TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Bu dürüstlük benim için pek hayra alamet olmasa da artık bir şeyleri gizlemekten çok sıkılmıştım. Bana eğlenceli pırıltılarla bakarken istemsizce kendimi savunmaya geçtim. İnkâr etmeyecektim ama en azından bu durumda kendimi savunmaya geçmeliydim. "Yalan mı söyleseydim Savaş?!" Bana daha da alayla bakarken elimle ona sertçe vurdum ve "Hey! Bakmasana şöyle!" Diye söylendim.
Ellerini sıklaştırırken kahkaha atmamak için kendini zor tuttuğu bir ifade ile "Yok. Yalan söyleme.." dedi ve sustu. Ardından derin bir nefes aldı ve "De-.. Bu dürüstlüğünü neye borçluyuz?" Diye sordu. Ona yalandan ayıplarca bakarken "Aşk olsun. Her zamanki hâlim.." diye mırıldandım. Bana tek kaşını kaldırarak bakarken kalbimisökecek bir ifade ile konuştu. "Aşk olsun mu?"
Bir an ellerimin buz kestiğini hissederken kalbim bütün organlarıma savaş açmıştı. İçimde depremler, seller olurken tekrar konuşması ile refleksen ellerimi ağzına kapattım. "Yoksa oldu mu?"
Biraz geç kapatmış olacağım ki dediğini duymuştum. Yüzüm donuklaşıp gözlerim farklı bir dünyaya bakar gibi bakarken beynimde ki bütün sesleri durdurmak istiyordum. Savaş elinin birini kaldırıp elimi sardığındaavucuma büyük bir öpücük bıraktı ve derin bir nefesi ciğerlerine yolladı.
Bakışlarım her bir hareketini izlerken elimi bırakmadan karnına koydu. Tam konuşacağı sırada başımı boynuna koydum ve "Anlatmaya devam etsene.." diye mırıldandım. Sırtım hâlâ masaya dönükken dış dünya ile bağımı kesmiş gibi hissetmiştim.
Ona sıkıca sarıldığımda devam etti. "Sevdiklerine sıkıca sarılırlar.." Dudaklarımda bir tebessüm oluşurken ona daha sıkı sarıldım ve "Böyle mi..?" Diye sordum. Bana başını eğdiğinde "Sevdiğin biriysem evet.." diye mırıldandı. Sanırım bu gün benim kalbimin katili olacaktı. Bakışlarımı boynuna indirirken sessiz kaldım.
Savaş'ın güldüğünü hissederken başını koltuğun sırtına yasladı ve daha da rahat oturdu. "Sevdiği şeyleri asla paylaşmak istemezler.." Sakince konuşması ile mırıldandım. "Çikolata gibi.." Sırıttığını hissederken devam etti. "Hareket etmeyi sevseler bile üşenirler..Tıpkı aç olmana rağmen yattığın yerden kalkmaman gibi.." dediği ile hafifçe kıkırdadığımda son olarak ekledi. "Uyumak için belli bir yerleri yoktur. Nerede rahat hissederlerse orada uyurlar."
İşte bu son madde en sevdiğimdi. Sanırım hayatım boyunca yaptığım bütün davranışları Savaş açıklamıştı. Başını koltuktan kaldırıp yüzüme doğru eğildiğinde "Şimdi tatmin oldun mu?" Diye sordu. Ona olumlu anlamda başımı sallarken çaktırmadan elimi arkamda ki bilgisayara doğru uzattım ve sakince ekranı kapattım. Arkam dönük olduğu için bunu zor yapmış olsam da sorunsuz bir şekilde bunu başarmıştım.
