TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Ona hayatımda ki en umursamaz ifademle bakarken ondan bir şeylerimi saklamak canımı sıktığı için kendimden beklemeyeceğim bir cesaretle konuştum. "Evet bir savaşım var.."
Bana tek kaşını kaldırarak alayla bakmaya başlarken beni bir bez bebek gibi koltuk altlarımdan tuttu ve hafifçe bedenimi havalandırıp beni bacaklarının arasına aldı. Sahte bir ciddiyetle bana bakmaya başlarken yan döndüm ve bacağımın birini ona sardım. "Sanırım çabuk pes ettin." Dediği şey ile kaşlarım çatılırken sert bir dille mırıldandım. "Pes etmedim."
Yüzünde ki alaylı ifade genişlerken "Kendine verdiğin sözü tuttun öyleyse?" Diye sordu. Kollarımı bel boşluğundan ağrı dolarken omuz silktim ve "Tutmadım." Dedim. Savaş kaşlarını çatarak bakmaya başlarken imalı bir şekilde konuştu. "Sözünü tutmadın fakat pes de etmedin.. Ve yanlış anlamıyorsam sürdürmekte olduğun bir savaşın var.."
İçimden söylemek istediğim şey dudaklarımda can bulduğunda sanki uyku pozisyonuna girmiş gibi gözlerimi kapattım. "Benim Savaş'ım burada zaten" Gözlerimi sıkıca kapatarak yüzümü onun göremeyeceği şekilde eğdiğimde sesi soluğu çıkmıyordu. Her saniye istemsizce ona daha sıkı sarılırken Savaş yaslandığı koltuğun kolundan doğruldu ve arkasında ki pikeyi alıp üzerime örttü.
Bir şey dememesi ile gözlerimin önünde sırıttığı ifade gelirken "Savaş'ın burada demek.." diye mırıldandı. Gözlerimi yavaş yavaş açarken bakışlarımı boşluğa çevirdim ve ona onay dolu bir mırıltı gönderdim. "Hı..Hı.." Savaş bir şey daha demezken bunun rahatlığı ile bakışlarımı televizyona çevirdim.
Film bittiğinde istemsizce doğruldum ve ayağa kalkıp her yerini çöp yaptığım koltuğa suratsızca baktım. Savaş da kalktığında cebinden sigara paketini aldı ve verandaya doğru giderken ise "Savaş'ın veranda da.. Sen boş paket savaşına sarıl şimdilik." Diyerek dalga geçti. Koltuğun üzerinde ki yastığı aldığımda ona doğru fırlattım fakat hızlı davrandığı için yastık kapattığı kapıya çarpmıştı.
Bu bakışmaya bir son verip çöpleri topladığımda attığım yastığı da kaldırdım ve olumlu ışıltılarla odayı süzdüm. Hala koltuğun kolunda duran bardağımı görmemle onu da elime aldım ve mutfağa bıraktım.
Aklıma ikide bir dün eve gelen adam gelirken Savaş'ın kim olduğunu söylemeyeceğinibilsem de ona tekrar sormak istiyordum. Yavaş adımlarla verandaya çıktığımda sırtı bana dönük olduğu için yüzünü göremiyordum. Benim geldiğimi anlamış gibi bana döndüğünde büyük bir cesaretle yanına ilerledim ve sırtımı kolona yaslayıp gözlerinin içine baktım.
