❄️72.Bölüm❄️

6.2K 492 461
                                    

❄️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

❄️

Bakışları hâlâ üzerimdeyken yumuşak bir sesle "Evde bakmak ister misin?" Diye sordu. Sanırım Danny 'den dolayı diyordu. Danny yanımızda durduğu sürece de üzerinde bir huzursuzluk vardı.

Ona tekrar başımı döndürdüğümde bana bu kadar yumuşak ve şefkatle bakmasına karşılık bir anlık yanaklarını sıkmak istedim. Yüzüme bir an fazla tatlı gelmişti. Hatta Savaş'ın o sert havasını yerle bir edebilecek kadar tatlı. Eğer Savaş şuan bu düşüncelerimi bilseydi kesinlikle kaçmak için delik arardım.

Bakışlarım yanağındayken davranışlarım kontrol edemediğim bir boyuta ulaşmıştı. Dövmeyi yaparken özellikle o kadar narin davranmıştı ki o anın hiç bitmemesini dilemiştim. Bana özel hissettiriyordu kendimi. Başkalarının yanında kuşandığı zırhını başbaşa kaldığımız an bırakması midemde oluşan kelebeklerin kalbime doğru yola çıkmasına neden oluyordu.

Savaş 'a uzun süre öylece bakmış olacağım ki "Hayırdır?" Diye kısık bir sesle konuştuğu an bakışlarımı ışık hızında gözlerine çıkarttım. Bakışlarımız kesiştiği an yeniden o hayran olduğum bakışları attığında bedenimi ona döndürmeden elimi yanağına koydum ve başımı ona yaklaştırıp yanağına kocaman bir öpücük bıraktım. Gözlerimi kapatıp öylece dururken kalbim hızlıca atmaya başlamıştı.

Bunu yaptığımı bir kaç saniye sonra idrak ederken Savaş da şaşırmış olacak ki hiç bir tepki vermiyordu. Şoku benden önce atlatıp ellerini belime indirdiğinde beni kendine çekti. Dudaklarım ve elim hâlâ yanağındayken aslında ona teşekkür etmek istemiştim. Fakat 'neden?' diye sorduğunda vereceğim bir cevap olmadığından dolayı düşüncelerim istemsizce beni bu duruma zorlamıştı.

Savaş her zamankinden daha da ılımlı bir sesle "Söz konusu sensen bir şey değil" dediğinde beni anlamış olması ile dudaklarım kıvrım kazandı. Ondan ayrılamıyordum. Sanki ayrıldığımızda bir daha yüzüne bakamayacakmışım gibi geliyordu. Karnımda ki ellerini sıklaştırıp "Benim cesur kızım hâlâ kendini bulamamış" dediğinde bedenimin gerildiğini hissettim. Dudaklarımı ondan yavaşça ayırdığımda gözlerimi açmamak için yemin etmiş gibiydim.

Savaş tam başını bana çevirecekken yanağında ki elimi sıklaştırdım ve bana dönmesini engelledim. Kapıdan gelen tıkırtı ile elimi yanağından ateşe değmiş gibi çekerken Savaş da yavaşça ellerini benden çekti. Savaş 'a doğru dönmeden öylece beklerken Danny kapıyı bir iki kez çaldıktan sonra içeri girdi.

Kalbim istemsizce büyük bir hızla atarken Danny içeri girer girmez "Barış sizi çok merak etmiş" dedi. Ne olduğunu anlamazken bende bedenimi ona doğru döndürdüm. Savaş cebinden telefonunu çıkarttı ve ekranı açtı. Selin, Barış ve hatta Akından bile aramalar vardı. Bu duruma şaşırırken Savaş'ın omuzları gerilmişti.

SİYAHIN ESİRİ | Lobelia Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin