រាប់ដោយចង្អុលប្រាប់ទៅកាន់ជីមីនជាការគម្រាម
      «នៅអោយស្ងៀមទៅ ចាំយើងអោយចុងភៅលើមកអោយ តែហ៊ានចុះទៅក្រោមទាំងបែបនេះទៀត យើងនឹងសម្លាប់ឯងចោល!» ជុងហ្គុកចង្អុលគម្រាមរាងតូចរួចហើយក៏ដើរទៅយកទូរស័ព្ទលើតុ និយសយបញ្ជាទៅកាន់ចុងភៅដើម្បីយកអាហារមកបន្ទប់របស់គេ ដោយភ្នែកសម្លក់រាងតូចឥតឈប់
      «ចាំមើលចុះ លោកមិនចូលចិត្តអ្វី ខ្ញុំនឹងធ្វើវា ផ្គើនលោកទាល់តែគាំងបេះដូងងាប់ ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ»