ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
အခန္းတံခါးအားခပ္ဆတ္ဆတ္ေခါက္သံႏွင့္အတူ
"သားငယ္ေရ...ထေတာ့
ေက်ာင္းသြားရမွာေနာ္..."
"ေမေမႏွိုးတာေတာင္ေနာက္က်ေနေသးတယ္
ေမာင္ေလးကအေစာႀကီးနိုးၿပီးျပင္ဆင္ရွိုးထုတ္ေနတာ"
"ဟုတ္ပ...အငယ္ေလးကဇြဲေကာင္းတယ္..."
ေမေမနဲ႕အစ္မႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေျပာသံေတြကို
ရွိုင္းထက္ေအာင္နားေထာင္ေနရင္းရယ္လိုက္မိသည္။
အငယ္ဆုံးျဖစ္၍အလိုလိုက္ကာအခ်စ္ပိုၾကျခင္းသည္မထူးဆန္း။
"ခ်စ္ေမေမနဲ႕ခ်စ္မမတို႔ကကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း
ဘာေတြမ်ားသေဘာတက်ေျပာေနၾကတာတုန္း"
"ဒီကေလးကေတာ့လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ
ခြၽဲခ်င္တုန္းပဲ..."
အႀကီးဆုံးအစ္မျဖစ္သူစႏၵာေအး၏စကားကို
ေထာက္ခံသည့္ဟန္ျဖင့္အကုန္လုံးေခါင္းၿငိမ့္
ၾကသည္။ရွိုင္းထက္ေအာင္ကလိမၼာေရးျခားရွိသည့္
ေဆးေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္။အလိုလိုက္ခံ၊
အခ်စ္ခံလူတန္းစားဆိုေသာ္ျငားမိဘေတြအေပၚအခြင့္အေရးမယူ။
စာႀကိဳးစားသူတစ္ေယာက္မို႔စာေတာ္သည့္တိုင္မာနမႀကီးတာေၾကာင့္
ဆရာ၊ဆရာမေတြအားလုံးကအရမ္းခ်စ္ၾကသည္။ေဆးေက်ာင္းသူ
ေကာင္မေလးၾကားPopularအျဖစ္ဆုံးေကာင္ေလးပင္။
"အကုန္လုံးသည္းသည္းဝိုင္းလႈပ္ေနေတာ့
ဒီကေလးကခြၽဲမွာေပါ့"
Companyသြားရန္ျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာသည့္
ဦးစည္သူရွိုင္းကပါဝင္ေျပာလာေတာ့
ရွိုင္းထက္ေအာင္မရယ္ပဲမေနနိုင္ေတာ့။
ႏွစ္ေယာက္မရွိနိုင္သည့္ေဖေဖကအငယ္းဆုံးျဖစ္သည့္
သူ႕ကိုအခ်စ္ပိုမွန္းသူသိၿပီးသား။မ်က္ႏွာတည္တည္က
Companyကဝန္ထမ္းေတြအတြက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေပမဲ့
မိသားစုအတြက္ေတာ့ေႏြးေထြးလြန္းပါ၏။
"ကဲ...စကားမမ်ားၾကနဲ႕ေတာ့
ထမင္းစားခန္းကိုသြားၾကမယ္...
မနက္စာျပင္ထားတယ္..."
ေဒၚသီတာၿငိမ္းေျပာလိုက္မွအကုန္လုံးကထမင္းကိုသတိရၾကပုံ။
အိမ္ႀကီးထဲမွာမိသားစုဝင္ေတြစုံလင္သည့္အခ်ိန္ကမနက္ခင္းနဲ႕
ညအိပ္ခ်ိန္ပဲရွိသည္။Companyသြားသည့္သူကသြား။ေက်ာင္းသြားသည့္
သူကသြားႏွင့္အိမ္ထဲမွာက်န္ခဲ့သည္ကေဒၚသီတာၿငိမ္းတစ္ေယာက္တည္းသာ။
"သမီးႀကီးကအလုပ္ထဲဝင္မကူခ်င္ဘူးလား..."
စႏၵာေအးဝါသနာပါသည္ကစာေရးဆရာတစ္ေယာက္
ျဖစ္ရန္ပင္။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားေပမဲ့အေဖကေတာ့
သူ႕Companyထဲဝင္ေစခ်င္သည္။ညီမလင္းလက္ထြန္းကေတာ့
Companyရဲ႕အဖြဲ႕မႉးရာထူးေတာင္
ရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
"ေဖေဖ့ Companyလဲဦးစီးမယ္ေလ
အေပ်ာ္တမ္းစာေရးဆရာလဲလုပ္မယ္ေလ..
မရဘူးလား...အခ်ိန္တန္ရင္ဒီစီးပြားေရးေတြက
ေမာင္ေလးကိုပဲေပးခဲ့မွာ...သမီးကေတာ့
စာေရးဆရာမအေနနဲ႕ပဲဘဝကိုအဆုံးသတ္ခ်င္တယ္..."
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာသူျဖစ္တာေၾကာင့္ဦးစည္သူရွိုင္းဖိအားမေပးခ်င္။
"သားမွCompanyအေၾကာင္းနားမလည္တာ...
သားကPhDဘြဲ႕ယူၿပီးေမေမဖြင့္ထားတဲ့ေဆး႐ုံက
ေဆး႐ုံအုပ္ပဲလုပ္မွာ..."
"အငယ္ေလး...နင္ေနာ္
ငါ့ေခါင္းေပၚလာပုံခ်ေတာ့မွာမလား..."
"ဟီး..ဟုတ္တယ္...
မမထြန္းပဲဦးစီးလိုက္...
မမကစိတ္ဝင္စားတယ္..."
"သေဘာရွိတိုင္းသာလုပ္ၾကေတာ့...
ငါမေျပာေတာ့ဘူး..."
ေဒၚသီတာၿငိမ္းမွာေတာ့ၿပဳံး႐ုံသာ။
သားသမီးေတြရဲ႕အလိုဆႏၵကသာအခရာ
ျဖစ္တာေၾကာင့္ဝင္မေျပာေတာ့။
ဒီမိသားစုေလးေအးခ်မ္းေနရင္ကိုသူ႕အတြက္
လုံေလာက္ပါၿပီ။
==============================
"Companyကရွယ္ယာနည္းနည္းက်ေနတယ္ေနာ္
သားေရာဦးစီးရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူအနည္းငယ္
လန႔္သြားရသည္။Companyအေၾကာင္းကိုအၿမဲလိုလိုသိေန
တတ္သည့္ေမေမ့ကိုအမွန္တစ္ကယ္ေလးစားသည္။
ေမေမသည္ထက္ျမက္သည့္အေမတစ္ေယာက္။
ငယ္စဥ္ကတည္းကဘုန္းျမတ္သူဟာအေမ့ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈ
ေတြႏွင့္ႀကဳံေတြ႕လာၿပီးသားပင္။သိုေပမဲ့သူေမေမ့ကို
ခ်စ္သည္။ဆုံးပါးသြားတဲ့အေဖ့ေနရာကိုဝင္ယူရင္း
သူ႕ကိုလည္းေသခ်ာသြန္သင္ဆုံးမပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည္။
အေမတာဝန္ကိုေရာအေဖ့တာဝန္ကိုေရာမလစ္ဟင္းေစရ။
"အဆင္ေျပပါတယ္...
အရမ္းႀကီးမဟုတ္ပါဘူး...
ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးဖို႔ေနာက္ကို
ခဏဆုတ္ထား႐ုံပါေမေမရဲ႕
Shine groupဘက္ကလာပူးေပါင္းရင္
အဆင္ေျပပါၿပီ..."
"သမီးေလးစႏၵာေအးတို႔Companyလား
ဘာလဲ...ဒီကေလးအခ်စ္နဲ႕ေတြ႕ေနၿပီလား..."
"ဟာေမေမကလဲ...သူကသားနဲ႕
စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွာေတြ႕တာပါ...
သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ..."
"ေမေမဘာေျပာရေသးလို႔လဲ...
မလုံမလဲနဲ႕..."
"ေမေမေနာ္..."
35ႏွစ္ဆိုသည့္အသက္ကမငယ္ေတာ့တာမို႔သားကို
အိမ္ေထာင္နဲ႕အတည္တက်ျမင္ခ်င္မိပါသည္။သို႔ေပမဲ့လဲ
လိမၼာသိတတ္လြန္းသည့္သားကိုလိုခ်င္ေနသူေတြ
သမက္ေတာ္ခ်င္ၾကသူေတြၾကားတစ္ကယ္ကိုဗ်ာမ်ားရသည္။
သူမရဲ႕သားအဖိုးတန္ေလးကိုလိုခ်င္ေနသူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကသားႏွင့္ပတ္သတ္လာလွ်င္
အနည္းငယ္ေတာ့အတၱႀကီးသည္။
လိမၼာေရးျခားရွိၿပီးထက္ထက္ျမက္ျမက္
မိန္းကေလးမ်ိဳးႏွင့္သာသားကို
သေဘာတူခ်င္ပါသည္။
သားသူငယ္ခ်င္းစႏၵာေအးကိုေတာ့
သေဘာေတြ႕ေနမိသည္။
ဒါေပမဲ့သားကိုယ္တိုင္လဲဆုံးျဖတ္နိုင္တဲ့
အ႐ြယ္တစ္ခုကိုေရာက္ေနၿပီမို႔သားရဲ႕
အခ်စ္ေရးကိုဝင္မပါခ်င္။
---------------------------------------------------
"ေဟ်ာင့္...သားႀကီး
စာအုပ္အထူႀကီးေတြနဲ႕
ဘာလုပ္မို႔လဲ...
စာဖတ္မယ္လို႔လာမေျပာနဲ႕ပိတ္ရိုက္မွာ..."
(A/N-စာအုပ္ပါဆိုစာဖတ္ဖို႔ေပါ့ေအ...)
ၾကယ္စင္လင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ၿပဳံး႐ုံ
သာၿပဳံးနိုင္ေတာ့သည္။အေၾကာင္းသိသူေတြမို႔အဓိက
အေၾကာင္းအရင္းကိုသာေမးျခင္းပင္။
"ႀကိဳေလ့လာထားဖို႔ပါကြ...
PhDလိုခ်င္ရင္အခုကတည္းက
ႀကိဳေလ့လာထားမွေလ.."
"အလုပ္သင္ေတာင္မဆင္းေသးဘူးေလ
မင္းအရမ္းႀကိဳးစားလြန္းတယ္...
ကူသယ္ေပးရဦးမလား...
စာအုပ္ေတြကေလးတယ္
အျပစ္ေျပာသံေနာက္မွာကပ္ပါလာသည့္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ပူမႈ။
"ရပါတယ္...အေလးေတြသယ္ရင္
အရပ္ပိုပုမယ္..."
"ဘာ!...အေကာင္းနဲ႕လဲေျပာရေသးတယ္
ေစတနာကိုနားမလည္ဘူး..."
လူပုစိတ္တိုဆိုသည့္စကားသည္ၾကယ္စင္လင္းကို
အမွန္တစ္ကယ္ရည္ၫႊန္းပါသည္။လူေကာင္ေသး
သေလာက္စြာက်ယ္က်ယ္ႏွင့္။ရန္ေတြ႕သည့္ေနရာမွာလဲ
ႏွစ္ေယာက္မရွိ။
"ငါလဲေစတနာနဲ႕ပဲေလ..."
"အက်င့္မေကာင္းဘူးေနာ္...
ဒါနဲ႕ငါမင္းကိုသတင္းလာေပးတာ
orthopedic ဘက္ကqueen
ရည္ရည္မြန္က
မင္းကိုႀကိဳက္ေနတယ္တဲ့...
ခိုင္မာတဲ့သတင္းေနာ္..."
(A/N-orthopedic=အရိုးအေၾကာနဲ႕ဆိုင္ေသာ)
"အရင္အတိုင္းပဲျပန္ျငင္းလိုက္
အလုပ္ရႈပ္တယ္..ရည္းစားမထားခ်င္ဘူး"
"မင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေမးတာေနာ္
မင္းမွာခ်စ္တဲ့သူရွိေနတာလား..."
ေတြးဆဆျဖစ္သြားတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ပုံစံကိုၾကည့္ရင္း
ၾကယ္စင္လင္းသံသယဝင္လာသည္။ဒါေပမဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္
ရဲ႕အေျဖကေတာ့သူေတြးထင္ထားသည့္အတိုင္းမျဖစ္လာ။
"မရွိပါဘူး...
ငါကဒီအတိုင္းပဲ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္တာပါ..."
"ၿပီးတာပါပဲ...
မင္းနဲ႕ေပါင္းတာမ်ားလို႔
ငါလဲFaဘဝကလြတ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"ေတာ္စမ္းပါ...
မင္းဘာသာမင္း
Novelေတြထဲ
ေခါင္းႏွစ္ေနၿပီးေတာ့မ်ား"
"ဟီး...ဒီလိုပါပဲ
Novelဖတ္ရတာ
ေကာင္းတယ္ေလ..."
"စကားမမ်ားနဲ႕ေတာ့...
ငါစာဖတ္ေတာ့မွာ..."
"အြန္း...."
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္စကားအရမ္းမ်ား
တတ္လို႔ခပ္ျမန္ျမန္စကားစျဖတ္လိုက္ေတာ့
အလိုက္သိတတ္သည့္သူငယ္ခ်င္းက
ၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံေပးသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ႏွင့္ၾကယ္စင္လင္းတို႔
ခင္မင္လာၾကသည္မွာ၈တန္းႏွစ္
ကတည္းကျဖစ္သည္။ဝါသနာမတူၾက
ေပမဲ့ရည္မွန္းခ်က္ခ်င္းတူညီ၍ခင္ခဲ့ၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။ေျပာစရာရွိရင္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း
ေျပာတတ္တဲ့ၾကယ္စင္လင္းအက်င့္ကတစ္ျခားသူေတြႏွင့္
အဆင္မေျပေပမဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ႏွင့္ေတာ့အံကိုက္ျဖစ္သည္သာ။
-
-
-
"ကိုရွိုင္းကဘာလို႔
မြန႔္ကိုမႀကိဳက္တာတဲ့လဲ"
"ငါဘယ္သိမွာလဲ...
သူ႕သြားေမးပါလား..."
"ၾကယ္စင္ေနာ္...
ဘာလို႔မေျပာျပတာလဲ...
ကိုရွိုင္းမွာခ်စ္တဲ့သူရွိေနတာလား"
"ငါမသိပါဘူးဆိုေနမွ
နင္ေနာ္...မိန္းကေလးပီပီ
သိကၡာရွိရွိေန...
socialက်တိဳင္းလဲမေကာင္းဘူး
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ခင္လာလို႔သာ..ငါကနင့္အေၾကာင္းသိတာ
ရွိုင္းထက္ေအာင္က
နင့္ကိုအျမင္ကတ္ခ်င္ကတ္မွာ"
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ...
ေယာက္်ားေလးတိုင္းက
မြန႔္ကိုဆိုမျငင္းနိုင္တာ..."
"အဲ့လိုမ်ိဳးေတြထဲမွာငါနဲ႕
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကေတာ့မပါဘူး
အဲ့ကိစၥေၾကာင့္ဖုန္းဆက္တာဆိုရင္
ငါဖုန္းခ်ၿပီ...ေအာင္သြယ္ခိုင္းခ်င္ရင္လဲ
Noပဲ..."
စိတ္မရွည္စြာဖုန္းကိုခ်ပစ္ရင္းကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္သည္။
စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာရႈပ္ပြေနသည့္စာအုပ္ေတြကဓာတ္ပုံေဘာင္
ေလးတစ္ခုကိုဖုံးကြယ္ေနတာမို႔ထရွင္းလိုက္မိသည္။
အေမြးပြဝက္ဝံ႐ုပ္ေလးကိုဖက္ထားသည့္ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ရယ္၊ထိုေကာင္ေလးကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္။ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိမ်က္ရည္တို႔ကစီးက်လာျပန္သည္။
ရွိုက္ငိုသံတိုးတိုးေလးၾကားကမပီျပင္သည့္စကားေလးတစ္ခြန္း။
"လြမ္းတယ္...ဦးဦးရာ..."
==============================
"Bossဒါကဒီလရဲ႕အေရာင္းစာရင္းပါ..."
"ထားခဲ့လိုက္ပါ..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
တည္ၿငိမ္ေနတဲ့Bossရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက
စိတ္ရႈပ္စရာေတြမ်ားေနတာေတာင္မေျပာင္းလဲ။
သီရိေမလိုFujoshiတစ္ေယာက္အတြက္
Typeခြဲရအခက္ဆုံးေကာင္ေလးကိုျပပါဆိုလွ်င္
Bossကိုပဲၫႊန္ျပရေပမည္။ဝန္ထမ္းေကာင္မေလး
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကBossလိုေကာင္ေလးမ်ိဳးကို
လုံးဝ႐ူးသြပ္ၾကသည္။Companyပိုင္ရွင္ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားကသမက္ေတာ္ခ်င္ၾကေသာ္လည္း
Bossကအလိမၼာနည္းနဲ႕သာျငင္းသည္။
Bossကိုၾကည့္ရင္းအေတြးေတာ္ေတာ္
ေပါက္သြားတာမို႔Bossရဲ႕ေလသံမာမာကို
ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။
"အဟမ္း...ေျပာစရာက်န္ေသးလား"
မေက်နပ္တဲ့အၾကည့္ေတြကိုစတင္ျမင္ေတြ႕
ေနရၿပီမို႔သီရိေမတစ္ေယာက္႐ုံခန္းထဲကေန
ရွက္ၿပဳံးၿပဳံးရင္းအျမန္ထြက္ခဲ့ရသည္။
Bossရဲ႕အတြင္းေရးမႉးျဖစ္ရတာ
မလြယ္ကူ။
Bossရဲ႕အေမကေတာ့ဝန္ထမ္းေတြ
အေၾကာက္ဆုံးပင္။Bossကမွ
တစ္ခါတစ္ရံသေဘာေကာင္းေသးသည္။
Bossရဲ႕အေမကလုံးဝကိုBusiness Womanတစ္ေယာက္။
အသက္ရေနၿပီျဖစ္ေသာ္ျငားအ႐ြယ္တင္ကာ
ထက္ျမက္မႈေတြကိုအတိုင္းသားျမင္ေတြ႕
နိုင္သည့္မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
Boss၏မ်က္ႏွာကထက္ျမက္မႈေတြတည္ရွိေနသလို
ႏူးညံ့မႈနဲ႕လူႀကီးလူေကာင္းဆန္မႈေတြေရာေထြးတည္ရွိသည္။
အေတြးလြန္ေနေသာသီရိေမနားသို႔
ေရာက္ရွိလာေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္။
ေခတ္ဆန္ေသာအလွမ်ိဳးမဟုတ္ပါပဲ
ရိုးယဥ္စြာလွသည့္မိန္းကေလးျဖစ္သည္။
ၿပဳံးလိုက္သည့္အခ်ိန္တိုင္းသြားတက္ေလး
ေပၚလာသည္မို႔သီရိေမလုံးဝကိုေငးေနမိသည္။
"ဘုန္းျမတ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ...
တစ္ခ်က္ေလာက္ေျပာေပးေနာ္
စႏၵာေအးလို႔ေျပာလိုက္ရင္သိမွာပါ..."
Boss၏နာမည္အရင္းကိုေခၚရဲသူမို႔
သီရိေမမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕မိသည္။
Bossရဲ႕႐ုံးခန္းကဖုန္းဆီလွမ္းေခၚရင္းသီရိေမ
တစ္ေယာက္အေတြးေတြမ်ားေနသည္။
*မျဖစ္ဘူးေနာ္...ဒီလိုလွတဲ့မမကိုအပါမခံနိုင္ဘူး...*
စႏၵာေအးမွာေတာ့အေရွ႕ကအတြင္းေရးမႉးေလးကို
ၾကည့္ရင္းရယ္ခ်င္လာသည္။တစ္ကယ္ကိုဘာႏွင့္
တူမွန္းလဲမသိ။Companyထဲဝင္လာသည့္တစ္ေလွ်ာက္
အၿပိဳင္အဆိုင္ျခယ္သထားၾကသည့္ဝန္ထမ္း
ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ကြဲလြဲစြာထိုအတြင္းေရးမႉး
ေကာင္မေလးကေတာ့သိပ္ၿပီးျပင္ဆင္မႈမရွိ။
ဝန္ထမ္းကဒ္မွာပါတဲ့နာမည္ေလးက'သီရိေမ'။
"ဝင္လို႔ရပါၿပီေနာ္...
Bossေစာင့္ေနပါတယ္..."
"ေက်းဇူးေနာ္..ညီမေလး.."
"ဟုတ္..."
"မန္ေနဂ်ာဆီသြားေပးလိုက္...
လက္မွတ္ထိုးၿပီးၿပီ"
"ဟုတ္..."
အလုပ္ႀကိဳးစားသည့္ေကာင္မေလးကို
ၾကည့္ရင္းစႏၵာေအးၿပဳံးေနမိသည္။သူ႕ညီမေလး
လင္းလက္ထြန္းႏွင့္သိပ္တူသည္။
"ငါလာလို႔အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ဘူးမလား..."
"ဘာလိုျဖစ္ရမွာလဲ...
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ..."
ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ပိုင္းသူငယ္ခ်င္းေတြမဆုံ
တာၾကာၿပီျဖစ္သည္။စႏၵာေအးႏွင့္သာ
အၿမဲၿမဲလိုလိုေတြ႕ျဖစ္ေပမဲ့က်န္သည့္
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႕မေတြ႕ျဖစ္တာ
ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ။Facebookမွာအဆက္အသြယ္
ေတြရွိၾကေပမဲ့အကုန္လုံးကBusinessကိစၥေတြ
ေတာင္ပုံေနၾကသည္။ေအးေဆးေနနိုင္သူဆိုလို႔
စႏၵာေအးတစ္ေယာက္တည္းသာ။
"ငါစာေရးဆရာလုပ္ခ်င္တာ
နင္သိတယ္ေနာ္...wattpadမွာလဲ
ေရးတယ္ကြာ...
ဒါေပမဲ့အခုအိမ္ကလူေတြကငါ့ကို
လာၿပီးေတာ့Companyထဲဝင္ခိုင္းေနတယ္
တကယ္ေခါင္းစားတယ္..."
"နင္လဲငယ္ေတာ့လို႔လား
မိဘေတြကိုျပန္ကူေပါ့..."
"MaMa's boyႀကီးက
ငါ့လာဆရာလုပ္ေနတယ္
ေတာ္ပါ...နင္ေရာ
မိန္းမမယူေသးဘူးလား...
ဘာလဲေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေလးကို
ေစာင့္ေနတာလား"
"နင့္Fujoshiစကားေတြ
လာမပို႔ခ်စမ္းပါနဲ႕..."
"ေဟး...နင့္ရဲ႕Typeကို
ငါတို႔ပဲသိတာေနာ္..ဟင္းဟင္း
ေပးစားစရာမေတြ႕ေသးလို႔
ေတြ႕လို႔ကေတာ့..နင္ေသဖို႔သာျပင္..."
"ငါ့အတြင္းေရးမႉးကေတာ့
နင္ကိုတည္တညိၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဆိုၿပီး
မ်က္လုံးေတြတလက္လက္နဲ႕ၾကည့္ေနတာ
နင္ကေတာ့...ဟူး..."
"အာ...အဲ့တာလဲေျပာမယ္ေလ
အဲ့ကေလးအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ
ငယ္ေတာ့ငယ္မွာပါ..."
"ငါ့အတြင္းေရးမႉးေနာ္
25ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ
နင့္လို႔အဘြားႀကီးခ်ိန္ဖို႔မဟုတ္ဘူး"
"နင္လဲအဘိုးႀကီးပါပဲ...
ဒါနဲ႕ေလ...ငါ့ေမာင္ေလးတို႔
ေက်ာင္းဘက္ကိုသြားမလို႔
လိုက္ဦးမလား...ဟိန္းသက္လင္းလဲ
ျပန္ေရာက္ေနေတာ့..သူ႕ေကာင္ေလးကို
သြားရွာမယ္ထင္တယ္..."
"ဟိုကခြင့္လႊတ္ပါ့မလား...
အဲ့ကေလးကိုႏွိမ့္သိမ့္ခဲ့ရတာ
ငါပဲေလ...ဟိန္းႀကီးက
ရက္ရက္စက္စက္ထားခဲ့တာ
မဟုတ္ေပမဲ့ကြာ...သူ႕မိဘေတြလုပ္
တဲ့လုပ္ရပ္ကိုငါတို႔သိတာပဲ..."
စႏၵာေအးကိုေခါင္းၿငိမ့္ရင္းေထာက္ခံသည္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ရဲ႕အတိတ္ကေန႕ရက္
ေတြဟာေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြေရာယွက္
ေနသည္။ငယ္႐ြယ္စဥ္အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းဆြတ္
မိေသာ္ျငားျပန္မေရာက္ခ်င္ေတာ့။
ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းတဲ့မိဘေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ
ရွိေနသည့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဘဝဟာမလြယ္ကူခဲ့။
ဟိန္းသက္လင္း၊ျမတ္သဇင္၊စႏၵာေအးႏွင့္
ဘုန္းျမတ္သူ။သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္။
ကိုးတန္းႏွစ္အ႐ြယ္ကစတင္သိကြၽမ္းခဲ့ၿပီး
အခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ၿမဲၿမံေနခဲ့သည့္
သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္။အလုပ္ကိုယ္စီ
ရွိေနၾကသည့္တိုင္ေအာင္အဆက္အသြယ္
မျပတ္ခဲ့။လူခ်င္းေသခ်ာမေတြ႕နိုင္ၾကေသာ္ျငား
ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကေတာ့မျပတ္စဲခဲ့ေပ။
"အလုပ္ၿပီးရင္သြားမယ္ေလ...
နင္ေစာင့္နိုင္လို႔လား..."
"နင့္အတြင္းေရးမႉးကိုငမ္းရင္း
ေစာင့္တာေပါ့..."
( A/N-Cannyနဲ႕တူတာေနာ္😁😁)
-
-
-
ေနာက္တစ္ပိုင္းကိုဆက္တင္ေပးပါမယ္။
အင္တာနက္ေလးရေနတုန္းႀကိဳးစားၿပီး
Doubleလာတင္ေပးတာေနာ္။
Cannyေလးကိုခ်စ္ေပးၾက..အဟဲ😁😁
Fic coverေလးလုပ္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေရ
သိပ္သိပ္ခ်စ္တယ္လို႔😘
Cannyရဲ႕စာဖတ္သူေလးေတြကိုေခၚဖို႔Nameေလးတစ္ခုေပးဖို႔
စဥ္းစားထားပါတယ္။Cannyအႀကံေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အႀကံပါ။Cannyစဥ္းစားထားတာကေတာ့
Candies(သၾကားလုံးေလးမ်ား)ဆိုၿပီးေခၚမွာပါ။
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
