ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ စစ္ၿပိဳင္ျခင္း

CH 150

အခန္း ( ၁၅၀ )  ခရမ္းေရာင္မီးေတာက္
ေကာင္းကင္ဘံုသုိ႔ စစ္ျပိဳင္ျခင္း

သီးသန္႔ဆန္စြာ ရွိေနသည့္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းငယ္ေလးတြင္ ေရွာင္ယြင္ႏွင့္ ေရွာင္ယိရွန္တို႔မွာ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ ေနလာခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က ဒုိခ်ီစြမ္းအင္ကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ေလ့က်င့္ေနသည့္အခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က အဆိပ္စာအုပ္ကို စိတ္ဝင္တစား ေလ့လာသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အေႏွာင့္အယွက္လည္း မေပးၾကဘဲ သာယာျငိမ္းခ်မ္းေသာ ေန႔ရက္မ်ားက လြတ္လပ္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ေကာင္းေလ၏။

ဒုိခ်ီအဆင့္ကို တက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ကိစၥသည္  ေရွာင္ယြင္ ေတြးထင္ထားသည္ထက္ ပို၍ ခက္ခဲေနေလ၏။  ခ်ိဳင့္ဝွမ္းငယ္ေနရာတြင္ ေလ့က်င့္လာခဲ့သည္မွာ  လတစ္ဝက္နီးပါး ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္ထဲက ဒုိခ်ီစြမ္းအင္တို႔သည္သာ မ်ားျပားလာျပီး အားေကာင္းလာ႐ံုသာ ရွိခဲ့သည္။ ဒုိ႐ွိအဆင့္သုိ႔ တက္လွမ္းခ်င္ေနသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားက လံုးဝ မထြက္ေပၚလာေသးေခ်။ ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ ရြဲ႕ေလာ္က ကံၾကမၼာ၏ အလုိတိုင္းသာ စိတ္တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းဖုိ႔သာ ေျပာေလသည္။

လွ်ိဳ႕ဝွက္ျပီး အသိခက္သည့္ ရြဲ႕ေလာ္စကားေၾကာင့္ ေရွာင္ယြင္ စိတ္ဓာတ္က်သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သုိ႔ေပမဲ့ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ ေရွာင္ယြင္သည္ ဒုိခ်ီစြမ္းအင္က်င့္ၾကံျခင္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ခ်လုိက္ျပီ ရံဖန္ရံခါ ဒုိသုိငး္ပညာရပ္ကို ေလ့က်င့္ျခင္း၊ တစ္ခါတရံတြင္ ရြဲ႕ေလာ္၏ သင္ၾကားျပသမႈႏွင့္အတူ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းအတြင္းမွာ ရွိသည့္ ထူးျခားသည့္ ေဆးပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလ့လာခြဲျခမ္းျခင္းတို႔ကိုပါ ေလ့လာခဲ့သည္။

ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေနရာတြင္ အင္မတန္ တန္ဖုိးၾကီး ရွားပါးသည့္ ေဆးပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ ေပါက္ေရာက္ေနျခင္းက ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းလြန္းေနရာ ေရွာင္ယြင္လည္း ေမွာ္ေဆးပညာရပ္ကို ျပန္ေလ့လာဖုိ႔ စိတ္အားထက္သန္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္မွာေတာ့ ေရွာင္ယြင္သည္ အခ်ိန္တစ္ခု သက္သက္ခြဲလိုက္ျပီး ေမွာ္ေဆးပညာရပ္ကို ေန႔တိုင္းေလ့က်င့္ေတာ့သည္။