The Boss' Nerd

The Finale

Maagang umalis ng bahay si Ricahrd dahil may mga kailangan siyang tapusin na mga papeles at proposal sa meeting para mamayang hapon.  Naka schedule siya ng meeting para sa panibagong proyekto sa mga Tuviera.  Alam niya na medyo Mahirap ang magiging evaluation Niya dahil matagumpay ang huling campaign ad na ginawa ni Maine sa kanila, kaya muling bumabalik ang mga Tuviera.  Alam niya na sa galing ni Maine kakailanganin pa Niya ng mas mahabang experience sa larangan ng trabaho nila, kung kaya nagsusumikap siya ng husto na matuto.  Sobra ang paghanga Niya sa dedikasyon ng minamahal, sayang nga lamang at kailangang mangyari Yun.  Hanggang ngayon nahihirapan pa din siyang tanggapin ang pagkawala ng dalaga.  Isinumpa na din Niya sa sarili na hinding-hindi na siya babalik muli sa madilim na nakaraan Niya at aayusin na lang Niya ang buhay Niya.  Alam Niya sa sarili na matagal pa o baka hindi na siya humanap ng iba kung hindi lang din ang kapitana. 

   "Sir, good morning po!" Bati sa Kanya ni Kuya Eric pagdating pa lamang Niya sa lobby. 

   "Good morning din! Pakistani sa may-ari ng motor sa harap ng building na pakialis kasi what if may emergency, nakaharang! Makiusap ka na magpark na lang siya sa lion ng building! Salamat, Kuya!" Sambit ni Richard na bagaman inis, nakuha pa ring ngumiti...

"Bakit Sir, may problema ba tayo sa motor ko?" Isang malamyos na tinig ang narinig ng binata na nagpatigil sa kanya...

"Captain, saan ko nga pala ilalagay ang mga gamit mo?" Saad ni Sgt. Peralta.

Muling nagulat ang binata bang makita ang dating kasamahan sa trabaho.  Tuluyan ng umalis si Richard sa serbisyo bang malaman Niya na halos naubos ang tauhan ng kapitan sa labanan.  Ang balita sa kanya, Ilan sa mga ito at himalang nabuhay ngunit may malalang Tama kung kaya hindi na rin inilabas ng media at maging sila at hindi na pinayagan para na rin sa kaligtasan nila at ng sugatang sundalo.
"Iakyat mo doon sa top floor... Sir, saan po pala ang bagong opisina ko? Sa dati pa rin ba?" Tanong ng dalaga. Namamanghang napatango na lang si Richard. 
Natatawa ng dalaga at tuluyan ng lumapit sa binata at niyakap ito.
"Hoppy! Faulkerson ako lang to!" Mabining Sabi ni Maine.
Natatawang, naiiyak si Faulkerson ng yakapin ang dalaga pabalik.
"Akala ko talagang iniwan mo na ako!" Sambit nito habang humuhigpit ang yakap Niya sa dalaga.
"Faulkerson, dahan-dahan! Hindi na ako makahinga!" Natatawang Sabi Maine at unti-unti kumakawala dito.  Hindi naman pumayag ang binata na pakawalan ito bagaman niluwagan Niya ang yakap dito. Pinagmasdan ang dalaga.

"So, Captain! Are you ready to walk down the aisle with me waiting at the altar?" Richard asked, speaking without any doubt...

"Lieutenant, are you asking me to tie know with you when you don't even know your place in my heart?" Taas-kilay na balik ni Maine.

"Yes, and it you won't cooperate you will be held hostage until you agreed!" Banta ni Richard, smiling playfully. Kinakabahan man sa maging sagot ng dalaga, talagang paninindigan Niya, gagawin ang lahat makamit lang ang oo ng dalaga!

"You know what, Lieutenant? Good thing you offered first, coz I am about to asked you on gunpoint... If you failed to answer me positively, you will be speaking to my gun!" Sabi ng dalaga na natatawa.

Tulala ang binatang Faulkerson sa narinig, Tila natuod at napipilan sa narinig...

"Congrats, Lieutenant!" Sabi ni Sgt. Peralta sabay kalabog ng medyo may kalakasan sa likod si Richard.

Natauhan ang binata at saka nagsisigaw na akala mo manalo sa lotto! Tawang-tawa naman ang dalaga at Alam Niya sa sarili niya na hindi Niya pagsisihan ang desisyon Niya.  Panahon naman para pilitin Niya ang kaligayahan Niya. 

Nagulat naman ang lahat ng may pumalakpak mula sa entrada ng building.  Kararqting lang ng buong pamilya ng dalawa at tuwang-tuwa sa narinig.  Alam nila na ito na ang tamang panahon para sa dalawa at hinding-hindi nila hahadlangan ang mga ito!

"Nga pala may bisita din tayo, nanigurado rin ako in case hindi ka pumayag, may back-up ako!" Richard said.

Lingid sa kasalanan ng lahat, tinawagan ni Richard ang bahay-ampunan upang papuntahin ang mga bata dahil balak niyang ituloy ang akala Niya na naiwang obligasyon ng kamyang magiging asawa.  Inimbitahan Niya ang mga madre at ang mga bata upang kumain Sana sa labas. 

"Ate Maine! Sigaw ng mga bata mula sa likuran ng kani-kamilang pamilya.

Manghang-mangha din ang mga madre sa natuklasan. 

"Paanong --- ?" Namamanghang tanong ng mga madre.

"Saka ko na po ikukuwento ang lahat, sa ngayon po kailangan ko po munang itali ang isang tao dito, kasi baka po masyado ng napag-isa at marami na ang umasa!" Natatawang Sabi ni Maine na lalong nagpahigpit ng yakap ng lieutenant sa kanya!

"Ikaw lang, walang iba!" Matamis na bulong ng binata sa dalaga na lalong nagpalawak ng ngiti ng dalaga.

"At ako pa talaga ang nahuli sa lahat???" Isang matinis na tili ni Paolo ng makita ang best friend.  Naiiyak na Sabi ni Paolo, habang kasabay din nitong bumaba sa Athena sa sasakyan.  Lingid sa kaalaman ng lahat, si Paolo ang inatasan ng DSWD na pansamantalang mag-aruga Kay Athena, habang binubuno ng mga magulang nito ang sentensya nito sa kulungan.  Bagaman, labag sa kalooban ang kanilang ginagawa, nagsilbing accessories to the crime pa din sila.  Bagaman tuwang-tuwa si Maine ng malaman na buhay pa ang mag-asawa habang NASA gitna sila ng bakbakan, hindi pa rin sapat iyon upang protektahan Niya ang kaibigan sa Kamau ng batas, kung kaya nahatulan pa rin sila ng hukuman. Ngunit sa boss ng Isang kasunduan, pansamantalang Kay Paolo muna ang bata hanggang NASA kulungan ang mga magulang nito, maliban pa sa walang ibang sinasamahan ang bata kundi hindi si Paolo lang. 

"Mendoza, Nicomaine Mendoza? Can you hear us?" A booming sound came from an audio speaker of the building.

Mendoza got puzzled and was amazed to hear the voices...

"General, is that you? Are the team with you?" Nicomaine spoke with excitement.

"Yes, but I still have question to that I want you to answer that everyone wanted to know the answer as well?" The general said.

"Hmmm, and what was that, General?" Maine said puzzled.  They were not surprised though that everyone can hear Maine spoke because they are now being recorded throughout the building and there was a voice mic activated on the floor!

"Since you are back from the grave, are you willing to take a risk and have a switch career that will definitely make you busy in the coming days?" The general said.

"And what career will it be?" Maine smiled though puzzled.

"Take it away, Lt. Faulkerson! Ito na ang tamang panahon!"  The general said.

Faulkerson upon hearing it, dropped on his knee and said.

"I really don't have a new engagement ring to give to you but I hope my mother's precious wedding ring will do!" Pinagpapawisang umpisa ni Richard, habang bahagyang nagulat angagamdamg kapitan sa nangyayari.

"I have been an ass to you for a long time and was thankful that I was not subjected to your gun shooting prowess.  I have a pain in the neck to you, even when you are doing what I should be the one doing it to revive the company.  You have inspired to get back the life I had before Mom died.  You have given me a purpose to love my life the right way.  And I can't wait to spend a lifetime with you, to learn from you, to teach of some things, to love you and serve you! I love you, Captain Nicomaine Mendoza, will all my being and will you marry me the soonest possible time?" Richard declared lovingly while staring at the captain's beautiful orbs.

Mendoza on the other hand, become speechless for a couple of seconds before responding with...

"Kung hindi mo ako tinanong ngayon, ako ang magtanong niyan sa iyo!" Natatawang Sabi ni  Nicomaine. 

Everyone is happy after hearing the answer of the one and only Nicomaine Mendoza. 

At habang nagsasaya ang lahat sa instant engagement party, tumakas Ang dalawang lovebirds.  Marami pa silang dapat pag-usapan....