ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဦးေရ
ဗိုက္ကိုတင္းသြားတာပဲ"
"ႏြယ္လဲေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္...ဦး
menuအသစ္လဲအားေပးပါဦး"
"ကြၽန္ေတာ္ကဦးအိမ္ကိုလိုက္မွာ"
"အင္း...သေဘာပဲ"
"ဟုတ္..."
သူ႕အား ထူးဆန္းစြာအလိုလိုက္ေနေသာ ဦးေၾကာင့္ ရွိုင္းထက္ေအာင္အေပ်ာ္ေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့။
"မင္းကဦးကို
အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲခ်စ္တာလား"
"အဲ့ထက္ပိုတယ္
အမ်ားႀကီး...
အမ်ားႀကီး..."
"ေသာက္ကေလးေလး..."
ဦးကအရယ္တစ္ဝက္နဲ႕ေျပာလာတယ္။ ဦးပုံစံၾကည့္ရတာ တစ္ခုခုကို သေဘာက်ေနသလိုမ်ိဳးပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနပါေစ။ ဦးကသူ႕ကို အရင္ကေလာက္ မစိမ္းကားေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိကိုပဲရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး ႐ူးေနရလဲအဆင္ေျပပါတယ္။
"မင္းကားေမာင္းတတ္လား"
"ေမာင္းတတ္ပါတယ္..."
"ဒါဆိုကားေသာ့ယူလိုက္
ဦးပင္ပန္းေနလို႔
မင္းပဲကားေမာင္းလိုက္ေတာ့"
ဦးက ကားေသာ့ေလးကိုပစ္ေပးလိုက္တာမို႔ အမိဖမ္းလိုက္ရသည္။ ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက အမွန္တစ္ကယ္ ပင္ပန္းေနသည့္ပုံလဲေပၚသည္။
သူႏွင့္ဦးရဲ႕အျပန္လမ္းက အလြန္ကိုတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဦးကမ်က္ဝန္းအစုံကို မွိတ္ထားရင္းၿငိမ္သက္ေနသည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို နက္နဲစြာေတြးေတာေနဟန္လည္း ေပၚေနသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ထံတြင္ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ သူႏွင့္ဦး၏ ဆက္ဆံေရးအေျခအေန၊ ဦးအနားမွာေနရသည္ကိုေပ်ာ္ပါသည္။ အခုလိုအေျခအေနထက္ ပို၍လည္း ဆက္သြားခ်င္သည္။ ဦးကသာ သူ၏ခ်စ္သူျဖစ္လာမည္ဆိုလွ်င္...။ သူႏွင့္ဦး လက္ထပ္နိုင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္...။
"ဦးရဲ႕အေၾကာင္းကို
သိခ်င္သလား"
ဦးကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြကိုေမွးမွိတ္ထားဆဲ။
"ဟုတ္..."
"ဦးရဲ႕အေဖက
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
မရွိေတာ့တာ
အေမနဲ႕ပဲႀကီးျပင္းလာတာ...အင္း
အေမ့ရဲ႕အရိုက္ကိုလဲခဏခဏခံရတဲ့
သားဆိုးတစ္ေယာက္ေပါ့...
ဦးရဲ႕အေမကိုမခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး
အရမ္းခ်စ္ပါတယ္...
ေၾကာက္လဲေၾကာက္ခဲ့တယ္
ဦးအေမကသင္ေပးခဲ့တယ္
ဒီေလာကမွဘယ္သူ႕ကိုမွမယုံၾကည္ဖို႔
ၿပီးရင္စိတ္အလိုမလိုက္ဖို႔...
သဘာဝကိုလြန္ဆန္တာ...
အဲ့တာကအေမ့ရဲ႕အမုန္းဆုံးအရာ..."
ဦးရဲ႕အသံကတိုးဝင္သြားသည္...။
သူဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ခင္မွာပဲ ဦးကစကားကိုဆက္ေျပာလာသည္။
"ဦးဘဝတစ္သက္တာလုံးမွာ
ဦးယုံၾကည္တဲ့သူမရွိခဲ့ဖူးဘူး...
အလုပ္ကိစၥဆိုရင္သီရိေမကိုယုံၾကည္တယ္
ဒါေပမဲ့...ဦးရဲ႕Personalကိစၥေတြမွာ
ဘယ္သူ႕ကိုမွမယုံၾကည္ခဲ့ဖူးဘူး
ပထမဆုံးအေနနဲ႕...
မင္းကိုေတာ့ယုံၾကည္မိလိုက္တယ္"
ဦးထံမွ စကားသံတိုးတိုးေလးသည္ ရပ္တန႔္သြားေပမဲ့ သူ႕ကိုေတာ့ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ေပးအပ္လာခဲ့သည္။ ကားကိုဂ႐ုတစ္စိုက္ေမာင္းေနပါေသာ္ျငား ထိုအေတြးေတြကိုမရပ္တန႔္နိုင္ခဲ့။
codoထိတိုင္ေအာင္ စကားတစ္ခြန္းမွဆက္မေျပာျဖစ္ၾက။ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္သာ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္
ဦးကိုခိုးေျပးမယ္ဆိုရင္ေရာ..."
"ေနာက္စရာမဟုတ္ဘူး..."
ဦးရဲ႕လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားလိုက္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားရင္း...
"ဦးနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္
ဘယ္ေသာအခါမွ
အေပ်ာ္အပ်က္လဲမရွိသလို
စေနာက္တာလဲမရွိဘူး
ဦးကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ
ခ်စ္ရသူျမတ္နိုးရသူပဲ"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုခပ္နာနာထုလႊတ္လိုက္သည္။
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ရင္ခုန္သံက သူ႕ကိုႏွလုံးေရာဂါေပးေတာ့မည္မွန္း သူသိေနသည္။
"စကားတတ္လြန္းတယ္..."
"ဦးေၾကာင့္တတ္သြားတာ..."
"မယုံဘူး..."
sofaေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိဳက္သည့္ ဦးကိုၾကည့္ရင္း ရွိုင္းထက္ေအာင္ ရယ္ေနလိုက္သည္။
"ဦးကခ်စ္စရာႀကီး..."
"ဘာရယ္..."
"ခ်စ္စရာေလးဆိုရင္
ကေလးဟုတ္ဘူးလို႔
ျငင္းမွာဆိုးလို႔
ခ်စ္စရာႀကီးလို႔ေျပာတာ..."
"အဲ့လိုေတာ္ကီေတြရွိေနတာ
ဘာလို႔ေကာင္မေလး
တစ္ေယာက္မရွာလဲ
ငါ့လိုအဘိုးႀကီးကို
ဘာလို႔လာကပ္ေနတာလဲ"
ဦးကသူ႕နဲ႕ စကားအၿပိဳင္လုရတာကို သိပ္ႀကိဳက္ပါသည္။ စကားအၿပိဳင္လုသည့္အခါတိုင္း ဦးကသူ႕ကိုဆက္မႀကိဳက္ေတာ့ဖို႔ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ ခါခ်တတ္သည္။
"ဦးကိုစႀကိဳက္ကတည္းက
အဘိုးႀကီးမို႔လို႔ေလ..."
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအဘိုးႀကီးလို႔သုံးႏႈန္းတတ္ေပမဲ့ ထိုေကာင္ေလးဆီမွ အဘိုးႀကီးဆိုေသာစကားကေတာ့ အရွိုက္ကိုထိသည္ဟူ၍ ေျပာရမည္လား။ အနည္းငယ္မခံခ်င္ ျဖစ္သြားရသည္။
"မင္းေနာက္ရက္က်
ငါ့အိမ္မလာနဲ႕..."
"အဲ့တာဆိုရင္
လြမ္းေနမဲ့ရက္ေတြအစား
အခုဦးကိုအတိုးခ်ခ်စ္မယ္ေလ
ဦးဘုန္းျမတ္သူသည္
ရွိုင္းထက္ေအာင္အပိုင္ဆိုတဲ့
တံဆိပ္တပ္ခ်င္သြားၿပီ..."
ဦးကိုsofaကိုလွဲခ်ရင္း ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းရွိုက္နမ္းေနမိသည္။ ဦးက႐ုန္းကန္ျခင္းလဲမျပဳသလို ေအာ္ေငါက္ျခင္းလဲမရွိပါ။ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္သည့္အခါမွသာ တုန္ယင္ေနေသာေလသံႏွင့္ စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာလာသည္။
"ဦးကသိပ္လြယ္ေနခဲ့တာလား.."
"ဦး..."
မ်က္ရည္ဝဲေနသည့္ ဦးေၾကာင့္ ရွိုင္းထက္ေအာင္ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိႏွင့္။
"ဦးကရဖို႔သိပ္လြယ္ေနတယ္မလား...
အခ်ိန္မေ႐ြးနမ္းဖို႔...
အခ်ိန္မေ႐ြးဖက္ဖို႔
အရမ္းလြယ္ကူေနတယ္မလား
အေလးမထားခဲ့ဘူးမလား..."
"မဟုတ္ဘူး!..."
ဦးရဲ႕ပခုံးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရမ္းလိုက္ရင္း မေအာ္စဖူးေအာ္လိုက္မိသည္။ ဦးေျပာလာသည့္စကားလုံးတို႔သည္ သူ႕အား တုန္လႈပ္သြားေစသည္။ သူ႕ထံမွတစ္ခါမွ မေအာ္ခံရဘူးေသာ ဦးသည္ သူ႕အားနားမလည္သေယာင္ ခပ္ေငးေငးၾကည့္လာေလသည္။
"ထြက္သြား!!..."
"မသြားဘူး..."
သူ႕ထံမွ႐ုန္းထြက္ေနေသာ ဦးကိုမ႐ုန္းနိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ထားရင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာနားကပ္ေနေသာ ပခုံးသားကိုလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုက္လိုက္မိသည္။
"အာ့...ေခြးလား...
အခ်ိန္ျပည့္ကိုက္ေနရေအာင္"
စိတ္တိုသည့္အသံခပ္မာမာေလးသည္ နားေထာင္ရတစ္မ်ိဳးေကာင္းေနပါသည္။ သူအဆုံးထိသြားမယ္ဆိုရင္ေရာ သူၾကားခ်င္သည့္အသံေလးေတြ ဦးထံမွၾကားရမည္လား...။
"မဟုတ္ဘူး...
က်ားတစ္ေကာင္မို႔
ဦးကိုအရမ္းစားပစ္ခ်င္ေနတာ..."
"မင္း..."
"ရႉး...ဦးဘာမွမေျပာပါနဲ႕..."
စကားထပ္မဆက္နိုင္ေအာင္ အနမ္းၾကမ္းေတြႏွင့္ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္သည္။ သူဦးကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္သည္။ ရယူခ်င္သည္။ ေပးဆပ္ၿပီး က်န္ခဲ့ရမည္ကိုမလိုခ်င္။
ခ်စ္ျခင္းကေပးဆပ္ျခင္းတဲ့...
ရယူျခင္းကအတၱတဲ့...
သူအတၱပဲႀကီးလိုက္ပါမည္။ ဦးဆိုသည့္လူသားအား လက္မလႊတ္နိုင္ပါ။ မလႊတ္ေပးနိုင္ပါ။ ခ်စ္ရပါေသာဦးဘုန္းျမတ္သူဆိုေသာ လူသားသည္ သူ၏အပိုင္။
တစ္ကိုယ္လုံးအား စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနေသာ ရွိုင္းထက္ေအာင္ေၾကာင့္ ဘုန္းျမတ္သူ ဝမ္းနည္းလာသည္။
ဟုတ္မေနခဲ့ဘူး...။
သူလိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ထိုေကာင္ေလးထံမွအခ်စ္က အခုလိုမ်ိဳးၾကမ္းတမ္းေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးေအာင္စၿပီး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ျပန္ေခ်ာ့တတ္တဲ့ ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုပဲအလိုရွိေနတာ။ သားရဲတစ္ေကာင္လို ၾကမ္းတမ္းေနတာကို အလိုရွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ဝမ္းနည္းလာေသာစိတ္ေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကတစ္ခုခုဆိုတာႏွင့္ မ်က္ရည္လြယ္တတ္ေသာ အက်င့္ေလးကျပန္ေပၚလာသည္။ သူကသန္မာေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ သူသည္လည္းလူသားတစ္ေယာက္ေပ။
ဦးထံမွ ရွိုက္သံသဲ့သည္ သူ၏စိတ္၌ကြၽမ္းေလာင္ေနေသာမီးအား ေရႏွင့္ၿငိမ္းသတ္လိုက္သလိုပင္။ သူ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ ဦးပုံစံကိုျမင္သြားတာမို႔ အမွန္တစ္ကယ္အားနာသြားရသည္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္တတ္သည့္သူ႕အက်င့္ကိုလဲ စိတ္တိုမိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"အင္း..."
အသက္ကိုလုရႉေနရပါေသာေၾကာင့္ ရွိုင္းထက္ေအာင္အား ေအာ္ဟစ္ဆူပူျခင္း မျပဳလုပ္နိုင္။ သူ႕စိတ္အစဥ္ႏွင့္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္သည္ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနသည္။ၿငိမ္သက္ေနေသာ က်ားတစ္ေကာင္ကို သူဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနည္းလမ္းတို႔ႏွင့္ ႏွိုးဆြခ်င္ခဲ့သည္။ နည္းလမ္းေပါင္းစုံ သုံး၍ထိုေကာင္ေလးကို သူ႕ထံမွထြက္ေျပးေစခ်င္ခဲ့သည္။
"ဦး...ကြၽန္ေတာ္
ျပန္လိုက္ပါေတာ့မယ္...
ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ကြၽန္ေတာ္..."
"ငါသိတယ္...သြားပါေတာ့
ငါ့ကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေပးေနပါေတာ့"
ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးတြင္ အေျဖရွာမရသည့္ အမူအယာတစ္ခုရွိေနေပသည္။ ေအာ္ဟစ္ဆူပူလိုက္သည္ကမွ သူ႕အတြက္ေနသာပါဦးမည္။
ႏွစ္ဦးသား၏ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြသည္ ရႈပ္ေထြးလ်က္သာ...။
+++++++++++++
A/N-Cannyရဲ႕
စာေတြရႈပ္ေနသလား...။
တမင္ကိုရႈပ္ထားတာပါ...။
ဦးကရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဆြဲေခၚလိုက္
လႊတ္ခ်လိဳက္နဲ႕...
စိတ္ကုန္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ပုံစံေလးပါ။
တစ္မ်ိဳးေလးပဲခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ။
အသက္35ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့
ဦးရဲ႕ရိုးရွင္းတဲ့လွည့္ကြက္ေတြမွာ
ရွိုင္းထက္ေအာင္အေတာ္ေလးကို
အမွီလိုက္ေနရတာပါ။
စိတ္လြတ္ၿပီးဦးကိုသိမ္းမိမလိုေတာင္
ျဖစ္သြားတဲ့အထိ။
တစ္ကယ္လို႔အဲ့လိုျဖစ္သြားရင္
ဦးကလုံးဝကိုလက္ခံမွာမဟုတ္ေတာ့ပဲ
ႀကိဳးစားထားသမွ်ေရစုံေမ်ာသြားမွာေပါ့ေနာ္။
ရင္ခုန္ရတယ္မလား...
ေမွာင္မယ္လို႔လဲ
ထင္သြားၾကတယ္မလား...ဟီးဟီး
စိတ္မပူပါနဲ႕...အဟဲ...။
Cannyကေမွာင္ၿပီဆိုရင္
တစ္ပိုင္းတစ္စဘယ္ေတာ့မွမထားခဲ့ဘူး
တစ္ပိုင္းလုံးကိုေမွာင္လိုက္တာ😝
က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ရယ္
စိတ္အေျခအေနေၾကာင့္ရယ္
Updateမတင္နိုင္တာခြင့္လႊတ္ၾကပါ။
ပစ္ထားတာမဟုတ္ရပါဘူး😞။
vote & commentေလးကေတာ့လိုခ်င္တယ္ေနာ္။
မေပးရင္အိမ္အထိလိုက္ေတာင္းမွာေနာ္😊။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Novela Juvenil15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
