"Duyuyorum o sessizliğin çığlığını. Çınlıyor kulaklarım bu güçlü sessizlik karşısında. Ben, sessizlik ve yalnızlığım. Dört duvarın içinde birlikte yaşadığım şeyler. Eşyalardan hariç farklı şeylerde var; kurulan hayaller, edilen umutlar, yıkılan hayaller, tükenmiş umutlar.
Durup dururken kulaklarımdan omzuma çöken hüzün, yalnızlığın acısı. Sevgisiz kalmış bir beden, yapayalnızım. Parmaklarımı çıtlatıyorum sessizliği bozmak için, bir saniyelikte olsa mutlu olmaya çalışıyorum gülümseyebilmek için. Olmuyor, ne zaman olmuştu bu bedende ? Gülümsemek mi yasaktı yoksa ? Kim yasakladı söyleyin, hak etmiyor mu bu yüzüm, bir kere bile olsa gülümsemeyi ? Teselli ediyor beni yalnızlığım, hissediyorum sessizliğin elini sırtımda. "Her şey düzelecek." diye fısıldıyor dört duvarlar. Bu kaçıncı yalan, söyleyin duvarlar. Biliyorum, yalan hepsi. İnanmıyorum onlara.
Benim olduğuna inanmadığım ellere bakıyorum, yine gözlerimden süzülen yaşları siliyorum onlarla. Dalıp gidiyorum her zaman ki gibi boşluklara. Dakikalarca gözlerimi ayırmıyorum baktığım yerden; hayaller kuruyorum, yine olmayacağını bile bile.
Saatler geçiyor, hala aynı şekildeyim. Ağrıyan boynumu birazcık dinlendirmek için başımı öne doğru eğiyorum. Yere damlayan gözyaşlarımı fark ediyorum. İçimde bir acı, her zaman hissettiğim. Asla yalnız bırakmayan. Ve bundan sonsuza kadar kurtulamayacağımı biliyor, yalnızca iç ç
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
