Yaşamak, birden fazla seçimi olan yollar gibi. Biz de hangi yoldan gitmek istediğimize hiçbir zaman karar veremedik.
Bu yüzden hep durduk. Bekledik. Birinin bizi alıp, doğru yoldan götürmesini bekledik.
Ama yanlış yolda yürümenin, doğru yolda durmaktan daha iyi olduğunu hiçbir zaman bilemedik.
Daha okyanusa yeni açılmışken yorulduk. Kürek çekmek güç geldi her zaman. Rüzgar bizi gideceğimiz yere götürsün istedik.
Ama rüzgarı arkamıza alacak kadar bile güç sarf etmedik. Ona gücümüzün olmadığına inandırdık hep kendimizi.
Kendimizi mutlu olabileceğimize inandıramadık. Bu yüzden başkalarını mutlu olduğumuza inandırmaya çalıştık.Okumaya o kadar bağlandık ki, ondan başka bir şey yapamaz olduk. Kitaplardaki gibi değildi hiçbir şey. Kitapların verebileceği duyguları bize verebilecek bir insan yoktu.
Ama kendi hayatımızın da bir kitap olduğunu düşünmedik hiçbir zaman. Her gün yeni bir sayfaydı. Bu sayfaların arasına girebilecek bir ayraca izin versek onun sayesinde soluklansak farklı olabilirdi. Güzel bir kitabı tamamlayan şey güzel bir ayraçtan başka bir şey değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
