مشيرة :بعد اذنك يا طنط ممكن قبل ما نمشى ادخل الحمام
فادية :ممكن طبعا يا حبيبتى
حمزة :روحى معاها يا سلمى
سلمى :حاضر يا حمزة
فادية وهى بتقرصها من غير ما حد ياخد باله :انتى مش كنتى لسه بتقولى انك مش قادرة تدوسى على رجلك من الكعب العالى
سلمى :انا...اه ايوه صح
فادية :روح معاها انت يا حمزة
حمزة :انا
فادية :اه يا حبيبى علشان محدش يضايقها ولا حاجة وهى زى القمر كده
مشيرة :شكرا يا طنط
بس انا ممكن اروح لوحدى عادى
فادية:لا ازاى ودى تيجى برضه روح معاها يا حمزة
حمزة :حاضر يا ماما اتفضلى
بعد عشر دقايق
حمزة :هما مش كانو هنا راحو فين...ايوه يا بابا انتو فين...مشيتو ليه...طيب واحنا...تمام يا بابا مع السلامة
مشيرة :فى مشكلة
حمزة :الجيران كلمو بابا يقولو اننا نسينا حنفية مفتوحة وغرقت الدنيا فهما مشيو بسرعة وسابونا
انا هوصلك وبعدين اروح
مشيرة :مش لازم انا ممكن اروح لوحدى
حمزة :لا طبعا مينفعش
يلا بينا...يا دى النيلة
مشيرة :فى ايه
حمزة :جاكيت البدلة بتاعى اديته لسلمى
مشيرة :انت سقعان يعنى
حمزة :لا الجاكيت فيه محفظتى اللى فيها الفلوس والفيزا كمان
يا ربى على الغباء ما كنت حطيتها فى جيب البنطلون
مشيرة :هو الأغبى من اللى انت عملته هو اللى انا عملته
حمزة :ليه انتى عملتى ايه
مشيرة :خارجة بالموبايل بس مبحبش اشيل شنط وقولت انكم هتاخدونى من قدام البيت وهترجعونى فمش محتاجة اخد معايا شنطة
حمزة :يعنى زيك زيى معكيش غير الموبايل
طيب كان بابا ادانى الجاكيت ارجعك وارجع البيت ازاى دلوقتى ما انا اكيد معييش فلوس فى الموبايل يعنى
مشيرة :انا معايا
حمزة باستغراب :معاكى ازاى يعنى
مشيرة وهى بتشيل الموبايل من جرابه :انت فكرتنى بيها انا دايما حاطة خمسين جنيه فى جراب الموبايل احتياطى
واهو اخيرا احتاجتها
حمزة :هو كويس انها معاكى
بس دى مش هتكفى لاوبر او تاكسى
مشيرة :وهى الميكروباصات قصرت معانا فى ايه
كده الخمسين تكفى ونجيب حاجة ناكلها كمان انا جعانة
فى سوبر ماركت اهو ممكن نجيب منه
حمزة :لا انا مش جعان
مشيرة :انا مبحبش اكل لوحدى
كمان احنا هنجيب حاجة خفيفة كده مولتو وعصير وكيك بسيطة يعنى
بعد ربع ساعة
حمزة :مش فاهم مفيش ولا ميكروباص ولا حتى أتوبيس جه ليه احنا مش واقفين فى صحرا
ايه الحظ ده
مشيرة وهى بتاكل :دلوقتى ربنا يفرجها خد بس كل المولتو واشرب العصير وكل حاجة هتبقى كويسة
حمزة :انتى مش خايفة
مشيرة :واخاف ليه الساعة لسه عشرة والناس رايحة جاية فى الشارع اهيه وانت معايا انا مش لوحدى
حمزة :لو كنتى لوحدك كنتى خوفتى
مشيرة :اه كنت هاكل المولتو وانا بعيط وهشرب العصير وانا بتشحتف
حمزة وهو بياخد منها المولتو والعصير وبيضحك :يعنى حتى وانتى خايفة كنتى هتاكلى وتشربى
مشيرة وهى بتشرب العصير :اه عادى وهو ايه دخل الاكل بالخوف
ايه دخل الاكل بأى مشاعر سواء خوف او حزن او حتى اكتئاب
انتو بتدخلو الأكل فى حوارات ملوش فيها ليه
حمزة وهو بياكل :احنا مين معلش
مشيرة :انتو البشر
حمزة :ده على اساس انك فضائية يعنى
مشيرة :لا من البشر عادى بس مبدخلش الاكل فى حوارات ملوش فيها
فى ميكروباص جاى اهو
يا رب يكون الأمل فيه
