The Queens

019

 Dzień ostatecznej rozprawy. Dzień sądny.

Wypadł już po dwóch tygodniach, co bardzo zaskoczyło Roya. William ostrzegał, że może to potrwać nawet kilkanaście tygodni, a tu proszę, raz, dwa i załatwione!

No, o ile sędzia rozpatrzy ową sprawę na ich korzyść...

Bliźniacy przepychali się przez zatłoczony korytarz sądu, aby dostać się do sali rozpraw, w której miała się rozstrzygnąć sprawa. Willowi udało się załatwić, aby bracia weszli do środka.

- Roy, zwolnij! Mamy jeszcze kilka minut! - upomniał brata Rory, kiedy ten szedł coraz szybciej, ciągnąc go za sobą, co nie było zbyt przyjemne.

Speedy wymamrotał coś pod nosem i niechętnie zwolnił. Owszem, mieli jeszcze czas, ale chciał jeszcze przed rozprawą spotkać się z Dinah. Nie widział jej od dobrego miesiąca, jak nie dłużej. Musiał, po prostu musiał się z nią zobaczyć!

Niestety nie było mu to dane, ponieważ ktoś złapał ich za kołnierze i przyciągnął do siebie, zamykając w szczelnym uścisku. Oszołomieni unieśli głowy, aby spojrzeć na wujka Jima.

- Boże, żyjecie. - jęknął – Niby Superman mnie o tym zapewniał, ale znając Luthora...

- Wujek Jim? Pachnie jak wujek Jim.

- Rory, skąd wiesz jak pachnie wujek Jim?

Mężczyzna puścił ich, dokładnie im się przyglądając. Kudłacz wzruszył ramieniem w odpowiedzi na pytanie brata.

- No bo wiem. - stwierdził.

Jim całkiem zapomniał o tym, że właściwie nawet nie miał okazji spotkać się z drugim bratankiem. Zmierzył chłopca uważnym wzrokiem i uśmiechnął się, stwierdzając, że rzeczywiście jest kopią Roya.

Po chwili z sali rozpraw wyszedł mężczyzna, informując, iż rozprawa zaraz się zacznie. Trójka Harperów weszła do środka i zajęła miejsca gdzieś na uboczu. Sala zaczęła zapełniać się ludźmi. Luthor i jego prawnik zdążyli się już usadowić na swoich miejscach.

Chwilę później strażnik wprowadził skutego w kajdanki Olivera, a za nim wszedł William. Błysnęło kilka fleszy reporterów, jednak Queen nie zaszczycił ich nawet jednym spojrzeniem.

Kilka minut później wszedł sędzia. Roy dyskretnie rozejrzał się po sali, szukając wzrokiem Dinah. Siedziała w towarzystwie kilku innych członków Ligii, w tym Batmana, które dostrzegł jego spojrzenie, skinął mu i ruchem głowy kazał skupić się na rozprawie.

Sędzia postanowił zacząć od wyników badań DNA przeprowadzonych półtora tygodnia temu.

- Z dostarczonych mi materiałów wynika, że bracia Roy i Rory Harper są synami – urwał, wzbudzając w nastolatku chęć krzyknięcia z frustracji. Speedy zacisnął palce, przygryzają dolną wargę i wiercąc się niespokojnie na swoim krześle. Jeśli okaże się, że jego biologicznym ojcem jest Lex Luthor... Znienawidzi się. Znienawidzi samego siebie. - zmarłego piętnaście lat temu Roya Daniela Harpera, co unieważnia moją poprzednią decyzję o umieszczeniu tymczasowo braci pod opieką Alexandra Luthora.

Roy omal nie krzyknął z radości. Uśmiechnął się szeroko, zaciskając dłonie w geście zwycięstwa. Unosząc głowę, dostrzegł uśmiechy, które posyłali mu William i Oliver. Cholerni...

Łucznik z miejsca spoważniał, udając, że wcale go to nie rusza.

- Zapisz się na jakieś lekcje aktorstwa. - szepnął Rory, uśmiechając się złośliwie, za co został pacnięty w głowę przez Jima. Obaj oberwali od wuja karcącym spojrzeniem i jak potulne owieczki, spojrzeli na sędziego.