Anlamıştı adam; kadının bir öpücük kadar yalnızlığının kaldığını. Öpse, öpse bitecekti, kadın gidecekti. Yalnızlığını seviyordu kadın, özgürlüğünü seviyordu, saçlarını da seviyordu ama saçlarını kesiyordu. Adamı da seviyordu ama adamı bırakıyordu. Adam sarılmakla yetindi, kadının yalnızlığı olmak istedi, özgürlüğü olmak istedi; ama olamadı adam tıpkı kadının saçları gibiydi, kadın onu da kesip attı fakat adamın yüreği saçlarının kökleri gibi hep kadında kaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomansaBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
