MAHMUTLAR DA SEVER ULAN!! [BxB]

🍫59. Bölüm🍫

🍫Herkeslere selamlar efem. Naasınız? Sanki her gün burada değilmişim gibi jxjssjsj

  🍫 Sonuç olarak yılın en uzun olan gecesi bugün, hepinizinki kutlu olsun. İnşallah gece sıkılıp can sıkıntısından tekrar kitabımı okursunuz. (amin..)

  🍫Bir de yeni gelen okuyucular var, beni listelerine ekleyenler ve eli yanlışlıkla yıldıza basan da var. Hepsiniz hoş geldiniz, hepsinizi öpüyorum.

  🍫Keyifli okumalarss...

  |MAHO'DAN|

Ebesini siktiğimin kötü haberleri...

Odadaki herkesle birlikte bende mutlak bir sessizlikte bekliyordum Feza'nın bana sarılı kollarını geri çekmesini. En ufak bir tepki dahi vermemişti on dakikadır ve arada burnunu çeken ben dışında kimseden çıt çıkmıyordu.

Allah belasını versindi kötü haberlerin. Olan benim minnoş gözyaşlarıma oluyordu. Ne yapsam da durmuyordu çeşmelerim. İki gözüm iki çeşme ağlıyordum.

"Fezfez, abicim iyi misin?"

Feza duyduğu sesle kollarımdan sıyrıldı ve konuşan Erdem abisini takmadan gözlerimin içine baktı. Titreyen eliyle yüzümdeki yaşları silerken "Ağlama." diye fısıldadı ve sesini yükselterek "Onlar senin gözyaşlarını hak etmiyor." dedi ruhsuz bir sesle.

"Ben tanımadığım insanlara ağlamam zaten. Sana ve içerideki masum kardeşine ağlıyorum. Sizin kalbiniz üzüldü."

İnşallah o garibanın yanında olmamış olsundu bu olay, tek duam buydu. Feza gözlerimin içine içine bakıp tekrar sarıldığında aynı şekilde karşılık verdim ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Ona ana babalık etmemiş insanların acısını yaşasın istemiyordum. Onun içinde ağlardım ben.

"Ağlama lütfen Mahmut."

"Ben ağlamıyorum ki gözlerim ağlıyor." dediğimde boynumda hissettiğim belli belirsiz öpücükle kimse fark etmemiş olsa da gözümü onlara diktim suçlu çocuklar gibi.

Sina'nın dolu gözlerini sert bir hamleyle sildiğini fark edince gözüm dayıma takıldı. Onunda üzgün gözlerle Feza'yı izlediğini fark edince bu sefer de Erdem denen abiye çevirdim bakışlarımı. Dümdüz bakıyordu, tepkisizdi ama dudaklarını 'sağ ol' diye oynattığı zaman okuyabilmiştim dudaklarını. Ne içindi bu? Sarıldığım için mi? Benim fıstıkım için yapamayacağım şey yoktu.

....

"Gel Hande."

Erdem abinin yönlendirmesi ile salona gelen kız tekli koltukta oturup gözünü doğrudan Erdem abiye dikti.

"Bak Sina bu, kuzenin."

Sina gülümsemeye çalışarak baktı kıza ve kıza el sallayıp "Selam." dedi. Kız başını belli belirsiz salladı ve tekrar Erdem abiye baktı.

"Bu da abin, Feza."

Kız Feza'ya bakınca hemen kaçırdı bakışlarını sonra tekrar baktı ona. İkisinin de konuşmayacağını anlayınca "Adın Hande demek." dedim pürüzlü bir sesle. "Kaç yaşındasın bakalım?" İki elini kaldırıp sekiz parmağını havada tutunca "Huhu çok havalı bir yaş." dedim ve gülümsedim.

"Annem o adamı öldürecekti zaten. O yüzden üzülme diye bunu yazdı sana abi."

Küçük kız gayet sakin bir şekilde ayağa kalkıp arka cebindeki buruşuk kağıdı çıkardı ve Feza'ya uzattı. Feza kağıdı okuyup doğrudan bana uzattı.

"KIZ KARDEŞİN SANA EMANET OĞLUM. SENİ KORUYAMADIM AFFET. LÜTFEN ONA İYİ BAK."

Okuduğum iki üç satır kelimeyle Feza'ya baktım. O kadar duygusuz bakıyordu ki ne diyeceğimi kestiremeyip elinin üstüne koydum elimi ve Erdem abinin yumuşak sesiyle sorduğu "Hande, abicim neden babandan 'o adam' diye bahsediyorsun?" sorusuyla bakışlarımı küçük kıza çevirdim. Cidden çok benziyordu Feza'ya.