The Boss' Nerd

First Step

Come Sunday, everything is set to go. The plan should be executed to the last detail para masigurong perpekto ang lahat. At unang-una na ang mga patriarchs. They hav already an idea that the building is currently "involved" in some illegal transactions through the Eusebios. Good thing though, they still have a day to explain or at least enlighten the patriachs regarding their involvement in the case. Main and Richard, decided to date their respective fathers individually and eventually together for deeper briefing on what to expect the next days.

Maine

She made sure na maaga siyang magigising today. Meron silang tradisyon dito sa bahay na if you want something to discuss sa mga parentals, you need to do it ng maaga kasi minsan even on Sundays, puno ang schedule ng parentals niya. She needs to make sure na makakuha siya ng slot for tonight para sa kanilang mission. Bumaba na siya papunta ng dining room after sh fixed herself when she heard her father talking to Nico.

"Alam ko na ang mission ng kapatid mo, no need na pagtakpan mo pa siya, Nicodynn! In fact, matagal na. Hinihintay ko lang talagang mag-open sa akin ang bunso ko! Namimiss ko na siya!" Sabi ng tatay niya. She couldn't believe what she just heard. Akala niya talaga walang pakialam ang kanyang ama sa kanya. Hinarap niya ang ama.
"Totoo po ba, Tatay? Alam po ninyo ang lahat ng nangyayari sa akin?" Maiyak-iyak na sabi ni Maine sa ama. Nagulat man ang matanda pero tumayo na ito at maingat na hinila ang dalaga patungo sa isang guest room na hindi siya hinahayaang pumasok. Nagulat siya pagkapasok sa kuwartong iyon. Lahat ng kanyang mga certificates, medalya at kahit yung mga litrato ng mga naging performances niya sa school ay nakadikit sa wall ng ng kuwartong iyon! Even her certificates duing her academic battles and what most shocked her was her photos during her army training!
"How??? Paano po???" Maine asked, eyes bulging with the discovery.
"Anak, alam mo bang sa lahat ng anak ko, sa iyo ako pinakatakot?" Mr. Mendoza said while guiding her child towards the loveseat in the middle of the room! If her calculations were correct, the lobeseat was placed their purposely para makita ang lahat ng mga litratong nakasabit sa pader!
"Pero bakit po, Tatay?" Maine asked, still overwhelmed by the room.
"Kasi parang ako ikaw!" Mr. Mendoza said.
"You were like me when I was young. Sinasarili mo lahat and you were trying to please everyone kasi akala mo you were not being noticed. I felt that you even asked to yourself kung bakit at ano ba ang Mali sa iyo... Anak maniwala ka, walang Mali sa iyo, sa amin ni nanay ang may pagkakamali. Hindi ko pinilit na abutin ka, lalo ang kausapin ka. Takot kami ni Nanay na magkamali ng sasabihin at lalo ka pang lumayo sa amin!" Malungkot na sabi ng ama. Nagulat si Maine sa mga narinig at hindi na napigilan ang mapaiyak. She really thought na kulang ang mga achievements niya noon kaya balewala lang sa mga magulang. Kulang kaya pati ballet lessons pinasok niya, mabuti na lang determinado siya magpa-impress sa mga magulang kaya kahit masakit na ang katawan niya sige pa rin, apparently they did not make it on her recital kaya ayun tumigil na din siya after noon! Tapos quiz bee, na umabot pa sa TV, pero waley pa din! Until such time na nakaramdam na siya ng pagkapagod sa pag-please sa kanila and pursue her studies slash masteral sa US. And the rest is history! She really thought na wala lang siya, nuisance lang siya and she really need to work hard for her surname! Iyon pala... Iyon pala...
"Alam mo bang pinupush kita hindi dahil you are not enough, but I am pushing you baka sakaling humingi ka ng tulong kay Tatay, but to no avail. You always work hard para magawa mo kung ano man ang demand ko at kahit gaano pa into kahirap! Kaya anak, paano? Paano makaklapit ang Tatay Kay bunso? Miss ka na ni Tatay, anak!" Naluluhang sabi ni Mr. Mendoza sa anak.
"Tatay, sorry po... Sorry po..!" Naiiyak na sabi ni Maine. Yumakap sa ama. Nanatili sa ganung posisyon ang dalawa hanggang sa yumakap sa kanila ang umiiyak na ding nanay ni Maine.
"Payakap naman sa bunso ko, Tatay! Miss na miss ko na din ang baby ko!" Sabi ng ina ni Maine.
Pakiramdam ni Maine nakauwi na siya. After ng mahabang paglipad, nakauwi na siya!

He was having a hard time approaching his dad. After learning everything, nahihiya siya sa ama.  Kasalukuyang nasa study room ang ama at nakikita niya itong nag-check ng mga documents, or marahil mga kontrata ng mga kliyente nila.  
"May sasabihin ka ba?" Mr. Faulkerson said after sometime.  Nagulat man, nakuha pa ring magtanong ng binata.
"Ummm, dad? Can I talk to you?" Richard asked stammering, at pumasok na siya ng tuluyan. Nakita niya na nakakunot ang noo ng ama.  But he understands, after her mother died, hindi na siya nakausap ng ama ng maayos.  Never na silang nag-confide katulad ng dati.  Nahihiya siya sa sarili sa mga pinaggagawa niya.
"Okay, sit down, son!" His dad said at hinarap na siya.  Parang nawalan siya ng hininga pagkarinig sa tawag sa kanya ng ama.  They were like that before tragedy strike them.  He can't help but dropped to his knees and cried.
"Dad, I'am sorry for being a first class asshole.  Sorry for putting your name to shame!" Richard said...

A/N: Sorry for not updating for quiet a while, sobrang busy lang sa realidad, projects, works and my not so liitle girl demands most of my time... And before anything else, thank you for making this story number 1... The feeling is overwhelming.. Sobrang salamat... At sorry talaga sa Hindi ko mandalas na pag-update.  Busy lang talaga... Luvyahall!!! Saranghe!!!