MAHMUTLAR DA SEVER ULAN!! [BxB]

🍫92. Bölüm🍫

🍫Ya bu Wattpad sizin yaptığınız yorumların bildirimini göndermiyor bana, ben bölüme tıklayınca yuh abi yorum varmış oluyorum. Bu konuda ne yapacağım? Mod düşürücü, götüne prima bağlattığımın wattpadi...

🍫Bölüm sonuna yazmak istemediğim için iliştireyim şuraya. Fehmiye ve Elena'ya daha çok yer vermemi isteyen bebesular olmuş. Hatta onlar için yeni kitap diyen bile vardı. Aslında dediğiniz gibi çok farklı bir konusu var kitap olunacak. Hatta isim bilem var aklımda: RUSTOPİK KAN DAVASI diye jsjdjdjd. Yeni kitap yazmam onlara. Hem GxG kitap yazmaya yetkin görmüyorum kendimi. Bu kitapta onlara yer vermeye pek niyetli değildim ama dün siz isteyince onlara da değinirim diye düşündüm. Finalin ucu görünmüyor. Haru felfena yardırıyor. Bunda kitap final olmadan 100k olması hayalimde bir etken. Saldık çayıra mevlam kayıra...

🍫Keyifli okumalarss..

|EKİN'DEN|

"Evet Ekin, süpersin."

Terapist Berra beni yönlendirirken benim gözlerimin gördüğü tek şey Sinamdı. Aparatlara ihtiyaç duymadan attığım her adımda içime işleyen sıcak tebessümü ile bana bakarken daha hevesle atıyordum adımlarımı ama hâlâ bebeklere has minicik adımlardı. Onun dudakları "Lotusum." dedikçe de hırslanıyordum bir bakıma. Yürüyeceğim günleri de gösterecek miydi yazarınız?

....

Sıra elektrik verme işine gelince Sina'nın yoğun kahve ısmarlamaları sonucu Harun abi tedaviyi devralmıştı. Berra nişanlanmış olsa bile asla ve kat'a istemiyorum onu demişti Sina. Bu konuda hatalı olsa bile ses çıkarmak istediğim her an bana öldürücü bakışlar atmıştı. Bu da susmamdaki en temel etkendi. Kaşı çatık bir sevgili çok hoş değildi bence..

"Veriyorum elektriği Ekin, hazır ol."

Harun abiyi onaylar gibi başımı sallayınca vücudumu yavaş yavaş ele geçirmesi gereken akım birden ele geçirince gözlerim acıyla kısıldı ve üst vücudum yay gibi gerildi. Bu fazlasıyla şiddetli olmuştu.

"Ekin." duyduğum telaşlı ses elime dokununca sımsıkı tuttum o elleri. Sina bir yandan saçımı okşarken "Geçti bebeğim." diye fısıldıyordu bana. Bu berbat bir şeydi ve gözümden sızan yaşa engel olamamıştım.

"Elektriği bu kadar derinden hissetmen iyi bir detay Ekin. Bu bir şeylerin yoluna girdiğini gösterir. Acısını çek ki yürüyebil artık. Bu gözler görsün bunu."

Gözümü zar zor aralayıp başımı salladığımda Harun abi babacan bir tavırla gülümseyip dışarı çıktı. Her seferinde bizi yalnız bırakıp süre bitmeden de geri gelmediği için yirmi dakikayı Sina ile baş başa geçiriyordum.

"Çok acıyor mu kurban olduğum?"

Her seferinde aynı soruyu tekrar ettiği için tebessüm ettim zor da olsa. Bu sabah Erdemle de seansıma gelmiş ve yine onu zıvanadan çıkarmıştık. Oysa şimdi o kadar öpülesi duruyordu ki üzerime eğilmişken, başımı yukarı kaldırıp onu öpmekten alıkoyamamıştım kendimi.

Kondurduğum minik buse sonrası sandalyesini sedyeme yanaştırıp oturmuş ve bir elini saçlarıma daldırıp yumuşak yumuşak öpmeye başlamıştı dudaklarımı. Her kondurduğu öpücükten sonra baş parmağı ile dudağımı silip tekrar öpüyor ve ıslatıyordu. O şefkatli dokunuşları altında da pelte gibi eriyor, acımı unutuyordum.

"Sana söylemem gereken bir şey var kurban olduğum."

Yüzü bana çok yakın olduğu için elimi yanağına koyup "Söyle sevgilim bey." diye fısıldadım.

"Ben yakın zamanda çizdiğim Japon animesi için Japonya'ya gideceğim. Birtakım halledilmesi gereken işler var."

Başımı usul usul sallayıp "Git tabiki sevgilim." dediğimde yüzü hafifçe asıldı ve "İki ay orada olacağım." dedi.