Alone Mother

Dodatek

-Mamusiu powiesz mi w końcu gdzie idziemy? - spytał mój synek, rozglądając się w okół. Był bardzo strachliwy, dlatego trzymał mnie mocno za rękę.

-Do.. - jednak nie było mi dane dokończyć przez moją dwuletnią córeczkę. -Ange! Nie biegnij bo.. - w tym momencie przewróciła się i zaczęła płakać. Uśmiechnęłam się przepraszająco do chłopczyka i pobiegłam do niej. -No już.. Cichutko.. - mówiłam biorąc na ręce małą. Dopiero nauczyła się chodzić i korzysta z tej umiejętności. -Christopher idziemy do babci - powiedziałam i pocałowałam w czoło małą.

-Mamy inną babcie?! Babcia Emily nie mieszka tutaj! - krzyknął oburzony. Pomimo że miał dopiero pięć lat był nadzwyczaj mądry i nie da mu się niczego wcisnąć. -A czemu tata nas zostawił? - spytał.

-Kochanie.. Tata nas nie zostawił, tylko poszedł do sklepu. Dogoni nas. - odparłam i odłożyłam malutką która się zaczęła wyrywać. Angelise była moją kopią. Jedynie po tacie zyskała brązowe loczki. Christopher jedynie odziedziczył moje delikatne rysy twarzy i wygląda tak uroczo. Brązowe loczki których mój mąż zakazywał ścinać, błękitne oczka i te cudowne dołeczki! Prawie nie widać że jest w połowie Azjata! Chciałam aby dzieciaki złapały trochę ruchu, jednak mój ukochany na to nie pozwolił.
-Gdzie taka ślicznotka się wybiera? - spytał otwierając drzwi taksówki. Jego kręcone,brązowe włosy związał w koczka. Niebieskie, wręcz błękitne oczy były takie pełne dobroci i miłości. Nie ogolił się, więc posiadał ten seksowny, kilkudniowy zarost. Nasz synek, dla którego tata był autorytetem, wskoczył od razu do samochodu.
Uśmiechnęłam się w stronę ukochanego, pobiegłam po Ange i wsiadłyśmy.
-Tato mam inną babcie? - spytał Christopher. -Bo mama mówiła..
-Oczywiście! Każdy ma dwie babcie - nasz synek chciał coś powiedzieć jednak Nathan cmoknął mnie w usta.
-Już się stęskniłeś? - zaśmiałam się. -A ty! - krzyknęłam pokazując palcem na synka. -Nie wierzysz własnej mamie?! To ja Cię urodziłam nie tata! - chłopiec jedynie uśmiechnął się jak łobuz i uniósł ramiona. Przez całą podróż do mojej mamy, bawiliśmy się w skojarzenia. 

-Już jesteśmy. - powiedział taksówkarz, szybko wyjrzałam przez okno i myślałam że się popłacze. Przez dziesięć lat, ten dom stał się ruiną. Drewno, z którego został zbudowany dom spróchniało. Gdzieniegdzie zauważyłam nawet dziury. Biała farba całkowicie zeszła. Okna były tak brudne że nie dało rady nic zobaczyć. Dróżka prowadząca do domu znikła, prawdopodobnie nawet nie wychodzili z domu. Oj mamo czemu tu ciebie nie ma..
-To tu? - wyszeptał mój mąż. Jedynie co potrafiłam zrobić to przytaknąć głową. Z nogami jak wata, wysiadłam. Powoli podeszłam w stronę grobu, który był idealnie wypielęgnowany. Ona miała rację że nigdy nie zapomną. Drzewo które zostało posadzone 10 lat temu, było potężna jabłonią. Dotknęłam rośliny z bólem w sercu, czułam się jakbym dotykała moją mamę. -Babciuu! Już jesteśmy! - krzyknął Christopher, moja kochana Angelise podbiegła do mnie i zrobiła to samo co ja. Zawsze naśladowała to co ja robię, chociaż jedno dziecko mnie wolało.
-Christopher.. tutaj leży wasza babcia która jest w aniołkach, wiesz? - powiedziałam z lekkim uśmiechem. -Mamo.. Poznaj mojego męża Nathana - powiedziałam kiedy mnie przytulił -Oraz twoje wnuki: Christophera i Angelise.. - dzieci biegały w okół, natomiast ja stałam i wpatrywałam się w miejsce pochówku rodzicielki. Mając wsparcie u ukochanego, byłam i czułam się silna. Nie płakałam a uśmiechałam się. Kiedy wsiedliśmy do taksówki, spojrzałam się ostatni raz na dom. Ujrzałam w brudnym oknie, czyjąś sylwetkę. Nie dane mi było zweryfikować osobę przez to ze odjechaliśmy. Kładąc głowę na męża ramieniu czułam ulgę i szczęście, które mnie spotkało.

Dziękuje mamo.. Dziękuję że nade mną czuwasz i w końcu jestem szczęśliwa..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

DODATEK ZE WZGLĘDU ŻE DZISIAJ 1 MAJA MIJA ROK OD NAPISANIA PIERWSZEGO ROZDZIAŁU!!!! O MÓJ BOŻE CIESZĘ SIĘ JAK GŁUPIA! W ciągu roku zyskałam tylu cudownych fanów, dokończyłam pierwsze opowiadanie... DZIĘKUJE! <3