Alone Mother

2.2

            Siedząc w swoim pokoju, próbowałam sobie cokolwiek przeanalizować. Minęło jakieś dziesięć lat, moja matka jest japonką i jestem córką jedynie ojca. Co się do cholery jasnej dzieje? Po godzinie usłyszałam jak mój ojciec przeprasza... Tę kobietę? Postanowił wynagrodzić jej to restauracją i pojechali. Miałam szansę dowiedzenia się prawdy, dla bezpieczeństwa po cichu poszłam do ich sypialni. Grzebałam w każdej szafce i nie mogłam niczego znaleźć! Słysząc otwieranie drzwi i krzyki Suzume, wzięłam kopertę która wydawała się podejrzana i szybko pobiegłam w stronę swojego pokoju. Jak zwykle, musiałam się przewrócić w takim momencie. Całe życie pod górkę... 

-Jest tu kto?! - krzyknęła piszczącym głosikiem.

-To tylko ja! - odpowiedziałam szybko wstając. Gdy usłyszałam jak wchodzi na górę, włożyłam odruchowo kopertę w biustonosz.

-Co ty robisz? - spytała z odrazą. Przykro by było, gdyby stała Ci się krzywda. Zupełnie przypadkowo..

-Ja..Ja.. - zaczęłam się jąkać. Cholerna nieumiejętność komunikowania się z innymi.

-Nie ważne. - odparła machając ręką. - Dziwadło 

-Suka.. - dodałam cicho, jednak na tyle głośno że mnie usłyszała.

-Coś ty powiedziała?! - krzyknęła i mnie popchnęła na ścianę. Gdy chciała mnie uderzyć, zyskałam odwagi i popchnęłam ją. Zaczęłyśmy się szarpać, jak na złość rodzice wrócili. 

-Dość tego?! Co ty robisz Suzume? Ty.. Ty... - chciała dokończyć, jednak w pewnej chwili się opamiętała. Spokojnie, MAMUSIU, wiem że nie jesteśmy spokrewnione.

-Co tu się wyprawia?! - krzyknął ojciec. No to mam przesrane.. -Co Wy wyprawiacie?!

-Tatusiu Sachiko zaczęła mnie bez powodu bić! - pobiegła z płaczem do ojca. On natomiast ją przytulił i wrogo się na mnie spojrzał. Mam szlaban do końca, cholernego życia! Nie musiał się nawet odzywać, ponieważ od razu wróciłam do siebie. Słyszałam krzyki Chrissy  i udawany płacz siostry..  Wyjęłam z biustonosza kopertę i bez zawahania otworzyłam ją. W kopercie znalazłam zdjęcie kobiety z wózkiem, idącą z moją.. Matką oraz małą Suzume... Co się dzieje do cholery?! Z tyłu zdjęcia został napisany adres oraz jakiejś miejsce. Wpisałam wszystko ze zdjęcia w internet, jednak jak na złość został wyłączony! 

-Cholera.. - wyszeptałam i próbowałam się połączyć - na marne. Mój ojciec znowu wyłączył za karę internet. Musiałam się za wszelką cenę, dowiedzieć kim jest kobieta ze zdjęcia. I dowiem się za wszelką cenę. Ostrożnie zeskoczyłam z okna - akurat w tym miałam wprawę. Biegłam przed siebie aż trafiłam na Mc Donald'a. Szybko połączyłam się z Wi-Fi i wyszukałam znowu tą miejscowość. Była to jakaś wyspa, znajdująca się w Japonii. Jedząc zamówionego przez siebie hamburgera, przeglądałam wszystko dotyczące lotu na tą wyspę. W pewnym momencie, włączono piosenkę którą nie wiadomo czemu kojarzyłam. Nigdy jej nie słuchałam a ją znałam. To było niepokojące i dziwne.. Bardzo dziwne. Gdy zaczął się refren zaczęłam pod nosem śpiewać tekst, który znałam! Po prostu go znałam! Piosenka natchnęła mnie na zmiany, ogromne zmiany. Tatusiu szykuj się na piekło.