Sussam şiir oluyor
Adını söylesem destan
İçinde tuz eriyen
İki bıçak kesiği gözlerim
Yine uzak yollara ağıtlar döküyorum
Kalbime çaktığın çivileri sökerken
İzi kalsın hiç olmazsa ağrısı dinse de aşkın
Olgun bir meyve kalbim ömrümün ağacında,
Taş atıp düşürmek istiyorum
Kurda kuşa yem olmasın
Düşlerimi özledim nereye kayboldular
Saçının tellerine dağıldı gülüşlerim
Hüznümü örüyorum yüzüme düğüm olmasın
Tuzu kalsın hiç olmazsa suyu çekilse de aşkın
Acının donanması kalbimi kuşatmış da
Ruhumun sularına dizmiş mayınlarını
Çoğaldıkça hasretim
Kırılmış cesaretim
Biri benim yerime yaşasın şu ömrümü
Ben bir orman yangınında kül olmak istiyorum
Közü kalsın hiç olmazsa ateşi sönse de aşkın
İsyanı unutmadım bilirim reddetmeyi
Kuyular yurdum benim kaybolmam öyle kolay
Bir avuç kül denizi kirletmez ama
Bir kıvılcım ormanı küle çevirir
Ummanlar aşıp geldim bu gölde boğulmam ben
İki derin nefesim oldukça o gözlerin
Azı kalsın hiç olmazsa çoğu tükense de aşkın
Sesimin kenarında özlemim dolanıyor
Soluğuma can diye adını söylüyorum
Gücüm tükenmiş değil bakma durgunluğuma
Bir damla su ile
Bir bahçe yeşertirim
Dilim türkü söylemezse kalbim tükürür beni
Sazı kalsın hiç olmazsa telleri kopsa da aşkın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
