فیک: جونگکوک

پارت هفتم

_بهش نمیومد یه همچین آدمی باشه
+هه از رو ظاهر که نمیشه فرشته خو بودن یا شیطان صفتی یه آدم و تشخیص داد ساده ایا
سکوت
+حالا با کی اومده بود؟
_ با اون خیره همونی که واسه بچها هر دفعه اسباب بازی میاره
+فهمیدم کیو میگی یون پارک دیگه
_آره
+اون اسمشو میدونست؟
_ نه بابا همون دیشب ازش پرسیدم وقتی دنباله زنه داشتیم میگشتیم
+به پلیس بگیم؟
_چی بگیم؟  بگیم مادرش گم شده؟ یا بچه چند ماهه گم شده؟
+ولی هیونجین باید به یکی بگیم

هیونجین در حالی که به بچه نگاه میکرد با نفس تاسف باری که میکشید گفت: تو این 30 سال مدیریتم یه همچین چیز وحشتناکی ندیده بودم....
چند لحظه سکوت برقرار شد و هیونجین به سمت میزش رفت و با تاسف بیشتری گفت: دیده بودم که بعضا بچها رو تو سطل زباله یا چبدونم جلوی در خونه افراد ثروتمند میزارن و میرن، اما تا حالا ندیده بودم کسی با پای خودش بیاد اینجا بچه رو بزاره در بره، میتونست حداقل حرف بزنه میدونی چی میگم سوهین؟
سوهین نزدیکش شد و بعد روی صندلی کناری میز نشست و گفت: میدونم ولی کاریه که شده الان باید به فکر این باشی که کارای قانونیش و بکنی
هیونجین: اره ولی باید فردا برم چون سایت بسته ست مدیر ثبت اسناد هم فردا میاد جلسه کاری رفته....
سوهین به بچه نگاهی کرد و در حالی که روزنامه رو از روی میز برمیداشت گفت: عین فرشته ها خوابیده نگاش کن...
هیونجین: الان آره
سوهین با تعجب گفت: الان؟!!!
هیونجین: آره دیشب کلی بی تابی کرد حتی شیر هم نمیخواست
سوهین دوباره به بچه نگاه کرد و گفت: بیچاره مادرشو میخواد
هیونجین نفس عمیقی کشید و در حالی که گوشه چشمش تر میشد گفت: آره مادرش، مادر....

در کشاکش و دل نگرانی مدیر پرورشگاه، لیسا به سمت فرودگاه روانه میشد و پشت سر بچه دوست صمیمیش رو جا میذاشت، براش اهمیت داشت اما از طرفی تفاوت های بچه باعث حالت دفاعی دربرابرش میشد، گاهی ازش متنفر بود و گاهی ازش میترسید و حالا تصمیم گرفته بود که عادی زندگی کنه، توی فرودگاه روی صندلی انتظار نشسته بود، بلندگوی فرودگاه شماره پرواز رو اعلام کرد و لیسا به همراه بقیه مسافرها بلند شد تا به سمت ورودی پرواز بره، اما همینکه بلند شد، گوشیش زنگ خورد و چون مشغول دادن مدارک بود به اسم تماس گیرنده نگاه نکرد و جواب داد: بله؟
_هی لیسا چطوری؟ داری برمیگردی؟
با شنیدن صدای مادرش چشماش رو روی هم فشار داد، نمیخواست با مادرش حرف بزنه و ترجیح میداد رو در رو باهاش مواجه بشه تا بتونه قضیه بچه رو راحتتر بگه، اما دیگه چاره ای نداشت همزمان که از کنترل فرودگاه رد میشدجواب داد: آره مامان دارم برمیگردم
لی هیونگ: خوبه خیلی هیجان زدم
لیسا: چرا؟
لی: برای جونگکوک از این کالسکه های آبی گرفتم که خیلی بزرگ و جاداره میخوام وقتی میرم باهاش بازار یا جایی پیش زنای همسایه پز بدم، وای نمیدونی چقدر....
لی تعریف میکرد و لیسا گریه میکرد، چند قدم مونده به ورودی محوطه پرواز برای سوار شدن، ایستاد با گریه و بغض به حرفهای مادرش گوش میداد، مادر میگفت و لیسا همچنان به در ورودی نگاه میکرد و اشک میریخت، با صدای هیجانی لی لیسا برگشت و به پشت سرش نگاه کرد، احساس کرد حالا میخواد برگرده، مامور هدایت پرواز جلو اومد و گفت: خانوم حرکت کنید وقت تنگه...
لیسا نگاهش کرد و مامور گفت: مشکلی پیش اومده؟
لی از پشت گوشی صدای مامور رو شنید و گفت: لیسا اونجا چه خبره؟ اوضاع خوبه؟
لیسا ورا به مادرش گفت: آره مامان نگران نباش بعدا باهات تماس میگیرم فعلا
و در حالی که مادرش مشغول حرف زدن بود گوشی رو قطع کرد و به سمت پرورشگاه رفت، توی اتوبوس همش به این فکر میکرد که به مدیر پرورشگاه چی بگه!! اما دیگه دل و زده بود دریا، انگار گفته بود به جهنم اگه بخوان بازخواستم کنن برعکس همیشه انگار ذوق داشت تا بچه رو ببینه ولی نمیدونست که کار سختی داره....