ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"အဟမ္း....အဟမ္း...
အစ္မတို႔ကို
ေဟာဒီကႏြယ္ေလးက
အခ်စ္ေရးတရားေဟာမယ္..."
ႏြယ္သက္ခိုင္၊ေမဖူးလႊာႏွင့္ ဆိုင္ထဲကဝန္ထမ္းအစ္မအားလုံး စကားဝိုင္းဖြဲ႕ေနရင္းမွႏြယ္သက္ခိုင္က ထေျပာလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေကာင္မေလးသည္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္မလိုက္ေလာက္ေအာင္ကို ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ႏွင့္ စကားတတ္ေသာေကာင္မေလးပင္။
"ဟုတ္ပါၿပီ...
ေျပာပါဦး..."
"ဒီလို...ဒီလို
အခ်စ္ဆိုတာပူေလာင္တယ္တဲ့
တရားနဲ႕ေျဖရမယ္တဲ့အစ္မတို႔...
မွတ္သားထားၾက..."
ထိုေကာင္မေလးမူးေနၿပီဟူ၍သာ ေမဖူးလႊာေတြးလိုက္မိသည္။ မေသာက္ပဲမူးေနေသာ ေကာင္မေလးအားၾကည့္ကာ ရယ္ေန႐ုံမွလြဲ၍။
"ဟုတ္လား...
အာ့ဆိုFujoshiက်ေတာ့ေရာ
ခ်ိန္လိုက္တိုင္းရွလို႔
ခ်ိန္ရွျဖစ္ေနၿပီ..."
"အဟမ္း...အဲ့တာကေတာ့
ဒီလိုရွိပါတယ္...
အစ္မတို႔မွတ္သားနာယူၾကပါကုန္
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို
စႀကိဳက္မယ္ဆိုရင္Typeႀကိဳခြဲပါ...
ၿပီးရင္shipမဲ့သူႀကိဳရွာထားပါ
ကိုယ္shipေနတဲ့သူနဲ႕ညားသြားတဲ့အခါက်
အရင္လိုေစာင္ျပန္ကိုက္လို႔
BL, Fictionအစရွိတဲ့
စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြ
ၾကည့္လိုက္ဖတ္လိုက္ပါ...
စိတ္ၾကည္ႏူးလိုက္ပါ...
ကဲ...ဘာအခ်စ္ေရးကိစၥ
ေျဖရွင္းစရာက်န္ေသးသတုန္းကြဲ႕..."
"ႏြယ္အ႐ူးေလး..."
သႏၱာဟူေသာဝန္ထမ္းအစ္မႀကီးက ႏြယ္သက္ခိုင္၏နဖူးကို ခပ္ဖြဖြေခါက္ရင္း ေျပာသည္။ အားလုံးကႏြယ့္ရဲ႕ေပါေတာေတာ စကားေလးေတြကိုသာ နားေထာင္ရင္းရယ္ေနၾကတာမို႔ ႏြယ့္မ်က္ဝန္းက မ်က္ရည္စေတြကိုမျမင္ခဲ့ၾက။ မငိုမိေအာင္အားတင္းထားသည့္ ေကာင္မေလးကဟန္ေဆာင္ေတာ့ေကာင္းပါ၏။
"အစ္မတို႔ကသၾကၤန္ဆိုေတာ့
မိဘေတြရွိတဲ့အိမ္ကိုျပန္မွာ
ႏြယ္တို႔အဆင္ေျပမွာလား..."
"ေျပပါတယ္...ဆိုင္ကို
အရင္လိုမဖြင့္ဘူးေလ...
မုန႔္လုံးေရေပၚတို႔...
သာကူတို႔...အဲ့တာမ်ိဳးေတြႀကိဳၿပီးပဲ
လိုက္ေဝမွာ...ၿပီးေတာ့
ႏြယ္တစ္ေယာက္တည္းမွမဟုတ္တာ
မမေမဖူးလႊာလဲႏြယ္နဲ႕အတူက်န္ခဲ့မွာ..."
"အဟမ္း...ေမဖူးလႊာက်န္ခဲ့မွာမို႔
မမကဒီကႏြယ္ေလးစိတ္မခ်တာပါကြယ္..."
သႏၱာရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းအားလုံးပြဲက်သြားရျပန္သည္။ ေမဖူးလႊာႏွင့္ႏြယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ မည္သည့္စကားမွ်မဆိုမိ။ ဝန္ထမ္းအားလုံးသိၾကပါသည္။
ေမဖူးလႊာသည္ ႏြယ့္၏အရိပ္အကဲကို တစ္ခ်ိန္လုံးၾကည့္ေနတတ္သည္။ ႏြယ့္အျပဳအမူတိုင္းကို လိုက္ေငးတတ္သည္။
"နင္တို႔ကဘာလို႔
အရမ္းလိုက္စေနတာလဲဟာ"
"နင္မဟုတ္ရင္
နင္မနာနဲ႕...ဟဲဟဲ..."
သႏၱာႏွင့္ေမဖူးလႊာတို႔ စကားစစ္ထိုးၾကသည့္အခါ ႏြယ္ရယ္လိုက္မိသည္။ သူတို႔သည္မိသားစုေလးတစ္ခုဟူ၍ပင္ခံစားမိသြားတာမို႔ ၾကည္ႏူးသြားရသည္။
+++++++++++
"ဟိုေလ...ဘုန္းျမတ္သူ...
ငါ့ေမာင္က...အဟမ္း...
သူ..."
စႏၵာေအးဘာေျပာရမည္ပင္မသိ။ ရွိုင္းထက္ေအာင္ဆိုသည့္ ကေလးဆိုးသည္ သူႏွင့္သူ႕ဦးျပႆနာကို အစ္မကိုအပူလာကပ္ေလသည္။
"ဘာေျပာမွာတုန္း...
ငါနင့္လို႔အားမေနဘူး
အေရးႀကီးခ်ိန္းထားတာရွိတယ္"
"တစ္ကယ္ကေလ...
အဲ့ေန႕ကသူအိမ္ျပန္မလာဘူး..."
"ဟင္..."
ဘုန္းျမတ္သူမ်က္ႏွာကိုအကဲခတ္ရင္း သူျပဇာတ္အေသးစားေလးရိုက္ခ်င္ စိတ္ေပၚလာသည္။ ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႕ျငင္းေနေသာ ဘုန္းျမတ္သူအား ေဆးထိုးခ်င္သည္။
" အြန္းေလ...
မသိဘူးလား...
သူကနင့္အိမ္ေရွ႕တံခါးမွာပဲ
တစ္ညလုံးထိုင္ေနခဲ့တာတဲ့"
"ဘာႀကီး..."
"အဲ့တာအခုသူဖ်ားေနတယ္"
"အဲ...အဲ့ေလာက္ထိ..."
စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ဘုန္းျမတ္သူမ်က္ႏွာအား ၾကည့္ကာ မရယ္မိေစဖို႔ လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္ထားရသည္။
"အင္း...အဲ့ေလာက္ထိပဲ
ၾကယ္စင္တို႔လဲ
သူ႕သူငယ္ခ်င္းေနမေကာင္းလို႔
လာၾကမယ္တဲ့...
နင္လဲလိုက္ခဲ့ပါလား...
ဟို...သူနင့္ကိုျမင္ရရင္
နည္းနည္းသက္သာမလားလို႔..."
"အင္း...ငါ့အခ်ိန္ဇယား
တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္
အဆင္ေျပမွလိုက္မယ္"
-မူေနလိုက္ေသး...ေသာက္အတြဲေတြ...
တစ္ေယာက္မွၾကည့္မရဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္
ငါအပ်ိဳႀကီးပဲလုပ္တာ...ဟြန႔္-
စိတ္ထဲမွႀကိတ္ေမတၱာပို႔ေနလိုက္သည္။ ေမာင္ျဖစ္သူကလည္း ဒီအမကိုအပူလာကပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကလည္း ေခ်သလိုလိုမူသလိုလိုႏွင့္။ တစ္ေယာက္တည္းေနတာကပိုနားေအးပါသည္။
"ငါသိခ်င္တယ္...
ငါ့ေမာင္မွာဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိလို႔
နင္ကျပန္မႀကိဳက္တာလဲဆိုတာ"
"အဟြတ္...ဘာရယ္..."
ေသာက္ေနသည့္coffeeပင္သီးသြားရတဲ့အထိ စႏၵာေအး၏စကားကိုလန့္သြားရသည္။
"အင္းေလ
ငါေျပာတာမွားလို႔လား
ငါ့ေမာင္မွာဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိလို႔လဲ
ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေနလို႔လား
အသက္၂၀မို႔လို႔
စိတ္ကစားတယ္လို႔ထင္ေနလို႔လား"
စႏၵာေအး၏ စကားသံသည္ ေဒါသအနည္းငယ္ထြက္ေနေၾကာင္း သိသာေနပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာအစ္မမ်ိဳးအား မည္သည့္ေနရာတြင္မွရွာ၍မရ။
"အခုငါကနင့္ေမာင္ကို
ျပန္မႀကိဳက္လို႔
ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေနတာလား"
"ေဒါသမထြက္ပါဘူး
အံ့ဩတာပါ..."
"တစ္သက္လုံးေပါင္းလာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လုံးပါဟ...
ေဒါသထြက္လားမထြက္လား
ငါသိတယ္ေနာ္"
"ငါကအစ္မတစ္ေယာက္ပဲေလ
ေမာင္တစ္ေယာက္လုံး
နင္ေၾကာင့္ဖ်ားသြားတာေလ..."
"နင့္ေမာင္ကို
ငါဘာလုပ္လိုက္မိလို႔လဲ
ျပန္ဖို႔ေျပာတယ္ေလ
သူမွမမျပန္ပဲ"
"ဟုတ္တယ္
နင္ကငါ့ေမာင္ကိုဘာမွမလုပ္ဘူး
ငါ့ေမာင္ကပဲနင့္ကိုလုပ္မွာ...
စိတ္တိုတယ္...တစ္ကယ္ပဲ"
စႏၵာေအးေျပာသြားေသာစကား၏ အဓိပၸာယ္ေတြကိုဘုန္းျမတ္သူအမွီလိုက္ရသည္။ စႏၵာေအးႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ဆိုေသာေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သည္ သူ႕အားေသြးတိုးေရာဂါေပးေသာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ပင္။
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဘုန္းျမတ္သူကိုဒုကၡမ်ိဳးစုံေပးဖို႔ အႀကံအစည္မ်ိဳးစုံႏွင့္ ႀကံစည္ေနၾကသလားေအာက္ေမ့ရသည္။
+++++++++++++++
"ေနမေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေနၿပီး
ဦးကိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္ရမွ
စိတ္ခ်မ္းသာတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး
ဦးကိုစိတ္မညစ္ေစခ်င္ပါဘူး"
စႏၵာေအးမွာေတာ့ မိမိမွာသာ ကိုယ့္ေမာင္အတြက္ ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ျပဇာတ္ခင္းလိုက္ရ သူငယ္ခ်င္းကိုလဲ စိတ္လိုက္မာန္ပါေျပာဆိုလိုက္ရသည္။ ေမာင္သူျဖစ္သူမွာေတာ့ သူ႕ခ်စ္သူမ်က္ႏွာတစ္ကမၻာႏွင့္။ အတြဲေတြ ဘယ္အတြဲမွ မေကာင္းပါ။
"တကၠသိုလ္သၾကၤန္ေနာ္
ဟင္း...ဟင္း
Kingႀကီးကမတက္ဘဲေနမလို႔လား"
"မသြားခ်င္ပါဘူး..."
"မသြားရင္ငါတို႔ကနင့္ကို
ဆြဲေခၚသြားမွာ"
စႏၵာေအးႏွင့္ ဘုန္းျမတ္သူ။ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ကိုေရွ႕မွာထားကာ ျငင္းခုံေနၾကေသာ ကေလးသုံးေယာက္ကို ၾကည့္ရင္းတစ္ခ်ိန္ကသူတို႔သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ အဖြဲ႕က်ခဲ့ပုံကိုျပန္လြမ္းဆြတ္လာသည္။ သုံးေယာက္ေပါင္းေလာင္းေက်ာ္ ဆိုသည့္စကားပုံကိုျဖတ္ခ်င္တာမို႔ ေလးေယာက္ေပါင္းေလာင္းေက်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ မိဘေရွ႕တြင္စာႀကိဳးစားသည့္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သူမ်ား။ ေလးေယာက္ေပါင္းမိသည္ႏွင့္ ျပႆနာကိုမီးထြန္းရွာၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စု။
"ငါတို႔ေတြ
အေတာ္ေလး
အသက္ႀကီးလာၾကၿပီပဲေနာ္"
တရားပဲေပါက္သြားသလိုလိုေျပာလာေသာ ဘုန္းျမတ္သူကို စႏၵာေအးမ်က္ေစာင္းႀကိတ္ထိုးေနလိုက္သည္။ တစ္ကယ္ပဲ တရားေပါက္ေနသလားလို႔ပင္ ေတြးမိသည္။
"တရားရသြားၿပီလား...
အဲ့တာဆိုေတာထြက္လိုက္ေတာ့ဟာ"
"ေအးထြက္မွာ
ေတာကိုထြက္ဦးမွာ...ဟြန္း...
အခ်စ္ေတြကိေလသာေတြ
ဘာမွမသိခ်င္ေတာ့ဘူး
ေတာကိုထြက္ၿပီးတရားက်င့္ပစ္မွာ"
စႏၵာေအး႐ြဲ႕လွ်င္ ဘုန္းျမတ္သူကလဲျပန္႐ြဲ႕သည္။ ရန္ပြဲကိုဘယ္သူစမိသည္မသိေပမဲ့ ထိုလူႀကီးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကေလးေတြထက္ပိုဆိုးေနသည္။ စကားစစ္ထိုးပြဲကိုမၿပီးနိုင္မစီးနိုင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကသည္။ ေနမေကာင္းသည့္သူကိုအေရွ႕မွာထားကာ ရန္ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္အလား။
"ေတာ္ၾကပါေတာ့...
ေခါင္းေတြကိုက္လာၿပီ"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ဆီမွ အသံထြက္လာမွပင္ ကေလးလူႀကီးႏွစ္ေယာက္က တိတ္သြားေတာ့သည္။ ႏြယ္သက္ခိုင္ႏွင့္ ၾကယ္စင္မွာေတာ့ သူတို႔ထက္ဆိုးေသာ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရယ္ရခက္ငိုရခက္ပင္။
"ဦးနဲ႕ခဏေလာက္
စကားေျပာလို႔ရမလား
ႏွစ္ေယာက္တည္း..."
စႏၵာေအး၏ သည္းခံစိတ္သည္ ကုန္ဆုံးခ်င္လာၿပီျဖစ္သည္။ အတြဲေတြလဲမေကာင္းသလို semeေတြလဲမေကာင္းပါ။ ukeမ်က္ႏွာတစ္ကမၻာထားတတ္ၾကသည္။ ukeေတြေကာင္းလာဆိုျပန္ေတာ့လည္း ukeေတြလဲထိုနည္းလည္းေကာင္း အတူတူပင္။
ႏြယ္သက္ခိုင္ကေတာ့ Fujoshiအခ်င္းခ်င္းမို႔ စႏၵာေအးအားနားလည္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲထိုနည္းတူစြာ အတြဲေတြအားၾကည့္မရပါ။ သူကေတာ့ အခ်စ္ဆိုသည့္အရာကို မေတြ႕ခ်င္။
မိုး႐ြာလာသည္။
ဖြဲဖြဲေလးက်ေနျခင္းမဟုတ္
အင္တိုက္အားတိုက္႐ြာသြန္းလာျခင္းပင္။
ပတ္ဝန္းက်င္သည္မိုးသံမွလြဲတိတ္ဆိတ္ေနသည္။
အခန္းတြင္းမွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္စကားေျပာခ်င္ၾကေသာခ်စ္သူႏွစ္ဦးအတြက္အျခားသူမ်ားကအလိုက္သိစြာထြက္သြားေပးၾကသည္။
"ဦးကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္
ျဖစ္သြားေစခဲ့ရင္
ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မင္းက႐ူးေနၿပီ..."
"ဟုတ္တယ္
ဦးကိုမရနိုင္ဘူးထင္လာလို႔
ကြၽန္ေတာ္႐ူးေနၿပီ
ေန႕ေန႕ညညဦးကိုပဲ
လြမ္းဆြတ္မိေနလို႔"
"ဟက္...စကားေတြ
အရမ္းတတ္"
ရွိုင္းထက္ေအာင္၏ နဖူးကိုခပ္ဖြဖြေတာက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"ဦးေၾကာင့္
တတ္သြားတာပါလို႔ဆို"
"မယုံပါဘူးေနာ္
Kingတစ္ေယာက္က
ပိုးပန္းစာေတြအမ်ားႀကီးရဖူးမွာပဲ
စကားလဲတတ္မွာပဲ
ဦးေၾကာင့္လို႔လာမလႊဲခ်နဲ႕"
"ဦးကလဲ...မယုံျပန္ဘူးလား"
ဦးရဲ႕လက္ကိုကိုင္ရင္း လက္ဖမိုးထက္ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္မိသည္။ ဦးကရွက္သြားသလို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးၿပဳံးလာသည္။ ဦး၏အမူအယာတစ္ခုခ်င္းစီသည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ႏွင့္ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ အရင္လို နဖူးေပၚသပ္တင္ကာသိမ္းထားျခင္းမရွိေသာ ဦး၏ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးမ်ားသည္ နဖူးေပၚခပ္ဝဲဝဲက်ေနေပသည္။ သူမေနနိုင္စြာ ထိုဆံပင္ေလးမ်ားကို သပ္တင္ေပးလိုက္မိသည္။ ဦးရဲ႕နဖူးကိုလဲ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ နမ္းရွိုက္လိုက္မိသည္။ အံ့ဩသည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြေပၚလြင္ေနသည့္ ဦးရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးသည္ သူ႕အတြက္ျမတ္နိုးရာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
-
-
-
-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
A/N-ရွိုင္းထက္ေအာင္အကြက္ေတြသင္ထားလိုက္ပါ
crushရဲ႕ဆံပင္ကိုသပ္တင္ေပးရင္းလဲ
နဖူးကိုနမ္းၿပီးအသားယူ၍ရေၾကာင္း။
ရည္းစားစကားေျပာရင္းလဲမထင္ရင္
မထင္သလိုလက္ကိုင္ၿပီးလက္ကိုနမ္းနိုင္ေၾကာင္း ")
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
