TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄️
Aklıma buraya gelirken yanıma aldığım çantam geldiğinde evden çıkarken yanıma aldiklarım aklıma gelmiştim Onun içinde benim için değerli bir eşya vardı. Her zaman kullanmaya kıyamayacağım kadar değerli.. Ama değişiklik istiyordum. YeniEsin'i kutlamak istiyordum.Bu güne kadar kıyamadığım her şeyimi kaybetmiştim. Ama artık kaybetmeyecektim. Kaybetsem bile 'Ben kaybettim.' diyecektim.
Gözlerimdeki yaşlar dinerken aynanın karşısına geçtim.Aynada gözlerimin içine bakarken tam o anda bir şeylerin değiştiğini hissettim.Bendeğişmiştim. Bedenimi terk eden duyguları görebiliyordum.Başarmıştım.Belki kelebeklerim ölmüştü ama ben başarmıştım.Acı ile harmanlanan bedenimi zaptetmeyibaşarmıştım. Gözlerimde gördüğüm yeni duygular farklı bir Esin 'in geldiğini söylüyordu. Kendime gelebilmek için soğuk su ile yüzümü yıkadım ardından tekrardan odaya geçtim ve dolabın kapaklarını açtım.Siyah pantolon ile sıfır kollu bir t-shirtaldıktan sonra üzerime geçirdim.Yüzümü kapatan saçlarımı pekte nazik olmayacak bir şekilde dağınık bir topuz yaptım.
Savaş'ın beni yenmesine izin vermeyecektim.Odadan çıkmak her ne kadar istemesem de onun iki lafıyla yıkılmadığımı görecekti.Savaş benim güçsüz olduğumu sanıyordu. Ama ona gösterecektim.Eğer bu odaya tıkarsam kendimi güçsüz duruma düşürürdüm. Odadan çıktım ve uzun koridorda yürümeye başladım. Gözlerim bir yandan da ışıkların anahtarını arıyordu.Her bir duvara dikkatle bakarken koridorun sonunda sağa doğru dönünce ışıkların düğmesini bulmanın rahatlığıyla onu aklıma kazıdım.Merdivenlerden yavaş bir şekilde inerken gözlerime yerleştirdiğim ifade beni bambaşka biri gibi hissettirmişti.Merdivenlerden indiğimde Savaş'ı her zaman ki tekli koltuğunda görmeyi beklemiyordum. Ondan gözlerimi bir saniye bile kaçırmadan bakarken geldiğimi anlamış olacak ki bakışlarını bana çevirdi.Gözlerinde gördüğüm duvarları daha da güçlendirmişe benziyordu.Bakışlarını gözlerime çevirdiğinde gözlerinde beni gördüğüne şaşırmış gibi bir ifade yakalsam da ardından hemen kendini topladı.Gittikçe kararan bakışlarına korkusuzca bakarken çatık olan kaşları daha çok çatıldı ve çözmek ister gibi baktı.Bu bakışları nerede görsem tanıyabileceğim kadar bilindik gelmişti.Onun önündeki koltuktan geçtim ve arkama bakmadan balkon kapısına yürümeye başladım. Bunca adam varken kaçamazdım öyle değil mi?Sırtımda Savaş'ın bakışlarını hissederken umursamadan bahçe kapısını açtım.Bana nereye gideceğimi sormasını beklerken sadece arkamdan bakmıştı.Bu duruma şaşırsam da belli etmedim.Bahçeye uzun bir göz gezdirirken bu soğukta bu halde neden çıktığını sorgulamıyor değildim.
