TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Lola Marsh - She's a Rainbow
"O bi' gökkuşağı Ve ben Zor bir adamım.."
❄️
Savaşla uzun süre sessizce yürüdükten sonra bana tanıdık gelmeye başlayan yollarla bedenimin gerildiğini hissettim. Buralar ormanda kaldığım gece geçtiğimyollardı. Bu taraflarda falez çok olduğu için benzetiyor da olabilirim fakat şuan bulunduğumuz bölgede ki ağaçları nerede görsem tanırdım.
Bozuntuya vermeden Savaş'ın beni yönlendirmesine izin verirken gelen su sesleri beni iyi hissettiriyordu. Burası benim gelmiş olduğum yer değildi. Gelen su sesiyle buna emin olmuştum.
Çok da yüksek olmayan bir falezin ucunda durduğumuzda Savaştan kollarımı çözdüm ve uca kadar ilerleyip yüksekliğini inceledim. Fazla yüksek olmasa bile korkutucu görünüyordu. Savaş bana yaklaştığında bedeni arkamdaydı. Alaylı sesiyle "Korktun mu?" Diye sorduğunda hızlıca ona doğru döndüm ve sırtımı uçuruma doğru döndürdüm.
Savaş'ın bu yüz ifadesi hoşuma gitmediğinde omuz silktim ve "Hayır" dedim. Yüzünde ki alay daha da büyürken istemsizce kendimi savunmaya geçtim. "Neden korkacakmışım!?" Bana kaşlarını kaldırıp bakarken aslında 'Hodri meydan' demek istediğini idrak edememiştim.
Bana bilmiş bir bakış attığında birden üzerinde ki t-shirt 'ü çıkarttı ve yere attı. Bakışlarımı yüzünde sabit tutarken ona tereddütle bakıyordum. Bu hâlim ona komik gelmiş olacak ki elini kaldırıp işaret ve baş parmağı ile burnumu sıkmıştı. Savaş bu hareketiyle bir kez daha barışla ikiz olduğunu ıspatlarken burnumdan nefes alamadığım için tuhaf çıkan sesimi umursamadan "Benim yüzümle derdiniz ne sizin?!" Diye sordum.
Savaş dediğimi anlamış olacak ki elini kaldırdı ve inatla Barış gibi saçlarımı karıştırdı. Ona kötü bir bakış atarken bana sanki küçük bir çocukmuşum gibi bir bakış attı. Sinirlenmeye başlarken "Karşında beş yaşında bir çocuk yok" dedim. Boylu poslu bir kızdım neden böyle davranıyorlardı ki?! Elini saçlarımdan çektiğinde sinir bozucu şekilde gülümsedi ve "Peki karşımda ki beş yaşında ki kız çocuğu bana bir çocuk olmadığını kanıtlayabilir mi?" Diye sordu.
Ne dediğini anlayamazken bakışlarını uçurumdan aşağı doğru işaret etti. İçimde bir korku oluşurken "Ordanatlamam mı belirleyecek bunu?!" Diye sordum. Yüzünde olumu ışıltılar oluşurken kendimden beklemeyeceğim bir ciddiyetle "Ben atlamam senin de atlamana izin vermem" dedim.
Yüzü eğlendiğini belirtir bir hâl aldığında "Bu ispatın için çok teşekkürler" dedi ve daha ben ne dediğini anlayamadan uçurumdan atladı. Kalbim korku ile atarken arkasından bütün ormanı inletecek şekilde bağırdım.
