Şizofren Şair.

Kafamı Dinliyorum.

Kafamı dinliyor olmam,birilerinin başını ağrıtmış.
Başım ağrımasın diye kafamı dinliyorum,anlamamış.
Sessiz kalmayı becermem,neden suç oluyor ?
Ortada yeterince konuşan var, baş ağrıtıyor.

Sabahtan akşama kadar,susmayı denedin mi ?
Kimseye karışmadan, kimse ile uğraşmadan.
Kimseye cevap verme gereği duymadan.
Kimseye birşeyler anlatmak zorunda olmadan.

Dürüst olalım. Hepimizin istediği bu değil mi ?
Bazen, ünlü birisin,bazen bir evsiz.
Bazen, büyük bir iş adamı,bazen işsiz.
Bazen,başarılı birisin,bazen de kimsesiz.

Sizin yalnızlıktan anladığınız,sevgiliniz olmaması mı ?
Yada etrafınız da 1 adet insan olmaması mı ?
Olmasın. Ne kaybederiz ?
Olsa ne kazanırız ?
Mahalle dolusu adama selam ver, neye yarar ?

İtiraf edelim. Bunalıyoruz. Sen,ben,biz...
Yoruluyoruz.
Ne kadar kendimize yakıştırasak da.
Sabahtan akşama kadar kimsesiz kalmayı istiyoruz.
İsteyince de,tepki alıyoruz.

Suç mu ? Rahat olmayı istemek.
Hata mı yani ?Tüm gün sessiz sakin kalmak.
İstediğimi yapıyorum,ben Buyum demek yetmez.
Maharet,hep beraber huzurlu kalmak.

Biz bunu istiyoruz. Milyon dolarlar harcamaya gerek yok.
Issız bir ada mı ? Ona da gerek yok.
Boşverin lüks otelleri. Hic gerek yok.
Sadece telefonu kapatın. Hepsi bu.

En büyük risk,pazartesi yi böyle yaşamak.
Telefonu kapatmak,kendini yatağa atmak.
Kimseye ihtiyaç duymadan böyle yaşamak.
O günden sonra,asıl doya doya yaşamak.

Benim işim şairlik,dile gelme yeni dillendirmek.
Belki de düşündüklerimizi yazıya dökmek.
Ben farklı şekilde yalnız bir insanım.
Aptal aşık değil,akıllı bir yalnızım.