Kadınını biraz daha çekti adam kendine. Yoldan geçen arabaları umursamadı. "En çok neyini seviyorum biliyor musun? Kusurlarını.Kusurların seni çok güzel yapıyor be kadınım.Gideceksin,beni dört duvar arasında bırakacaksın diye çok korktum.Ağladım.Seni üzdüm diye.Gürledim,yanımda yoksun diye.Ama şimdi taptığım gülüşün,ve ilahi sesinle kollarımın arasındasın.Ait olduğun yerde.Gitme.Bu adamı bırakıp bir daha sakın gitme.Kollarımın arasından uçma,seni yere düşürürler.Yanımda kal sadece bana ait ol.Sadece bana gülümse,sadece beni öp,sadece bana sinirlen.Sadece benim ol.Sadece benim." diye fısıldadı ve kadınını daha çok kendine bastırdı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
Lãng mạnBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
