TAMAMLANDI✓
SİYAHIN ESİRİ SERİSİNİN 1. KİTABI
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝Elimi kalbinin üzerine koyduğumda konuşmak için derin bir nefes aldım. Savaş sanki bunu anlamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Bölümden Kesitler 💫
❄️
Dakikalar geçmişti fakat Savaş yanımdan hiç kalkmamıştı. Sanki biliyordu numara yaptığımı, yorgunum derken yalan söylediğimi.. Saçlarımın arasında ki parmakları ilk defa durduğunda yastığımadirseğini koydu ve hâlâ otururken tahminlerime göre başını eline yasladı.
Bu sessizlik ruhuma dikenlerin batmasına neden olurken hareketlerimi kontrol edemeden ona doğru döndüm ve ne gözlerimi açtım ne de kollarımı ona doladım. Sadece başımı ona doğru yaklaştırdım. Elini bu sefer yüzümde ki saçları çekmek için kullanırken beni kollarının arasına aldı. Fakat ben ona yine sarılamadım.
Neredeyse öğlen olmuştu ve en ufak bir hareket bile yapmıyordum. Sanki kaslarım donmuştu. Saatler sonra gelen Savaş'ın mesaj sesiyle refleksen hareket ettiğimde başımı t-shirt 'üne gömdüm. Savaş ufak bir hareketlenme ile cebinden telefonunu çıkarttığında her ne okuduysa eğer sinirli bir soluğu ciğerlerine çekti.
Onu bir şey boğuyordu. Aldığı nefesler bile o mesajı okuduktan sonra huzursuzlaşmıştı. Elini narince kaldırıp bedenini az da olsa benden uzaklaştırdığında gözlerimin altında gölge şeklinde gezen parmakları ile derin bir nefes aldım. "Uyumadığını biliyorum" dedikleri ile ona tekrar yaklaştığımda elini saçlarıma koydu ve "Sen olmadan gitmeyeceğimi bilmen lazımdı." Dedi. Kalbim hızlı bir şekilde atmaya başlarken devam etti. "Aklında kurduğun saçma şeyleri sil"
Gözlerimi göremeyeceği şekilde yarım açarken sıkıntılı bir nefes aldım ve ona bir şey demeden olduğum yerde doğrulup oturmaya başladım. Savaşta benim gibi doğrulduğunda saçlarımda ki lastiği çözdüm ve tekrar güzelce bağladım. Savaş sırtını dönerek yatağın ucunda oturmaya başlarken bıkmış bir ifade ile "Ben gelmesem?" Diye sordum. Savaş başını hafifçe bana döndürdüğünde kötü bir bakış attı.
Ondan ışık hızında gözlerimi kaçırırken ayağa kalkıp bana elini uzatması ile elini tuttum ve ayağa kalktım. Hiç bir şey demeden bizi odadan çıkarttığında birden aklına bir şey gelmiş gibi duraksadı ve bana doğru döndü. Ne olduğunu anlamazken birden belime doladığım gömleği çözdü ve narin bir şekilde kollarımı kavrayıp bedenime geçirdi.
Önünü açık bırakırken hiç beklemediğim bir şekilde elini boynuma götürdü ve enseme uzanıp annemin kolyesini ustaca çıkarttı. Ona şok içinde bakarken "Ne yapıyorsun?" Diye söylendim. Bana sert bir bakış yolladığında sadece "Bu günlük" demekle yetinmişti.
Annemin kolyesini cebine atıp bana verdiği kolyesini t-shirt'ümün yakasını açarak içime attığında ne yaptığını algılamaya çalışır gibi baktım. Hiç bir sembol bırakmıyordu bende. Belki de gömleği giydirmesinin nedeni de sırtımda ki dövmeyi gizlemekti..
