Şizofren Şair.

Düşüncesizlik

Ben genç bi kanser hastasıyım . Annemin göz yaşları damarlarıma bağlı serumlardan kanıma kadar işliyor . Her geçen gün annem daha çok ağlıyor serumlarım çoğalıyor , hastalığım ilerliyor , ben ölüyorum .Ben işsiz bi babanın evladıyım . Annem gururunu kirletip başka insanların evlerini temizliyor . Babam elleri boşken eve gelmemek için bazen hiç uğramıyor . Gelsede masaya tek bırakabileceği gururu oluyor ,ben ölüyorum . Ben alkolik bi babanın evladıyım . Gençliğim alkol sofralarında mezesi olurken babamın , annemin sağnak göz yaşlarına mağruz kalıyorum .2 sokak ötedeki tekel ve evim arasında yaşlanıyorum . Babamın içkisini ben alıyorum , bu acıları çekmemize sebep oluyorum o alkolü ben veriyorum babama ama bilmiyolarki o alkolü almaya zevkle gidiyorum çünkü hayatımı karartan adam her kadehde biraz daha ölüyor , ben ölüyorum . Bende içiyorum , bi masada eski dostlar toplanmışız sağ tarafımda şarap sol tarafımda siyah bi kültablası . Ben kültablasının siyah olmasına takılmıyorum ona siyahdan baska hangi renk bu denli yakışabilirki ? Siyah diye ona ırkçılık yapmıyorum sonuçta beni anlıyor . (Toplumsal bi mesaj verdiğimi düşünüyosun evet öyle ama üzülmemiz gereken bu kadar normal bir olayı ''Toplumsal Mesaj'' başlığı altına aldırabilecek kadar kötü bi ırk olmamız. ) Sanal ağlardaki sahte ilişki durumun yada o ilişki durumuna benzeyen dostların sıkıntın olmasın . Hayat uyandığından daha kötü . Birgün uyanıp nikotin eşliğinde damarlarımdaki kan katrana dönüşene kadar düşüneceğim ve sizlerle paylastığımda bana ''düşüncesiz'' diyeceksiniz . Unutmayın insanların sizi düşüncesiz olarak görmesi kendi düşüncesizliklerini ifşa eder.