Hani, ortaktı sözlerimiz
Hatırlıyorduk onları hüzünlü bakışlarda
Bazen, isyan edercesine söylüyorduk istemeden
Aynı dili heceleyen iki vahşi papağan olduk
Farklı duygu seline kapılmış kurbağa gibi
Zıplıyorduk gönülden gönüllere
Diyordun ya bana:
Yaşamadım, hiç bir yüreğin kıvılcım ateşini
Değmedi papatya rengi tenime kimsenin eli
Tatmadım susuz çöllerin harlı sıcaklığını
Son sözlerin, hala ruhumun derinliğinde
Bir hikayemiz vardı aşka isyanımı haykıran
'Bu sözler bana yabanci gelmedi' diye anımsamıstın
İşte o sözlerdi.. sert fırtınlara göğüs geren
Kişliğini, benliğini ayaklar altına seren
Varını yoğunu bir anda unutan
Eşini dostunu geçmişini silip atan
Gerçek aşkına elini uzatan......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomansBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
