part27

1.6K 76 0
                                    

#សំណព្វចិត្តសាតាន

     ភាគទី២៧៖
       ᯽ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ
       ᯽ជីមីន ផាកឡាវីដៀន

              រីករាយក្នុងការអាន <3

      រាងក្រាស់បាននាំកាយតូចរបស់ជីមីនមកដល់ក្នុងបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន រួចដាក់អោយជីមីនគេងទៅលើពូករបស់ខ្លួនដោយការថ្នាក់ថ្នមខ្លាំងបំផុត
      មុននឹងដើរចេញពីជីមីនបន្តិចហើយក៏ដើរហួសទៅបន្ទប់ទឹកបន្តដើម្បីយកកន្សែងមកជូតលើថ្ងាសរបស់ជីមីនតិចៗ ធ្វើបែបនេះក៏អាចអោយរាងកាយដែរសន្លប់មកភ្ងាក់ដឹងខ្លួនវិញបានដែរ ពេលខ្លះមកពីស្មារតីមិននឹងនរ បូករួមនឹងកម្លាំងទន់ខ្សោះខ្សោយមិនទាន់បានញាំុអ្វីតាំងពីព្រឹកទៀតនោះ ទើបធ្វើអោយរាងតូចត្រូវដួលសន្លប់បែបនេះ
      «សន្លប់បានយូរម្លេះ?គ្រាន់តែឃើញឈាមសោះ» រាងក្រាស់បន្លឺប្រយោគម្នាក់ឯងសួរទៅកាន់អ្នកដែរបានសន្លប់មិនបានដឹងខ្លួនអីបន្តិចនោះ ក្រោយពេលដែរគេជូតខ្លួនរបស់ជីមីនហើយទើបនឹកឃើញថាជីមីនមិនទាន់បានញាំុអ្វីតាំងពីព្រឹកមកម្លេះ ទើបគេបន្តយកចានដែកទៅទុករួចដរចុះទៅខាងក្រោមដើម្បីទៅរកអ្វីមកអោយរាងតូចបានញាំុក្រោយពេលដែរគេងើបពីសន្លប់វិញហើយ
      សម្លេងប្រិចភ្នែកបន្លឺឡើងពីក្រឡង់ភ្នឬករបស់រាងស្តើង តាមពិតដឹងខ្លួនយូរតាំងពីដងខ្លួនរបស់គេបានត្រូវបនឹងកន្សែងសើមរបស់រាងក្រាស់មកម្លេះ គ្រាន់តែមិនចង់ភ្ងាក់ព្រោះចង់ដឹងថាបុរសម្នាក់ដែរមានបេះដូងរឹងដូចថ្ម មាត់និយាយស្អីឆៅៗបែបនៀក តើអាចមើលថែខ្លួនបានដោយរបៀបណា?ពេលឃើញគេធ្វើបែបនេះគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់ គេដូចជាទេវបុត្រយ៉ាងអ៊ីចឹង ចាសុភាពបុរសពិតៗ គ្រាន់តែមាត់ដាចបន្តិច
      «អោយតែលោកធ្វើបែបនឹងរាល់ថ្ងៃទៅ ខ្ញុំប្រាកដជាធ្វើសន្លប់បែបនេះដល់មួយឆ្នាំ អោយលោកមើលថែ វាក៏ស្រួលម្យ៉ាងដែរ បើសិនជាខ្ញុំធ្វើបែបនេះ លោកប្រហែលជាមិនអាចដឹង!» រាងតូចញញឹមឡើងសមចិត្តនឹកឃើញល្បិចដែរចង់លេងជាមួយសាតាន តែខួរក្បលមិនទាន់រីផ្លិចក្នុងអង់ចងចាំរបស់នាងនោះទេ គេគឺជាសាតាន តើរឿងនៅក្នុងពិភពលោកនេះ អាចលាក់បាំងពីភ្នែករបស់គេបានយ៉ាងមិច?គេរស់នៅក្នុងពិភពគុនជាសាតាននេះយូរមកហើយ ពីសង្គមផ្ទាល់ស្អីក៏គេបានជួបដែរ ដូច្នេះកុំគិតចង់កុហកគេ ព្រោះវាគ្មានផលល្អ ហើយក៏មិនអាចធ្វើអោយរាងតូចសប្បាយបានដែរ
      សម្រឹបជើងបន្លឺឡើងចេញពីក្រៅបន្ទប់ ជីមីនឮហើយក៏ប្រញាប់ទាញភួយមកក្របលើខ្លួនធ្វើជាសន្លប់វិញដូចដើម ល្បិចនឹងចាប់ផ្តើមពីវិនាទីនេះទៅហើយ...
      ជុងហ្គុកដើរចូលមកកាន់បន្ទប់របស់ខ្លួនវិញ ដោយសម្លឹងមើលទៅកាន់លើគ្រែឃើញថាជីមីននៅតែសន្លប់នៅលើគ្រែដូចដើម គេដកដង្ហើមធំព្រោះគិតថាមកវិញនឆងបានឃើញជីមីនងើបពីសន្លប់ទៅហើយ តែក៏នៅតែបានឃើញទិដ្ឋភាពដដែល។
      រាងក្រាស់ដើរមកទាញកៅអីមកដាក់បង្គុយជិតគ្រែរបស់រាងតូច ដោយលើកបបរដែរទើបតែធ្វើហើយក្តៅៗមកដាក់លើតុដែរនៅក្បែរនោះ ដោយភ្នែកព្យាយាមរំលឹកការចងចាំ មុនពេលគេទៅ គេមិនបានក្របភួយឬដណ្តប់ភួយអោយរាងតូចនោះទេ ប៉ុន្តែពេលត្រឡប់មកវិញ ហេតុអីភួយនៅលើរាងកាយរបស់ជីមីនបាន?
      "ហ៊ានលេងល្បិចជាមួយយើងផងហ៎េស?ចាំមើលយើងនឹងដាក់ទោសជាមិនខាន" ប្រយោគបន្លឺនៅក្នុងចិត្តចាប់ផ្តើម ផ្តួចនូវគំនិតដែរចេញមកដោយល្បិចកល និងចង់ធ្វើបាបទៅលើរាងតូច ពេលនេះគឺល្បិចទល់ល្បិចហើយ ចាំមើលរវាងតារាម៉ូដែលលំដាប់កំពូលជាមួយនិងសាតានកំពូលមាត់រឹង តើអ្នកណាជាអ្នកទទួលពាន?
      «អាហឹម...!! ឃើញខ្លាដេកកុំគិតថាខ្លាចកំពុងដេក កុំមើលងាយមនុស្សត្រឹមតែសម្បកក្រៅ ព្រោះចុងក្រោយវាគ្មានប្រយោជន៍ ក្រៅពីខាតបង់និងខាតបង់តែប៉ុណ្ណោះ» គេមិននិយាយចំៗអោយរាងតូចបានដឹងឡើយ ផ្ទុយទៅវិញគេបែរជាប្តូរមកនិយាយជាសុភាសិត ដែរអ្នកធ្វើពុតជាគេងលង់លក់នៅលើគ្រែឮហើយ ចង់ក្អួតចេញមកក្រៅ អាបុិនេះឆ្លាតពេកទេដឹង?ហេតុអីសង្កេតបានគ្រប់រឿងសូម្បីតែរឿងតិចតួចសោះហ្នឹង?ដល់ចឹងអស់និយាយមែនទែនជាមួយបុរសម្នាក់នេះហើយ
      បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ប្រយោគរបស់ខ្លួនរួច ជុងហ្គុកក៏ងាកក្រឡេកទៅមើលជីមីនម្តងទៀត ក្រែងលោឃើញថាអ្នកខ្លះមានការខ្លាចរអា ប៉ុន្តែពេលងាកទៅឃើញថាវាដូចជានៅដដែល រាងក្រាស់ក៏សម្រេចចិត្តនិយាយចំៗតែម្តង
      «បើថាងើបពីសន្លប់ហើយ ឆាប់ក្រោកមកញាំុបបរ កុំអោយយើងនិយាយច្រើនដង!» រាងក្រាស់បន្លឺប្រយោគចំៗតែម្តងព្រោះមិនចង់មានរឿងសាំញាំុច្រើន ភ្ងាក់ហើយហេតុអីមិនក្រោក?បែរជាសម្ងំធ្វើជាសន្លប់ទៅវិញ
      ស្ងាត់ គ្មានសម្លេងឆ្លើយតប ចំណែកអ្នកដែរកំពុងសម្តែងនៅតែបន្តសម្តែងដោយមិនកម្រើកអ្វីសូម្បីតែបន្តិច ជុងហ្គុកឃើញបែបនេះហើយទ្រាំមិនបាន គេក៏យកចានបបរទុកសិន រួចហើយក៏នាំកាយសង្ហារបស់ខ្លួនទៅសង្រ្គុបលើរាងតូចតែម្តង ដែរជីមីនឃើញបែបនេះហើយភ្ងាក់បើកភ្នែកឡើងក្រញាងដៃ ដូចជាកំពុងត្រូវគេជះទឹកកណ្តាលមុខ
      «លោ...លោក..ចង់ធ្វើអី?»
      «ធើឯង!» សម្តីបន្លឺចេញមកមួយម៉ាត់ៗគ្មានក្បាលកន្ទុយ តែក៏នៅតែអាចធ្វើអោយអ្នកដែរនៅក្រោមទ្រូងភ័យបានដដែល
      «លែ..លែង..ខ្ញុំទៅ..ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងទេ..» សម្លេងដាច់ៗបន្លឺឡើងដោយការភ័យខ្លាច ព្យាយាមរួញបង្រួមខ្លួនអោយតូចៗ ព្រោះខ្លាចថារាងក្រាស់ប៉ះពាល់រាងកាយរបស់ខ្លួនម្តងទៀតបាន
      «តែយើងចង់ហើយ គ្មានអ្នកណាមកបង្ខំយើងបានទេ» រាងក្រាស់និយាយដោយមាត់បម្រុងនឹងអោនទៅរកកញ្ចឹងករបស់ជីមីន ឃើញថាជីមីនងាកមុខគេចចេញតែកិមិនហ៊ាននិយាយប្រកែកជាមួយគេដែរ ឃើញបែបនេះហើយរាងក្រាស់ក៏ចាប់ទាញផ្ទៃមុខរបស់រាងតូចអោយមកសម្លឹងមករកខ្លួនវិញ មុននឹងទម្លាក់បបូរមាត់សន្សឹមៗទៅលើបបូរមាត់របស់រាងតូច ថើបដោយក្តីស្រឡាញ់ ថើបដោយក្តីថ្នាក់ថ្នមមិនបានដោយការចាប់បង្ខំ មិនមែនថើបដោយសារតែខឹង តែថើបនេះអាចបញ្ជាក់បាន ថាការថើបនេះជាការថើបដោយក្តីស្រឡាញ់
      មួយនាទីបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការថើបហើយ រាងក្រាស់ក៏សម្រេចចុះចេញពីលើរាងតូចវិញ ដោយអង្គុយនៅលើកៅអីនៅក្បែរគ្រែនោះវិញ បម្រុងទាញបបរមកដើម្បីបញ្ចុករាងតូចប៉ុន្តែក៏ត្រូវឈប់ងាកមកវិញយ៉ាងទាន់ហន់ពេលដែរត្រូវរាងតូចចាប់ទាញកាយអោយបង្វែរទៅរកគេវិញនោះ
      ជុងហ្គុកចាប់ភ្ងាក់ភ្លឹកសកម្មភាព បើកភ្នែកធំៗពេលដែររាងតូចបានចាប់គេទៅថើបយ៉ាងរោលរាល គេនឹកឆ្ងល់នៅក្នុងចិត្តជាខ្លាំងនិងមានការភ្ងាក់ផ្អើលមិនស្ទើរដែរ ព្រោះរឿងកន្លង មិនថាពេលណាក៏ដោយ គេជាអ្នកចាប់ផ្តើមមុនជានិច្ច មិនដែរមានរាងតូចចាប់ផ្តើមធ្វើវាមុនគេឡើយ ប៉ុន្តែពេលនេះ?តើមានរឿងអីកើតឡើង វាប្រៀបដូចជារាងតូចកំពុងតែចាប់បង្ខំអោយគេសម្របតាមខ្លួនយ៉ាងអ៊ីចឹង
      មុនដំបូងគិតថាវាគ្រន់តែជាការថើបបែបធម្មតា វាមិនអាចឈានដល់ការធ្វើរឿងអស់ទាំងនោះទេ ប៉ុន្តែចុងក្រោយជុងហ្គុកនៅតែហាមឃាត់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងមិនបាន ហើយក៏នៅតែត្រូវបានធ្វើរឿងនេះទាំងក្តៅគគុកនៅក្នុងបន្ទប់ដែរពោពេញទៅដោយម៉ាសីុត្រជាក់ តែបែរជាមានអារម្មណ៍ថាក្តៅចំពោះពួកគេទាំងពីរទៅវិញ..
      «អ្ហាស..សឺត..ក្តៅណាស់..» សម្លេងតូចបន្លឺឡើងចរញពីក្រអូមមាត់របស់រាងតូច ស្រែកឡើងដោយក្តីស្រើបស្រាល ក្នុងពេលនេះដែរត្រូវបានរាងក្រាស់ធ្វើបាបពេញមួយតួខ្លួនរាងកាយ ទទួលស្គាល់ថាវាក៏ធ្វើអោយមានក្តីសុខ ប៉ុន្តែវានៅតែមានការលំបាកច្រើនជាងសុខដដែល..
      «រាងកាយឯង..ធ្វើអោយយើងសីុមិនចេះឆ្អែត..អ្ហាស..សឺត..» រាងក្រាស់និយាយបណ្តើរដោយព្យាយាមរង្គើចង្កេះទៅពីលឿនទៅកាន់តែញាប់ថែម ថែមពីកម្រិតមួយទៅកម្រិតមួយទៀត ធ្វើអោយរាងតូចសឹងតែខក់ម្តងៗ ពេលដែរគេបុកសម្រុកជ្រុលខ្លាំងពេក..
      «អ្ហាស...បន្ថែមល្បឿនបន្តិចទៀតម៉ោ..អ្ហឹស..អ្ហាស» រាងតូចស្រែកបន្លឺឡើងអោយអ្នកនៅខាងលើរាងកាយរបស់ខ្លួនធ្វើអោយញាប់ជាងនេះ ចំណែករាងក្រាស់ក៏ព្រមយល់ព្រមតាមកម្រើកកានតែខ្លាំងដែរវាត្រូវនឹងតម្រូវការរបស់រាងតូចកំពុងតែត្រូវការនៅពេលនេះ...
      ពីមួយវិនាទីទៅមួយវិនាទី ពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោង ពួកគេនៅតែបន្តធ្វើឥតឈប់ ធ្វើមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់និងអ្វីដែរពួកគេកំពុងត្រូវការនៅពេលនេះ រហូតដល់ពេលនេះម៉ោងឈានចូលដល់ជាពេលយប់ទៅហើយ ពួកគេបន្តគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតនៅលើគ្រែ ដោយពេលនេះក៏បានធូរស្រាលជាងពេលដែរទើបតែប្រតិបត្តិការហើយ វាក៏មិនសូវហត់ដូចពេលនោះដែរ
      ជុប..សម្លេងបន្លឺឡើងចេញពីក្រអូមមាត់របស់រាងក្រាស់ដែរបានថើបថ្ងាសរបស់រាងតូច ពេលនេះជាលើកទីមួយហើយដែរគេថបើអោយម្ចាស់កាយគេបានដឹងដោយផ្ទាល់ថាខ្លួនបានថើប ជីមីនញញឹមដល់ថ្នាក់បិទមាត់មិនជិតពេលដែរឃើញគេធ្វើបែបនេះ វារ៉ូមែនទិងខ្លាំងណាស់
      «លោក..តើខ្ញុំអាចសុំអ្វីមួយពីលោកបានទេ?» រាងតូចសួរទៅកាន់រាងក្រាស់ដែរក្នុងពេលនេះរាងតូចកំពុងតែស្ថិតនៅលើដើមទ្រូងរបស់រាងក្រាស់ ដៃកំពុងតែក្រសោបចង្កេះរបស់គេជាប់ មើលទៅពេលនេះពួកគេកាន់តែស្និទ្ធជាមួយគ្នាខ្លាំងឡើងហើយ
      «.....» គ្មានសម្លេងឆ្លើយតបចេញពីក្រអូមមាត់របស់រាងក្រាស់ឡើយ ទាំងដែរពេលនេះគេកំពុងតែគេងអោបជីមីនសោះ មិនជឿនោះទេ ថាគេមិនបានឮសំនួនរបស់ជីមីនដែរបានសួរទៅកាន់គេនោះ
      «ឮខ្ញុំនិយាយដែរទេ?តើខ្ញុំអាចសុំអ្វីពីលោកមួយបានឬអត់?»
      «លោកណ៎ា?នៅទីនេះមានតែយើងនិងឯង តើឯងសុំលោកណា?អ្នកណាឈ្មោះលោក?»
      «ចុះអោយខ្ញុំនិយាយថាមិច?» ជីមីនឮហើយក៏ក្រោកចេញពីដើមដៃរបស់គេរួចហើយសម្លឹងមើលមុខរបស់គេចំៗ ដោយដៃកំពុងតែដាក់នៅលើដើមទ្រូងរបស់រាងក្រាស់...យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល...
      «ហៅយ៉ាងមិចក៏បាន យើងមានឈ្មោះថា ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ ចង់ហៅយ៉ាងមិចក៏បាន daddy,daddy jeon, sugar daddy,CEO jeon ក៏បាន មានឈ្មោះច្រើនណាស់ហេតុអីមិនព្រមហៅ?អ្នកណាបង្រៀនអោយហៅគេថាលោកៗបែបនេះ?» រាងក្រាស់រៀបរាប់ឈ្មោះដែរជីមីនអាចហៅមកកាន់ខ្លួនបាន ចំណែកជីមីនក៏ស្តាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់មុននឹងនិយាយឆ្លើយតបជាមួយគេវិញ
      «ហៅជុងហ្គុកមិនបានឬ?ចាំបាច់ហៅពាក្យអស់ទាំងនោះ?»
      «ហៅស្មើមិនបានទេ ប្រយ័ត្នចុះនរក! ឯងក្មេងជាងយើង ដូច្នេះត្រូវស្តាប់តាមយើង ជ្រើសយកមួយទៅក្នុងចំណោមឈ្មោះទាំងនោះ មួយណាស័ក្តិសម?»
      «daddy ហៅបែបនេះហើយងាយស្រួល បើហៅ daddy jeon រៀងវែងបន្តិច យក daddy ទៅចុះ ចុះdaddy ហៅមីនៗថាយ៉ាងមិចដែរ?» រាងតូចធ្វើទឹកមុខញិកញក់គួរអោតខ្នាញ់ទៅកាន់រាងក្រាស់ ឃើញហើយសឹងតែអោយជីមីននេះចាប់អុកម្តងទៀត មិនដឹងជាស្អីទេ អោយតែឃើញស្ទាយខ្ជូតៗរបស់រាងតូចបេះដូងរបដ់គេលោតញាប់អោយរាល់តែលើក មិនដឹងថាក្នុងបេះដូងនេះកំពុងតែគិតអី?
      «ហៅថាសំណព្វចិត្ត ដូចដែរយើងហៅឯងកាលពីល្ងាចមិញនោះហើយ ពាក្យនេះងាយស្រួលហៅ» តាមពិតក្នុងចិត្តបែបណា មានតែគេទេដែរដឹងខ្លួនឯងច្បាស់ តែមិនមែនបានន័យថាអ្នកដែរជិតស្និទ្ធិគេមិនអាចដឹងពីចរិតរបស់គេបានទេ ពេលនេះគេអាចកុហករាងតូចបាន បុន្តែបន្តិចទៀត ប្រហែលមិនអាចកុហកបាននោះទេ..
      «អ៊ីចឹងបានន័យថាខ្ញុំមិនមែនជាសំណព្វចិត្តរបស់ daddy ទេឬ? គ្រាន់តែវាជាពាក្យងាយស្រួល? តែប៉ុណ្ណឹងទេ?» រាងតូចសួរដោយទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនមួយរំពេជចំណែករាងក្រាស់ក៏ទាញក្បាលរបស់ជីមីនមកគេងលើស្មារបស់ខ្លួន ដោយព្យាយាមគេចពីសំណួរមួយនេះមិនចង់ឆ្លើយតប
      «ដេកទៅ..យប់ណាស់ហើយ ប្រយ័ត្នថ្ងៃស្អែកក្រោកយឺត ធ្វើម្ហូបអោយយើងញាំុមិនទាន់...»

សំណព្វចិត្តសាតាន❥︎ ( completed✔)Where stories live. Discover now