The Queens

044

 Okej, Rory ze spokojem ducha mógł stwierdzisz, że Matt faktycznie normalny nie był. Sugerowałby to na przykład fakt, że właśnie pchał środkiem pustej ulicy wózek sklepowy – który to nosił zacną nazwę Powozu Zajebistości – a w owym wózku siedział Matt, popijając colę z puszki.

- Na tamtym zakręcie się zmienimy. - oznajmił szatyn, szukając na telefonie jakiejś fajnej muzyki, którą mógłby puścić, aby umilić im podróż.

Harper rozpędził się trochę i podskoczył, stawiając nogi na półeczce na wodę.

- Skąd macie ten wózek? - zainteresował się.

- Mama Susan nam go załatwiła. - odparł. Po chwili z jego komórki wydobyły się pierwsze brzmienia jednej z piosenek chłopaków z '5 second of summer'.

- Czym zajmują się jej rodzice?

- Ojciec jest naukowcem – Leonard Hofstatter, może słyszałeś. A mama aktorką – Penny Hofstatter.

- Nie grała przypadkiem w tym dziwnym czymś, co była dziewczyna-goryl? - Matt wybuchł głośnym śmiechem.

- O stary! Od tego zaczynała!

Doszli do zakrętu – droga odbijała na prawo w dół. Tuż obok stał dom w trakcie rozbiórki.

- Dobra. Zmiana. - zarządził Matt, wyskakując z wózka.

Rory zauważył coś kątem oka. Żółtą poświatę. Uniósł głowę i zobaczył to – coś żółtego, szybko zmierzającego w ich kierunku.

- Matt...

- Co? - spojrzał najpierw na niego, a potem w tym samym kierunku, co on – O cholera... Co to?!

To coś zaczęło przybierać ludzką sylwetkę.

Rory rozejrzał się wokół.

- Wskakuj do wózka. - szepnął do kumpla, po czym złapał jedną z leżących w pobliżu belek, która była niewiele niższa od niego.

Na szczęście Evans myślał na tyle trzeźwo, że bez zbędnych pytań wykonał polecenie. Rory obrócił wózek wprost w prawo i również do niego wsiadł. Przepchał się przez szatyna na przód i odepchnął kawałkiem drewna od ziemi. Ruszyli w dół.

W samą porę, bo sekundę później wylądował tam kosmita w żółto-czarnym kostiumie. Miał czerwoną skórę.

- Harper, oszalałeś?! - wrzasnął Matt, próbując przekrzyczeć świszczący im w uszach wiatr.

Rudzielec nie odpowiedział. Zerknął tylko do tyłu, aby sprawdzić czy kosmita ich goni. Gonił.

Chłopak zręcznie manewrował belką, unikając przeszkód typu studzienka czy dziura w asfalcie.

- Rozbijemy się! - jęknął Evans, widząc na samym dole drogi betonowy mur.

Rory również go widział. Ale widział też lampę na samym rogu chodnika przy kolejnym zakręcie.

- Błagam, nie krzycz jeszcze bardziej. - powiedział, szybko wyłączając maskowanie protezy. Matt nie krzyczał. Ale wyglądało na to, że zaraz wyzionie tam ducha.

Harper błyskawicznie przesunął dzyndzelek na swoim sztucznym przedramieniu, zwiększając jego siłę. Gdzieś z tyłu głowy usłyszał, jak Bruce upominał go, aby z tym nie przesadzał. Jednak nasunęła mu się jedyna stosowna myśl wobec tego wspomnienia – Pieprz się.

Przy pomocy belki odbił w kierunku lampy i zawiosłował nią, nadając im większą prędkość. Żółta poświata, którą coś rzuciło za nim na ziemię, sugerowała, że kosmita zrobił konstrukt podobny do tego, jakie potrafił robić Hal.