TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümden Kesit 💫
❄️
'Size bir isim koymak lazım. Söylesenize siz nesiniz?'
Bu sorunun cevabını es geçip ortam da ki derin sessizliğe ayak uydururken Savaş Barış'a atacak bir şeyler arar gibi bakışlarını etrafta gezdirmeye başladı. Bulamamış olacak ki başını yukarı kaldırıp sabır diler gibi bir nefesi ciğerlerine yolladıktan sonra başını yere eğdi ve sanki Barış'a zaman tanır gibi "Şimdi burdan gidiyor musun yoksa-" Savaş daha lafını bitirmeden Barış, Selin'i kolundan tuttuğu gibi kapıya doğru yönlendirdi.
Ortam sessizliğe büründüğünde Savaş ağzından bir küfür savurup başını bacaklarıma koyup tekrar yattı. Selin ve Barış'ın beklemediğimiz anda "Bunu bulacağım sizin yerinize" diye bağırmasıylabıkkınca elimi yüzüme vurdum ve derin bir nefes aldım. Savaş tam kalkıp Barışların peşinden gideceği sırada kolumu arkasından doladım ve tekrar kendime doğru çekerken sırtımı koltuğa yasladım.
Savaş başını göğsüme koyduğunda başını bana doğru kaldırdı ve cevap ister gibi bakarken sessizce "Barış işte.." diye mırıldandım. Bakışları yüzümde turlar yaparken üzerime çöken durgunlukla bakışlarımı kaçırdım.
Savaş derin bir nefes alıp tekrar uyku moduna geçtiğinde bu duruma şaşarken Savaş'a hayretler içinde "Yine uyuyacak mısın?" Diye sordum. Bana gözlerini açmadan güzel bir gülüş gönderip "Uyumuyordum ki ben. Ama şimdi uyuyacağım." Dediğinde aklımdan geçen şeyleri söylemmek için kendimi zor tutuyordum.
Ona şok içinde bakarken uyku numarası yaptığını nasıl anlamadığımaşaşıyordum. "Sen uyku numarası mı yaptın?!" Bunu öyle bir söylemiştim ki gözlerini az da olsa açtı ve "Ben numara yapmadım. Sadece gözlerimi kapattım." Dedi. Ona hayretler içinde bakarken dilimin ucuna bir sürü kelime gelmişti fakat her biri havada asılı kaldı. Savaş'ın yüzünde ki sırıtış genişlerken birden aklına kötü bir şey gelmiş gibi yüzünü buruşturup "Ama o şerefsiz gelmeseydi uyurdum." Dedi.
Barışla aralarında ki bu iletişim her zaman o kadar hoşuma gidiyordu ki Savaş'ın ona küfür etmesi bile tatlı geliyrodu. Ellerimi Savaş'ın yanaklarına koyduğumda sıkmak için can atıyordum. Savaş pişkinkikle daha da yayılarak "Aklından geçen o şeyi sakın yapma" dediğinde daha çok yapasım gelmişti.
Başımı Savaş'a doğru eğdiğimde ılımlı bir ses tonuyla "Savaş Mir.." diye mırıldandım. Gözleri hala kapalıyken kaba bir sesle "Hı?" Dediğinde bozulasam da belli etmeyerek "Neden?" Diye sordum. Nedenini çok iyi biliyordum.
