beni kimse sevmedi sen gibi içim direnir
senin yokluğundan bu yana gönlüm aşk dilenir
şimdi yüküm ağır,dolu bi dert treni
seni kırdığım için özür dilerim
üzgünüm, sana ayırmadığım saatlere
üzgünüm, sana uğramadığım günlere
kırgınım, eline dökmediğim güllere
kırgınım, yüzüne bakmadığım dünlere
beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm
pişmanım, sürekli ilgisizlik gördün
kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm
yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür
hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı
kalbinde kiracındım
meğer döktüğün her gözyaşı bir dar ağacıymış
özlemek, sana direnmekten acıymış
velakin, pişmanım inanmasanda
görmesen de, sesimi duymasanda
senden bir beklentim yok be gülüm olmasında
bu basit bir mektup gözlerin dolmasında
benim gibi birini kalbin nasıl olurda sevdin?
nasıl olurda yıllar yılı gülümsemeni verdin
bak şimdi uzaktasın tek başıma bu derdi
kafamı duvara vurarak taşıyorum kadın, kendimi yendim
kendime kızgın, kendime kırgınım
artık azalttım şu mürekkepli zıkkımı
her dokunuş sen, kendimden alamıyorken hırsımı
al, yokluğun sende kalsın tılsımı
bana acılarını yolla kadın hakketmiyorsun
evde düzine düzine fotoğraf yetmiyorsun
yaralarını kapat hakketmiyorsun
hala neden seviyor naz etmiyorsun
kadın sevme beni ben seni hakketmiyordum
kalbin çığlık çığlığa atarken yetmiyordum
üzülme demişsin 'şikayet etmiyorum'
nasıl olurda üzülmem pişmanlık kendi yolum
yollarına dar ağacı kur artık uzanamayım
bilirsin sessiz bir sinemayım
bu sana yolladığım 'Risale'nin son balayı
şu zıkkıma koydum yine cebimdeki son parayı
bir rüzgar eser, bir gülden ömür gider
bir kömür karası gözüm, bir gün bu zulüm biter
bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler
bir yerde yanarız belki, iz kalır gönül tüter
beni kimse anlamadı sen gibi ne garip adamım
boş bir odada simsiyah bir ekran kadarım
artık ısıtmıyor içimi, közden hırkalarım
çünkü insanların soğuk yüzüne kanarım
bıraktım kumarı, bıraktım yalanı
en çok elimden yok olmana yanarım
artık uyku da yok özlemiyorum sanırım,
seni binbir çiçek kokusunun mabedinden tanırım
beni kimse sevmedi sen gibi ömrüm kurusun
sen şuan odamda en yalancı konusun
biliyorum sen benden daha da fazla dolusun
ama ne çare aklımda çözemediğim sorusun
oynadığım en büyük kumarsın
orası yaz belki, burası kış masalı
sevgine yenik düşüp girme kalbe incecik
burası en büyük yaran ya belki donarsın
nitekim kırık bir kalbe düştük
elimde tek silahla harbe düştüm
seni mi kurtarayım, kendimi mi?
kalp kalbe ait fakat kalp kalpten neden üstün
artık severiz de dün gibi gelmez tadı
artık ölsekte faydası yok kalmaz adı
artık ne yapsamda dün gibi olmaz tadı
neyse, sen beni sevme kadın
bir rüzgar eser, bir gülden ömür gider
bir kömür karası gözüm, bir gün bu zulüm biter
bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler
bir yerde yanarız belki, iz kalır gönül tüter
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şizofren Şair.
RomanceBu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. Bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. Birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. (-Şizofren Şair-)
