Onu ne zaman sevdiğini biliyordu kadın. Kadını yüzüne bakmadan, hislerini anlayan bi adamı herkes sever miydi? Sevgi kişiye göre değişirdi. Ama sevdalı olunan değişmezdi. Kadın emin değildi eskisi gibi çokça sevdiğinden ama bitmemişti sevgisi. Mesafelere rağmen bitmemişti.
Kadın hep çok severdi. Önceki sevişlerindede çok sevmişti. Ama bu başkaydı. Bitmiyodu, unutmak ne mümkün. Sanki yanındaydı her dakika ama içinin en derinlerindede gizliydi.
Kadın hep çok severdi. Ama bu sevda içinde bir ukteydi. Kimseye diyemediği, kendine bile söyleyemediği. Azalmış mı yoksa küllenmiş miydi bilemezdi. Zaman ilaç değil, zaman saçmaydı. Zaman geçerdi kadın iç geçirirdi.
Kadın emin olmalıydı. Sevmiyordu. Lakin sevilmemek onu oldukça yormuştu ve elini kolunu koyacak bi yer bulamamışçasına parmakları hep sigara tutuyordu. Kaderine mi, kederine mi içiyordu rakıları bilemezdi kimse. Ama dışardan kelimenin tam manasıyla bitmiş duruyordu. Kendini toparlaması lazımdı. Lazım olanı o da biliyordu elbet ama kudret yoktu damarlarında. Aynaya bakmak bile işkenceyken nasıl bakabilirdi başkalarına. Gözlerine yazıktı. Oysa ne de güzeldi gözleri. Kirpikleri kaşına değecek kadar uzun, badem gibi gözleri hiç anlamsız bakmamıştı. Artık farklıydı. Bazı şeyler kadını değiştirmişti. Ve kahrolsun o baĞzı şeylerd
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
