Dayanmak zorundayım biliyorum. Yere düşsem de, savaşmam lazım. Çünkü emek vermeden hiçbir şeyin elde edilemeyeceğini biliyorum. Kaybetsem de, çaba gösterdim olmadı derim günün birinde. Tamam belki her sabah "Günaydın ömrüm" diye mesajlar almam, belki çalan her telefonda senin aradığını düşünerek heyecanla koşmam, her gece huzurlu uyumak yerine ağlarken uyuya kalabilirim. Sensiz belki yola devam edemem, tökezlerim, tutunacak dalım kalmaz; işte o zaman özlerim seni. Her şeyin üstesinden geldim, her zorluğa karşı dimdik durdum ama sen beni mühürledin. Elimi kolumu bağladın, çaresiz bıraktın. Ne vazgeçebildim, ne unutabildim, ne de ellerini tutabildim. Olmadı, ilk defa çok istedim bir hayalin gerçekleşmesini ama umudum yandı çoktan. Kül oldu, ama üfleyemedim. Geriye sadece sen dolu birkaç anı, içimi döktüğüm üç beş defter kaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
