Şizofren Şair.

UZUN BE...

Esiyor rüzgar dünümde solumdan Kalbimde taşıdığım bugün bir başkasının kolunda Kafam şizofreni psikolojik sorunlar Sanırım adını söylerken öleceğim bir sonum var Yüzümün haline bak bunlar senin eserin Akli dengemi bozdum ne sıcağım ne serin Umarım birgün sensizlikten bezerim Seninle cehennemde kor ateşte kör gezerim Sana çıkıyorsa bulurum ben her yolu Başında sonuçladın bitmiyor ki senaryomuz Boşuna değil bu ortasında yandığım Kalbin cennet gibi benim ortasında yandığım Ben ölmeden bir görsem seni Son kez mis kokunla saçlarını örsem senin Gördüğüm yerde kalbimede gömsem seni Artık çağırsanda dönmem sevin! Görsen inanmazsın fazlasıyla değiştim Seni sevdiğimi söylediğimde sen diyordun ne içtin? Nefret ettim ayrı dünyaların saçmalığına Dün tövbe etmiştim bugün tekrar başladığıma Belki gelirsin diye hala gittiğin o duraktayım Sırtımda tonlarca nefret çıkamam bu rampayı Derdime şahit oldu durakta duran bayım Mutluluğu mutluluktan vermemişti dudak payı Yalancısın içinde gram sevgi yoktu. Hayatına soktuğun kadın mı hayatına soktu? Babasız büyüdüm ben aşk acın mı zordu? Bu sondu dediğim bu kaçıncı sondu Nakarat: Nasıl yani sekiz yıldır halâ mı yoksun? Sekiz yıllık yokluğun kadar içimde çoksun Ve sen beni unutturan olmalı seni unutturan olmadı Umut her gün kendinden geçer.. Sinmişim odama Unut gel gül sendin her gecem Başkası olamaz Sen ilerde bir yerde benle o an kendime gelemem herhalde Derdi benle ve yine sen beni ağlat herkesi güldür Terk edişi ertesi gündü İnanmıştım bırakmayacağını söylediğinden İnanmıştım senden başkasını görmediğimden Yenik düştüm yine mi bileklerimde sargı var Gittiğinde düşünmeden gömdüm aşka dilimi Her tekrarında bana seni hatırlatan o şarkılar Sana hatırlatıyor maalesef ki başka birini O an kilitlendim beni yıkmıştı gördüğüm Nefesi gırtlağımda tıkayıp sıkmıştı kördüğüm Soraydın halimi bir kez canım feda derdim Ama sen mutluydun ve kötüsü onunla beraberdin Çökünce dizüstü vurdum gene başı yası Bu şarkı farklı olsun ve gelmesinde kapayasın Ne istersen yapamadım kahretsin ki doğru ben Senin için ölmedim ki sen benim için yaşayasın Nasıl yani sekiz yıldır halâ mı yoksun? Sekiz yıllık yokluğun kadar içimde çoksun Ve sen beni unutturan olmalı seni unutturan olmadı Umut her gün kendinden geçer.. Sinmişin odama unut gel gül sendin her hecem Başkası olamaz gel Onunla mutlu musun o gecelerde mahfettin ufkumuzu Sustum döndü başım yine Canımla cansız kaldım Yedi milyada yalnız kaldım Al ah şu nedenler Çekip al ruhu aciz bedenden! Nakarat: Nasıl yani sekiz yıldır halâ mı yoksun Sekiz yıllık yokluğun kadar içimde çoksun Ve sen beni unutturan olmalı seni unuttaran olmadı Umut her gün kendinden geçer.. Sinmişim odama Unut gel gül sendin her gecem Başkası olamaz