TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Ellerimle gözlerimde ki yaşları sildiğimde içimde ki hırsla elimi yüzümü toparladım ve dudaklarıma güzel bir tebessüm takındım. Parsa rahat bir şekilde bahane uydurabilmek için üzerimde ki t-shirt'ü çıkarttım ve başka bir t-shirt'ü üzerime geçirdim. Böylelikle neden kapıyı hızlı bir şekilde kapatıp kilitlediğimi sorarsa üzerimi değiştirdiğimi söyleyebilirdim.
Hızlıca kapıya yaklaştığımda kilidi açtım ve direk dışarı çıktım. Pars da kapının ağzında beklediği için bu ani hareketimlegerilemişti. Ona sanki onu yeni görür gibi bakarken "Burada mıydın sen?" Diye sordum. Bana yüzünde ki afallamayı gizlemeden bakarken "Aslında önemli bir konuyu konuşmamız lazımdı.. Fakat kapıyı öyle birden kapattığında kötü bir şey oldu sandım." Diye açıklama yaptı.
Ona enerjik bir şekilde başımı onaylarca salladığımda "Üzerimi değiştirecektim de.." dedim. Ortamda ufak bir sessizlik olduğunda bu durum hoşuma gitmediği için "Ne konuşacaktık? Yani.. Konuşalım." Diye mırıldandım. Bana geçmem için yer açıp eli ile merdivenleri gösterdiğinde beklemeden aşağı indim.
O da arkamdan gelirken salonda ki koltuğa oturdum. O da yanıma oturduğunda bana döndü ve kısa bir sessizliğin ardından "Başta söyleyeceğim şey canını sıkabilir.." dedi. Ona rahatça bakıp koltukta ona dönüp bağdaş kurduğumda içimde ki hırs ile omuzlarımı dikleştirip "Hiç bir şey canımı sıkamaz.." diye mırıldandım.
Pars'ın yüzünde bilmem kaçıncı kez şaşkınlık oluşurken ona daha rahat bir ifade ile baktım ve "Yani sorun yok.. Söyleyebilirsin." Dedim. Yüzünde onaylı bir ifade oluşurken o da aynen bedenini tamamen döndürüp oturdu ve "Peki.. O zaman yarın Savaşların eve gelmesinden rahatsız olmayacağını düşünüyorum." Dedi. Kalbim göğüs kafesime sığmak istemeyerek atarken keyfim yerine gelmişti. Çünkü aklıma gelen şeyleri uygulayabilecek bir fırsattı benim için bu.
Dudaklarımda büyük bir tebessüm oluşurken "Neden rahatsız olayım canım.. Yani Savaş rahatsız olsun." Dedim. Kaşları alayla havalanırken konuştu. "Eğer rahatsız olacaksan da istersen onlarla başka bir yerde buluşabilir-" Lafını tamamlamasına izin vermeden kabaca "Yoo.. Rahatsız falan olmam." Dedim.
Dudakları olumlu bir tebessümle kıvrıldığında "Selin DNA 'nı mı değiştirdi senin?" Diye sordu. Ona alayla bakarken ayaklarımı koltuktan sallandırdım ve rahat bir oturuş sergileyip "Hayır.. Ben asıl buydum zaten. Değiştiğim yok.. Ama kendime gelmemde yardımcı oldu" dedim. Ağzının içinden sakince "Laf da söyletme sakın kendine.." diye homurdandığında bakışlarımı ona çevirdim ve ona dediğini anladığım bir bakış attım.
