MAHMUTLAR DA SEVER ULAN!! [BxB]

🍫87. Bölüm🍫

Yorum yapın oy verin, bana da moral olsun şu sınav dönemi yoksa yarın ki bölüm final olur ha!

🍫Keyifli okumalarss..

|MAHO'DAN|

"Depresyondayım, unutuldum ama aldattım..."

Önümdeki seksili pornoya bakıp "Oh, seni aldattım Fezo oh!" diyerek adamın pipisine pipisine baktım. Sabah dayım gittiğinden beri porno izliyordum ağlayarak. Dün geceden sonra onu birazcık aldatmaya karar vermiştim.

Gözümden istemsizce yaşlar dökülürken "Fezomun pipisi daha büyüktü ama..." deyip burnumu çektim.

Şerefsizim çok özlemiştim onu. Hem dün kapımda küpek olmuştu küpek. Ama ben küs olacaktım çünkü kalbim halen üzgündü. Belkim bugün buluşunca onu bissürü bissürü döver affederdim öyle, ama belki.

....

Boş yatak odasında otururken gözüm elimdeki kirli bandaja kaydı. Kerem'in ecza dolabına gitmek ve onu değiştirmek için ayağa kalktım. Boş ve sessiz evin içinde dolanırken gördüğüm koltukla yine çömdüm yere.

"Allam ilk burada sevişmiştik Allam."

Dayım Fuat abinin yanına gittiğinden beri psikolojim bozulmuştu. Gözümden yine yaşlar döküldüğünde zengin olmadığım için hayıflandım. O zaman bu evde kalmazdım da anılar zihnimi işgal etmezdi.

Hatırladıklarımla götümü yere koyup bide öyle ağladım. Götü başı dağıtıp ağlayacaktım ama o nasıl yapılır, bilmiyordum. O yüzden sadece salya sümük ağladım.

"Allam çok mutsuzum Allam."

Zengin olsaydım giderdim buralardan. Kafamı dinlemek için önce Rusya'ya gider kahvaltımı orada yapar sonra Kuzey Işıkları'na gider öğle yemeğimi yer, oradan Antarktika'ya gider yine kahvaltı yapardım. Akşam yemeği yerdim ama orada hava kararmıyor diye biliyordum. O yüzden akşam yemeği de olmazdı herhal.

Yapım gereği insanlara kin tutabilen biri asla olmamıştım. Hatırlarsanız dayımla kavgamda beni köyde öylece o hasta halimle bilem bıraksalarda ses etmemiştim. Nasıl kin tutamıyorsam insanların benim yüzümden üzülmesine de katlanamıyordum. Küçükken dedem bana 'kalp kırmak Kabe yıkmak gibidir oğlum, sen merhem ol kalplere' dediği günden beri bunu yapmıştım. Ama demek ki onlar benim gibi düşünmüyordu.

İnsanların benden sıkılacağını, kırılacağını bilsem hayatta yaklaşmazdım onlara. O yüzden herkese gülsem bile herkesle arkadaş olmazdım. Çünkü herkes ona bir ağız dolusu gülmeni hak ederdi ama arkadaşlığını hayır!

....

Kendimle baş başa kalıp düşündükçe ve saatler ilerliyor dediğim her an da sadece dakikalar geçiyorken içimdeki kırgınlık da parsel parsel büyüyordu. Ben Feza'nın hissettiklerini bu kadar kolay anlarken onun anlamaması beni çok da sevmediğini gösteriyordu. 

Akıttığım yaşlar yanağımı yaktığı için yara bandı yapıştırmıştım acıyan yerlere. O yara bantlarından annemin açtığı yaralara da yapıştırabilseydim keşke.

Aklıma son zamanlarda onunla ilgili olan hiçbir güzel anı gelmiyordu. Düşündükçe de beni kırışları artış gösteriyordu içimde. Ben odaya daldığımda susmaları, yemekte önüme her zamankinden az konuluşu, annemin sadece Duru ve dayımla konuşması ve gece yatarken Duru'yu sabah kalkarken de dayımın saçını okşaması ve hep onlara 'nasıl olduklarını' sorarak dertlerine deva olması...