Şizofren Şair.

Hangimiz daha çok görmüyor

oturup gözlerimizin içine
bakıyoruz birbirimizin

oturup gözlerimizin içini
bakıyoruz birbirimizin

hangimiz daha çok
görmüyor?

sonuç ne olursa ona
kırılacağız gibi bir bekleyiş bu.

durup düşünüyorum
farkında mısın?

içimin denizinde taş
sektirmelerin yok muydu hani.

göğsümdeki yaraya
salıncak kurmaların.

gökyüzüydüm elindeki uçurtmaya
hatırlar mısın, bilmem..

göğsüme daralıyorsun.
sancılanıyorum.
ve yas.

bir an geliyor,
aniden.

"... neler oluyor?" diyorum, sakince
ki "... neler oluyor?" ciddi bir tereddüttür

neler olduğunu bilmek dahi istemezdi duysa annem.

azalıyorum
anlıyorsun değil mi?

daha az yediğim içtiğim

acıdığım güldüğüm

savaştığım konuştuğum

harcadığım seviştiğim

öldüğüm daha az.

...

yaşlanmışım!

öyle diyor tanığım her şey.
oysa kimliğim bazen bir az sadece.

...

zararın neresinden dönersem
döneyim zararda oluşuma mı yanayım

yoksa

kararlılığın yangını mıdır bu.

vagon bavulu kabul etmemekle doğru mu yaptı?
bazen hiçbir şey önemli değil.

yüzdüğüm suların tehlikesiyle boğuşurken

öyle yorgun düştüm ki, o kadar yorgun.

bütün suçları birbirine atmaktan başka çarem kalmadı.

hudutsuzluğumu çerçeveye asmamın
zamanı geldi artık, kim bilir belki de geçiyor bile

başımı almadan gidiyorum bu sefer.
olacağıma varmak için.

yeri değilse bile.
tam zamanı.