Bir yağmur damlası düştü kaldırıma.Adımlarını yavaşlattı kadın.Gök gürledi.Ruhunu sıkan bir el vardı üzerinde sanki. Biraz yürüdü.Gözleriyle taradı karanlık sokağı.Sokağın sonundaki bankta oturuyordu adam. Sert yüz hatları ve tanrılara benzeyen güzelliği ile gökyüzüne bakıyordu birazdan katili olacak adam. Ruhu bedenine ağırlıkken daha yavaş adımlarla ilerledi.Kadının ayak sesleri yankılandı sokakta. Duydu adam,gözlerini kapadı. Her ayak sesinde,biraz daha ağırlık çöktü içlerine. Ayak sesleri kesildi.Yanına oturdu kadın. Gök gürledi.Gözlerini açtı adam. Kadın karanlık sokağa baktı,adam karanlık gökyüzüne. Sessizliği bozan yağmur damlaları biraz daha hızlandı ve kadının duymaktan çekindiği kelimeler döküldü sevdiği adamın ağzından;
''Demir kilitlerle hapsettiğim karanlık kafesin kapıları açıldı,artık özgürsün.Ait olduğun yere gönderiyorum seni.Karanlık sokaklara değil,gökyüzüne. ''
Gözlerine kapadı kadın,gök gürledi.Adam son kez baktı,gökyüzüne. Ayağa kalktı.Arkasını döndü.Adım attı sonra bir adım bir adım daha derken hızlandırdı adımlarını.Karanlık sokakta kayboldu.Ayak sesleri kesildiğinde açtı kadın gözlerini.
Bir yağmur damlası daha düştü kaldırıma.
Gök gürledi.
Bir kadının sessiz haykırışları yankılandı karanlık sokakta.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
