Şizofren Şair.

Günahsız

Bu günahsız gözlerimi de yaktırma bana.

Sana mı ona mı inanayım battım yalana.

Tam unuttum dediğim an bulaştın yakama.

Bi de onu öperken de baktın ya bana.

Sen, en pis hali nefretin. 

Huzuru beni düşünmeden kendine çektin.

Bu masaya bir resmin az geldi. 

Dön de gururum yine bana ihanet etsin.

Bu evi, eşyaları bile sattırma bana.

Bütün odaları sen ve kapandım odama.

Kilidimi beynime vurup çektim kapıyı.

İçeriye beni bile alan olmasa da, gel. 

Bana mutsuzmuş gibi bakma.

İstanbul neresi diye bile sorma.

Gidiyorum. Beni biliyorsun, duramam.

Sırtıma koyduğun onlarca tonla.

Yine her gece kendini yazdırma bana.

Bir bırak beni ona buna sordurmasana.

Düşünme sen gidince öldüğümü falan.

Tek derdim onunla uyuduğun zaman.

İsterdim başkası kokunu bilmesin.

Ya da bilmeseydim şimdi kimlesin.

Bu daha zor, onu biliyorum, onu tanıyorum.

Unutamıyorum..

Sonumu ecelden önce getirttirme bana.

Garezim seni bana hiç unutturmamana.

Kötüyüm bunu bile bile öldürme beni.

Meleğim gibi bir gece sol yanıma gel.

Bana düşmanmış gibi bakma.

Ben yokken ne oldu diye sorma.

Ölüyorum, bunu biliyorsun.

Duramam, ömrüme koyduğun onlarca sonla.