၁။ ဘော့စ်ရဲ့ဇနီးက ကွာရှင်းခွင့်ထပ်တောင်းပြန်ပြီ

အပိုင်း ၂၄

အပိုင်း (၂၄) သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လိုပြုမူရမလဲ မသိဘူးလား။ သူက အဲတာတွေမှာ တော်လွန်းတယ်။

ဆိုနီယာသည် Sakura Heights သို့သွားစဉ် ရုတ်တရက် မိုးရွာလာပြီး သိသိသာသာ ပိုသည်းလာသည်။ Sakura Heights သို့ သူမရောက်သောအခါ မြေအောက်ကားပါကင်တွင် နေရာမရှိတော့သောကြောင့် အပြင်တွင်သာ ကားရပ်ရတော့သည်။ ထို့နောက် ကားပေါ်မှဆင်းလာစဉ် ကားထဲတွင်ထီးမပါ လာသည်ကို တွေ့ရှိသဖြင့် သူမအိတ်နှင့် ခေါင်းကိုဖုံးကာ အံကြိတ်ရင်းအပြေးအလွှား ဝင်သွားခဲ့သည်။

လမ်းသည် ခန်းမနှင့် အလွန်နီးကပ်သော် လည်း မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းမှုကြောင့်
ဆိုနီယာသည် စိုစွတ်ဆဲဖြစ်ပြီး လေအေးတိုက်ခတ်ချိန်တွင် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်သွားသည်။ စားပွဲထိုးက ဆိုနီယာကိုတွေ့သောအခါ မျက်နှာသုတ် ပုဝါတစ်ထည် ချက်ချင်းယူလာပေးခဲ့သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" ဆိုနီယာက ဆံပင်တွေကိုမျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ အခြောက်သုတ်ပြီး စားပွဲထိုးအားပြောသည်။ "သောကြာနေ့မို့ စီးပွားရေးကောင်းနေသင့်တယ် မဟုတ်လား။ မစ္စတာကင်းနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေက သီးသန့်ခန်းထဲမှာ ဖဲကစားနေကြတုန်းလား။"

စားပွဲထိုးသည် ထိုစကားကိုကြားသောအခါ၊ သူမသည် ပေါလ်၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်ဟုထင်သွားခဲ့သည်။ "ဟုတ်ပါတယ်၊ သီးသန့်အခန်း 1103 ကို မစ္စတာကင်း အတွက် အမြဲတမ်း သီးသန့်ထားပေးပါတယ်။"

သူ့ကို အောင်မြင်စွာ လှည့်စားပြီးနောက်
ဆိုနီယာ၏နှုတ်ထောင့်များ အနည်းငယ် ကွေးညွတ်သွားသည်။ စားပွဲထိုး ထွက်သွားသောအခါ ဆိုနီယာသည် အရှေ့စားပွဲသို့သွားကာ ထိပ်တန်းလက်ဖက်ရည်ကြမ်းတစ်အိုးနှင့် မုန့်အချို့ကို မှာယူခဲ့သည်။ မုန့်ပန်း ကန်များပါသော သီးသန့်ခန်းထဲသို့ သူမ ဝင်သွားသွားချင်းမှာပင် သူမနောက်က
မှန်တံခါး တွန်းဖွင့်ခံလိုက်ရပြီးနောက် လူအများအပြား ဝင်လာခဲ့သည်။

တိုဘီ မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့အကြည့်တွေက သီးသန့်ခန်းဘက်ကို အမှတ်မထင် ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့၏။ အထဲမဝင်မီသီးသန့်အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်နေသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို သူတွေ့လိုက်ရပြီး သူမ၏ပုံသဏ္ဌန်သည် သေးသွယ်၍ပါးလျနေသည်။ သူမ၏ကျောပြင်သည် ဆိုနီယာနှင့်ဆင်တူလှသည်။