Şizofren Şair.

Katran

Seni ben rötatiflerden sordum ulan öldüm düşüne düşüne Kanıma kızgın demir sok şakaklarıma çarp acını dön Bu kroşe senden bana, benden sana, kalan varsa göm Dibine düştün dünyanın gökyüzü bile kadın gibi muharrem Sen hiç anlamadın rap bana zagrep radyosunda lili marleen Biz hiç sevmedik dünyayı, dünya fason kofti kop Ben kozmonot oldum seyrettim fezadan neftî renkte top Bizim acımız tam onbeşinde başladı sonumuz başından Dualar kabuk bağladı bizler indik babamın otuz yaşından Sabahın parmakları var yangın gözündeki medet filhakikah Yaşamak denen benim göğüs kafesimde gezinen bir dakika Benim kara geçmişimden gelen sızım sıkılı bir yumruk şimdi Sabah kalk havada ağır ezan tükürdüm vay ki dünya kimdir? Bak kalbim şimdi bir direniş kadar geniş hem kuşkulu Yanlışlar hep istilacı gerçekler vietkom kurşunu Başım firkat belasında sistematik işkence baskın Güneşi ben önce dinledim balam sonra da yarama bastım (gel gör) Kafatasındaki çirkin dünya çatladı onu kapattım düşüme Yepyeni bir sabah gerek bana öldüm dün gece artık üşüme