Ben bir palyaçoyum.
Hep makyajımla uyurum.
Süslenip püslendiğimden değil.
Dudak: Dudaklarımı ısırır kızartırım.
Göz: Gözlerim hep yaşlı olduğundan kirpiklerim uzun görünür.
Yanak: Kendime gelmek için yanaklarıma vurur kızartırım.
Ben bir palyaçoyum.
Hep makyajımla uyurum.
Dudak: Ruj sevmem. Ağır gelir sanki dudaklarıma.
Konuşamam sanki ve herkes bana bakarmış gibi gelir.
Göz: Rimel sürerim bazen. Ama çok ovalarım gözümü bulaşır, kurur dökülür hiç olmadı yastığıma sıvanır rezil ederim.
Yanak: Soğukta kızarır yanaklarım. Havalar soğuk. Kasım yalnızlığı ne de olsa.
Ben bir palyaçoyum.
Hep makyajımla uyurum.
Dudak: Söylemek istediklerimi hiç söyleyemedim. Cesaretsizliğimden mi yoksa başka sebepten mi bilemedim. Oysa hep söylemek istedim. Sevilmek güzel şey olsa gerek, ki bilseydin hoşuna giderdi eminim.
Göz: Sana bakmaktan kendimi alamıyorum. Zorluyorum. Ama ne çareki kirpiklerini ezbere biliyorum. Bakıyorum. Olmuyo. Durduramıyorum. Özlüyorum. Göz işte. Kapasamda gitmiyosunki önünden. Rüya alemi senin, ben meyci.
Yanak: Kesişince bakışlarımız gülümsemeden duramıyorum, kızarıyo yüzüm. Fark ettin mi hiç çok merak ediyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
