Dostrzec szczęście - Dominika Lewkowicz

Rozdział 73

*Bryan*
Idąc ścieżkami nieznanego mi miasta, tak jak wszystkiego z resztą. Czułem się taki...samotny? Tak, to dobre określenie. Ale cóż tak naprawdę oznacza bycie samotnym? Czy to jest to uczucie podczas którego nie wiesz gdzie iść? Czy bycie samotnym jest wtedy, gdy bierzesz telefon i patrząc w długą książkę kontaktową, nie masz do kogo zadzwonić? Czy bycie samotnym jest wtedy, gdy masz serce tak pełne smutku, z nieznanego ci powodu? Jeśli tak, to byłem człowiekiem samotnym. Byłem chory. Chory na samotność. Przechodząc obok kwiaciarni, usłyszałem pukanie. Obracając się w tamtym kierunku ujrzałem starszą kobietę z siwym warkoczem do pasa. Wchodząc do kwiaciarni, kobieta zapytała;
-Jak tam u ukochanej?
Marszcząc brwi spojrzałem na kobietę i zapytałem trochę zaskoczony;
-U jakiej ukochanej i...czy Pani mnie zna?
Kobieta zaśmiała się smutno i powiedziała pod nosem;
-Czyli stało się to, co przewidywałam.
-Co Pani przewidywała?
-Wiesz, młodzieńcze...w każdej pysze kryje się mały diabeł, który czyha kiedy zaatakować. Wiemy o tym ale jesteśmy tak zaślepieni złudnym pięknem jutra iż nie widzimy diamentu, który mamy dzisiaj.
  Myśląc nad słowami kobiety nie wiedziałem jak moja sytuacja ma się do jej słów. Staruszka widząc moje zamyślenie, powiedziała;
-Nie próbuj zrozumieć czegoś, skoro jedyne co wiesz to wielkie nic. Pewnego dnia przyjechałeś do mnie na wózku inwalidzkim z uśmiechem tak wielkim jakbyś właśnie wygrał w totka. Chociaż dla mnie większą radością byłby powrót męża do żywych...Mniejsza z tym. No więc zapytałam cię wtedy z jakiej okazji robimy bukiet dla twojej ukochanej. Zdziwiłeś się wtedy skąd zgadłam, że bukiet ma być dla ukochanej. Mówiąc w skrócie podarowałam ci go w prezencie.
   Czy ja naprawdę byłem z Jasmine? Coraz więcej faktów było za. Ale skoro byliśmy razem to co ja mam z tym zrobić teraz? Czy powinienem włazić z butami w życie dziewczyny, której nie znam?

  ___________________________________

   Ostatni na dzisiaj. Dobranoc 😊😙🖐