Şizofren Şair.

Okusana

Soğuk bi şubat akşamıydı. Her zamanki cafede buluşmuş, kahvemizi içiyorduk. Klasik muhabbetler dönüyordu yine. Piyasaya yeni çıkan filmlerden, şarkılardan söz ediyorduk. En yakın arkadaşımdı, ama tanıştığımız günden beri hep bir şeyler hissetmiştim ona karşı. Hala da hislerim devam ediyordu. Onun ailesi beni, benim ailem onu tanıyordu. Tam 6 yıldır arkadaştık. O benim her şeyimi, ben onun her şeyini biliyordum. O benim her şeyim, bende onun her şeyiydim. Artık üniversite tercihlerinin belli olmasını bekliyorduk. 1-2 yer dışında, aynı yerleri yazdık farklı yerlerde okumamak için. Çünkü ben onsuz o da bensiz çok eksik hissederdi, emindim buna. Yapamazdı bensiz. Her gün beraberdik neredeyse. Sabah erkenden kahvaltı yapardık beraber, sonra kütüphaneye gidip kitaplara bakar, gizli gizli okurduk. Sonra bi cafede öyle yemeği, sonra 1-2 saatlik dinlemek için evlerimize. Akşam olduğunda yine dışarı, her zamanki yerde kahveler yudumlanır, sahilde 2 saat yürüyüş muhabbet. Benim sigaramı o yakardı, onunkini ben. 4 yıldır böyleydi bu. Birbirimizin sigarasını yakıyoruz. Artık gelenek gibi bir şey olmuştu bu bizim için. Ona karşı beslediğim arkadaşlık dışındaki aşk hisleri, günden güne artmaya devam ediyordu. Fakat o kadar çok korkuyordum ki söylersem onu kaybetmekten. Tercihler belli oldu, olmuş daha doğrusu. Pek derslerle alakası olan bir insan değildim ama yine de derslerim iyiydi, sınavım da iyi geçmişti. Telefon etti deli gibi çığlıklar atıyor. Aynı üniversiteyi tutturmuşuz. Ailelerimiz de bize güvendiğinden, ortak ev tutup ikimizin kalmasına karar verdiler. Bu gece kutlama yapacağımızdan, farklıık olsun dedik ve başka bir sitede başka bir cafeye gitmeye karar verdik. Her zaman önce ben gider, 15 dakika beklerdim onu. Ne 15 dakikadan fazla ne de erken. Gittim cafenin önünde bekliyorum. Tam 15 dakika oldu, gelmedi. 20-25-30 .... 1 saat oldu. Fakat hala yok ortalıkta. Çok endişelendim, elim ayağım titriyor, fakat sigara yakamıyorum yok çünkü, o yakmazsa içemem. Babasını aradım, telefon ilk çalışında açtı, "Oğlum" diyip ağlamaya başladı. Anladım neler olduğunu. Evden çıkıp durağa geçerken, araba çarpmış. Sahile oturdum, gidemedim eve. 4 saat kimse kaldıramadı beni sahilden. Elimde sigara, ama yakılmamış. Boş boş ben sigaraya bakıyorum, sigara bana. Cebimden çakmağı çıkardım. Ve 4 yıldır ilk kez bir sigarayı kendim yaktım.