Şizofren Şair.

Not

Tüm acılarımı silecek kadın, neredesin ve şuan ne yapıyorsun en ufak bir fikrim yok fakat bilmeni isterim ki artık karşıma çıkmanı istiyorum. Belki hayatımdasın konuşuyoruz, bunu da düşünmüyor değilim. Yine de eğer hala hayatıma girmediysen kendini göster biraz.

Canım yanıyor şu sıralar. Belki duymam ama tesadüfen ismimi söylemen bile ismi konulmamış acılarımı hafifletir. Acıyı silmek zor fakat bir kadının silemediği yara izi tanımadım ben. Senin de eksik yanların var, biliyorum. Seni de kırdılar, seni de acıttılar. Keşke şimdi yanında olup gözyaşlarını silebilsem, saçlarını kenara sıyırıp öpsem gözyaşlarınla yıkanan yanaklarını. Parçalanan yanlarını sarabilsem. Ellerini ellerime alsam, sahiplensem seni... Fakat hayat hala bizi karşılaştırmadı. Özür dilerim, hepsini telafi edeceğim ama, için rahat olsun. Kim beni ne kadar yaralarsa yaralasın, canlı kalan son hücreme kadar seni sevip, son hislerimi sende tüketeceğim.

Güzel şeyler yapalım sevgilim. Gezelim, hangi şehirde karşıma çıkacaksın bilmiyorum ama mutlaka İstanbul'da geçsin ömrümüzün bir kısmı. İstanbul'da gezilmedik nokta bırakmayalım. Caddebostan da mesela, başını yasla sol omzuma, solukların yüzüme çarpsın. Solukların karışsın soluklarıma. Biliyorum, belki aynı hayalleri kurmuştur başka biri fakat her şeyi ilk kez seviyormuş gibi yaşayalım. Sende kendinden parçalar kat bana.

Seyahat etmeyi çok severim, sen sever misin bilmiyorum. Fakat sevdiririm, seni de alırım yanıma. Şuan sana nasıl sarılmak geçiyor biliyor musun içimden... Kimsin, neredesin, ne yapıyorsun hiç bilmiyorum ama bir yerlerdesin ve beni bekliyorsun, bundan eminim. Bekle sevgilim, az kaldı, hissediyorum. Ben yanında olunca güvende olacaksın tüm dünyaya karşı. Ve üşümene de izin vermeyeceğim. Kendine iyi bak, üzerini sıkı ört. Üşüme.