Eight ∥ هشت {VKook, YoonMin}

Ch 43

جونگ کوک نامطمئن دست مرد رو میون انگشت‌هاش فشرد و درحالی که تلاش می‌کرد نگاه نگرانش رو از چشم‌های تاناکا بدزده، دست دیگه‌اش رو به موهای مرد رسوند و آهسته مشغول نوازش اون شد:

- م.. من متاسفم، بهتری؟

و کمی دستپاچه، سعی کرد لباس تهیونگ رو توی تنش مرتب کنه.

تاکه‌ئو دست‌ جونگ‌کوک رو توی دستش فشرد و اون رو مقابل صورت خودش گرفت تا برای لحظاتی بهش نگاه کنه؛ انگار می‌خواست چیزی بگه اما لب‌ رنگ‌پریده‌اش فقط می‌لرزید.

دست جونگ‌کوک رو به لب‌های خودش نزدیک کرد و چشم‌های روشن خمارش رو به چهره‌ی جونگ‌کوک دوخت‌؛ به آرومی بوسه‌ای پشت دست کاپیتان نشوند و بی‌اونکه حرفی بزنه، بهش خیره شد.

- جانم...

جونگ کوک بی‌اختیار زیر لب این رو گفت و بی‌اراده پیش رفت و بوسه‌ی نرمی روی پیشونی تاناکا نشوند:

- چی اذیتت می‌کنه تهیونگ؟ لطفا... بهم بگو.

و دست مرد رو توی دستش با ملایمت فشرد؛ متقابلا بوسه‌ای پشت دست تاناکا نشوند و نیم‌خند محوی زد:

- اینطوری؟ اینطوری دوست داری؟

و بوسه‌ی سبک دیگه‌ای روی رگ‌های برجسته‌ی پشت دست تاناکا جا گذاشت.

- مامان انجامش می‌داد.

تاکه‌ئو آهسته زمزمه کرد و خیره به لب‌های جونگ‌کوک که روی دستش بوسه می‌نشوند ادامه داد:

- وقتی می‌خواست... دلجویی کنه.

چشم‌های گرد و پر از احساس جونگ کوک، در لحظه سمت چشم‌های تاناکا چرخید و حین کند و کاو گفته‌های محسور درون اون میشی خوشرنگ، بوسه‌ی نرم دیگه‌ای به پشت دست مرد نشوند:

- و من هم، لازمه انجامش بدم...

پشت دست مرد رو با تمام احساسش به پیشونی فشرد و نفس حبس شده‌اش رو با آهی آزاد کرد:

- ولی.. چرا ازم دلجویی می‌کنی عزیزم؟ تو که کاری نکردی...

تاکه‌ئو پلک‌هاش رو برای لحظه‌ای روی هم گذاشت و بعد از تعلل کوتاهی گفت:

- حتی وقتی هنوز فقط رقیبم بودی... از دیدن اون نگاه سرخورده‌ توی چشم‌هات خوشم نمی‌اومد.

دم عمیقی گرفت و آهسته ادامه داد:

- نمی‌خوام دلیلش باشم.

- نیستی...

جونگ کوک با صدایی گرفته زیر لب این رو زمزمه کرد و بعد از دزدیدن نگاهش از مرد، آهسته ادامه داد:

- نمی‌تونی باشی.

لبخندی محو و کوچک گوشه‌ی لب جونگ کوک جا خشک کرد و حین فشردن دست مرد بین انگشت‌هاش، کمی توی جا خیز برداشت؛ با احتیاط کنار جسم سرد مرد روی مبل نشست و نگاه منتظر و پر مهرش رو به تهیونگ دوخت.