HER SECRET

CHAPTER 54

𝐒𝐚𝐯𝐞𝐝

TYRONE'S POV

"Dandere?"

Dali dali akong tumayo para buksan ang pinto ng kwartong pinasukan namin ni Zel para tumakbo at puntahan si Airah.

"Tyrone ano ba! Huwag kang sumusugod!! Huwag kang papasok diyan!"

Napatigil ako sa pagtakbo ng guyudin ako ni Zel sa siko at kahit hindi niya ako kayang paharapin ay napaharap niya ako dahil sa sinabi niya.

Pinagkunutan ko siya ng noo. "Ano sabi mo? Huwag sumugod? So sinasabi mong bawal ko siyang puntahan?" diretsang tanong ko. Tinanggal ko ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko at tinignan ko siya ng galit na tingin. "Hindi ba't ayon naman talaga ang pinunta natin dito, ang puntahan at kunin siya tapos sasabihin mong huwag akong papasok? How can I save her kung nandito lang tayo at nagtatago?!"

Bumuntong hininga siya at napapikit. "Hindi mo ako naiintindihan." Ngayon siya naman ang tumingin ng malalim sa akin. "Nandiyan silang lahat sa loob at hindi ako nagkakamali doon. Kaya pwede ba huwag ngayon, maraming oras ang pwede nating ipasok diyan!" she pointed to the door in front of us.

Napasuklay ako ng buhok at napakagat labi dahil doon. "Zel! Didn't you hear that gunshot?! Didn't you hear that fucking gunshot? Didn't you hear Airah's scream?! That's why I want to go in so I hope you understand me! If you don't want to come in, and I'll come in." I said no brakes.

I was about to leave ng parehas kaming nagulat ng may bumubukas ng pinto sa harapan namin. Zel quickly dragged me by my hand na ikinagulat ko and we immediately returned to the room where we were hiding earlier.

Zel opened the door a little at sumilip sa labas. So sumilip narin ako to see what she was looking at.

I saw more than twenty men come out of the door I was planning to enter, all of them wearing black clothes, big bodies and carrying guns. But I can't take my eyes off the one who is leading them.

He looks like Denver. Preia's Boyfriend. The guy who punched and got angry with me because of what I did to his girlfriend before.

Tsk kung si Denver nga talaga siya. Paano naman siya nakarating dito?

Maybe he just looks like him.

Nang tumahimik ang paligid at nawala narin lahat ng mga kalalakihan na iyon ay binuksan ko na ng dahan-dahan ang pinto at nag dahan-dahan ring naglakad. Siguro naman pwede na akong pumasok ngayon. Mukhang umunti na ang tao sa loob.

"Are you going to come with me or just stay here?" I asked Zel ng mahawakan ko ang doorknob ng pinto.

"Dito muna ako saglit, magmamasid. Susunod din ako. Basta huwag mong bibitawan 'yang phone mo, itetext kita kung ano update dito." I nodded. "Be careful." huling sabi niya at inayos ang sumbrero.

I fixed the cover on my face then went inside. When I entered ay hindi agad ako nakalakad. I looked around first. It looks like a spacious warehouse. The tools are a bit rusty. May mga lumang gulong, mga bakal and various types of metal that are almost rusty. I didn't know they had something like this here. It's like a welding area, basta pinaglumaan na ang mga gamit na nandito.

Kaunti lang din ang ilaw na nakikita ko ng sinimulan ko ng lumakad. Hindi puti ang ilaw dito kundi dilaw. Kaya kapag tititigan mo ang buong paligid may pagka red light. Nang makaliko ako dahil pa L ang shape nitong kinaroroonan ko ay napaatras ako ng kaunti ng makita ko ang dalawang likod ng mga lalaking may hawak ng baril, they were like the men I saw earlier, they also looked different from the security guards outside because their bodies are bigger and they are also tall. I think he's the one with Hendrix Martinez who entered earlier here if I'm not mistaken.