öylesine boş
öylesine yalnız
gecelerin kürk giyen soğuk bedeni,
konuşulmaya değmeyen süratlar
ceketimden düşün düğme
bir kanalizasyon çöplüğünde ,
kendimi buldum belki bir çöplükte
belki tek kelime
"umutsuzluk"
ama herşeyimi açıklayan imla klavuzu
papatyanın son yaprağı
varsa özünde kopmak
öylesine kop git işte
fal baktırmak neyime ki zaten
aslında severim çiçeği böceği
anlayamam derdimi
anlatamam göçüp giden yıllarımı.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
DragosteBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
